30/04/11

PARA TI QUE SÓS MAI




Para ti que sós mai
Cun tanto amor i carino
Neste die tan special
Un beisico deste tou nino

Para ti que sós mai
I que filha sós tamien
Ye por isso que tu sabes
L gusto que la bida ten

Hoije ye l die de la mai
Estes bersos te quiero dar
Fiç-los cun muito amor
Puis na mie staba a piensar

Eilha era la melhor de l mundo
Cumo eilha nun habie eigual
Oubrigado por m´amares tanto
Miesmo quando te trataba mal

Ne l beilho jardin de las mais
Tu sós la mais beilha flor
I you era l tou pretendido
Puis naci de l tou amor

Para ti mie mai querida
Cun amor i alegrie
L mais grande beiso de l mundo
Quiero-te you dar neste die

Puis se ua mai todo l´anho
Mos dá tanto amor i carino
I mos ambala ne ls sous braços
I mos daba beiicos sin tino

Porquei que só neste die
L mundo mostra antresse
Mas ua mai todo l´anho
Beisos i abraços merece

Beisos i abraços merece
Por eilha ne l mundo mos deixar
Cun buontade i alegrie
Bamos muitos beisos a mandar

Nenhua mai, ye cumo la mie
Isso tengo you ne l piensamento
Mas cun todas las mais de l mundo
Neste die you stou cuntento

Nenhun de nós? Se nun fusse ua mai
Staríe eiqui neste mumento
Cada un cula sue mai
Ten que star siempre cuntento

Mie mai mie maizica
Que un die se spediu de la mauta
I fuisse ambora para siempre
Quando mos fazie tanta falta

Ua mai fai siempre falta
Para mos ambalar, i dar carino
I mos buolber ancarreirar
Se mos perdemos ne l camino

Mas neste die tan special
Cun muito amor i carino
Pa la mie, i todas las outras
Deixo-lhe un beisico cun tino.

UN BEISICO

José António Esteves

Este cielo






Hoije
Pesa-me l cielo ne l peito
Dun cinza que siempre m´abate.
Porquei a las bezes l cielo
Me anrebulha an nobielho
Toque de campanas a rebate
Dun suonho que fui çfeito?!

Onte
Bi-lo lebe, nien sabes quanto
Desse cielo que calece i acalma.
Anchiu-me de lhuç, de ternura
De l cuorpo tirou la zbentura
Apagou la tristeza de l´alma
Un cielo buidor de pranto.

Manhana
Será azul fuorte ó claro
Cerúlio ó azul indigo
Un cielo a oubrigar-me a la lhuita
A la fuorça, sprança, lhabuta
Siempre doce, siempre amigo
Cumpanheiro i amado.

Este cielo adonde me scapo
Adonde suonho, adonde m´eilebo
I a la pormanhana me lhabo.

29/04/11

Casas de Cantarie




Guapo l trabalho que Paulo Merinhos fizo cun ls garoticos para mostrar a todo l mundo.

Abrir ls uolhos i mirar cun atento; poner ls oubidos atentos i scuitar ls sonidos!

Bien haia a quien fizo l bídeo i a todos ls que partecipórun.

Cumbibir - Çurça dua quemunidade




Para mi, i cuido que pa la maiorie de las pessonas, cumbibir siempre fui i cuntinará a ser l melhor modo de mantener l’alma i l sprito cun salude.

Ua proba desso ténen sido ls almuorços/cumbíbios, adonde ls jogos de l fito, la ranhuola, la bilharda, las fujidas culas andas, melhor dito ls jogos tradecionales ténen tamien lhugar, ls magustos ne ls dies de Todos ls Santos, tradiçon bien de las nuossa tierras, feitos muitos i muitos anhos, çque ls Zenízienses azilantes s’acantonórun pulas tierras abaixo l Teijo, ne ls ajuntouros para festejar l “2 de Febreiro”, fiesta milenar que para alhá de ounir ls cunterráneos ls armana na fé i alhebanta la crença de ser giente que botou raízes por tantos sítios, ye giente buona que trasporta por adonde bai l don d’abrir l coraçon, sien rogos fai amigos i dá se cun todos.

Ténen sido estes ajuntouros de la quemunidade Zeníziense, que alredror de l’Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha, ten custruido un stórial de bida i un património d’amisades i afetos sien pareilho, zde la purmeira hora stubo abierta a todos ls cunterráneos, séian eilhes associados ou nó, recebiu siempre ls familiares, amigos, recendidos, cunterránios i cuntina de puortas abiertas para quien querga con nós cumbibir, ambersar i partelhar.

Bien podie la quemunidade Zeníziense anchir-se de proua pul stórial até hoije custruido cumo Associaçon i bentre, de ser repunsable pul fato de mantener al lhargo de trinta i seis anhos las pessonas ounidas, mas nun l fai, porque estas cousas nun se fáien cun proua nien cun scaleiras, fáien-se porque stá ne ls modos de ser de las pessonas de la nuossa tierra, fáien-se porque se gusta de ber las pessonas juntas, porque se gusta de ambersas, de cumbresar de cumbibir.

