14/12/10

Na fralda dun poema




Sento-me na fralda dun poema
Feito sierra, feito monte.
Chega al cielo esse poema
Arriba de nubres i streilhas
Muito alhá de l hourizonte.

Traei-me-lo! Nun le chego...
Quiero ber quien l´assinou
Que fazendo assi um poema
Na tierra el nun cabie
I anté ne l cielo topou.

Para quei querer tan alto
Se chubir nun sou capaç!
Cun ls dedos an carambelo
De l gelo que hai ne l mundo
Só quiero screbir un poema
De justiça, amor i paç.

Sento-me na fralda dun suonho
I pul suonho chubirei...
Poema mais alto que cielo
Mais yegre que ye la sierra
Porque l suonho screbirei...




1 comentário:

ACangueiro disse...

Ancarrapita-se baretas l sol,
Bejitar nuobas constelaçones.
Apuis, decer debagarico,
abraçar l mundo anteiro
i amerosar coraçones.

Bj
ac