Que naide tenga dúbedas, nun fusse assi i todo este património que son ls cumbíbios, ls jogos i mantener amisades i afetos, que s’agarrou zde la purmeira hora cun tanta giente, quantos de nós, que mos conheciemos cumo naide de sermos bezinos, d’andar na scuola juntos, a ser buieiros ou pastores i nunca mais habiemos trocado saludos.

Quaije siempre apuis de ls ajuntouros tengo dado la mie oupenion, botado uas palabricas, i quiero cuntinar a fazer-lo, desta beç stou fazendo-lo antes, puis arrima-se mais un cumbíbio, l 1º de Maio, yá dibulgado i publicado por bários lhados, tengo la certeza que mais ua beç a el beniran muitos associados, sous familiares, cunterráneos i amigos.

Cumo certeza tengo que ye un cachico bien passado, adonde nun faltaran para alhá de l quemer i buer, cumbersas, lhonas i animaçon cultural todo an mirandés.

Besita - www.nialdelaboubielha.org




Adonde stan?


Adonde stan las bordas de l riu
adonde stendi brancos lhinos
a la berdura de ls suonhos?
Adonde stá l´auga
a correr fresca,
tranquila,
arrastrando fuolhas
dun outonho dourado?
Adonde stás riu
que tan triste lhiebas tou correr!?
Adonde stan las selombras
i las calores para te poder buer?
Adonde stan las merendas
serbidas an toalhas albas?
Fazerie pormessas,
ouraçones i,
até nobenas fazerie,
para que las nubres
te beisássen,
t´anchíssen
i you pudísse al menos
ser barco de papel,
an ti...





Ancerro-me


Ancerro las palabras
antre quatro canhiças de la palha,
cerro ls dedos de spanto i,
la boç que de spanto se me calha.


Bózio drento
para que nien you me ouba an oulios de fome,
an piar de moucho de malo agouro,
an caquarejares assustados cun l oulor a raposa.


Calhada,
cerro l ferrolho de la mie alma
para que l papon nun m´entre an casa,
para que l aire nun m´abra las portaladas
i me faga ber l que nun me agrada.


De que fujo, percuro-me?
De que me scondo assustada?
Nada an mi me responde...


Cumo un eiriço, ancuolho-me,
fago-me an bola
i assi las lapadas
nun me fázen piteiras,
nien cuçquinhas,
nien carinos,
nien nada.


Cerro las portaladas de las jinelas
cun que recibo l mundo
para del nun recebir airaçada.


Ancerro-me cun las palabras,

fago deilhas l miu scudo,
anque nun scriba nada.


28/04/11

Troika

Splicaçones ancuntradas na Wikipédia :

[i cula upa de l Tradutor Pertués>Mirandés (bariadade de Sendin):
Troika (russo:тройка) ye la palabra russa que zeigna un comité de trés nembros. L'ourige de l termo ben de la "troika" qu'an russo senefica un carro cunduzido por trés cabalhos alinhados lado a lado, ó mais frequentemente, un trenó puxado por cabalhos. An política, la palabra troika zeigna ua aliança de trés personaiges de l mesmo nible i poder que se reúnen nun sfuorço único pa la geston dua antidade ó para cumpletar ua misson, cumo l triunbirato stórico de Roma[...]

La palabra se tornou popular mundialmente durante l'era stalenista na Ounion Sobiética, quando troikas sustituian l sistema legal para perseguir debrebe dissidentes cuntrairos al regime ó qualquiera cidadano acusado de crimes políticos. Esta rapideç na prison i julgamiento se trasformou nua caça las bruxas liebando l medo al paíç anteiro. ]

[Traduçon cun correçones mies :
Troika (russo:тройка) ye la palabra russa que designa un comité de trés membros. L'ourige de l termo ben de la "troika" qu'an russo signefica un carro cunduzido por trés cabalhos alinhados lado a lado, ó mais frequentemente, un trenó puxado por cabalhos. An política, la palabra troika designa ua aliança de trés personaiges de l mesmo nible i poder que se reúnen nun sfuorço único pa la geston dua antidade ó para cumpletar ua misson, cumo l triunbirato stórico de Roma[...]

La palabra tornou-se popular mundialmente durante l'era stalenista na Ounion Sobiética, quando troikas sustituien l sistema legal para perseguir debrebe dissidentes cuntrairos al regime ó qualquiera cidadano acusado de crimes políticos. Esta rapideç na prison i julgamiento trasformou-se nua caça a las bruxas lhebando l miedo al paíç anteiro.]


[i ne l oureginal: an pertués na Wikipédia :

Troika (russo:тройка) é a palavra russa que designa um comitê de três membros. A origem do termo vem da "troika" que em russo significa um carro conduzido por três cavalos alinhados lado a lado, ou mais freqüentemente, um trenó puxado por cavalos. Em política, a palavra troika designa uma aliança de três personagens do mesmo nível e poder que se reúnem em um esforço único para a gestão de uma entidade ou para completar uma missão, como o triunvirato histórico de Roma [...]


A palavra se tornou popular mundialmente durante a era stalinista na União Soviética, quando troikas substituiam o sistema legal para perseguir rapidamente dissidentes contrários ao regime ou qualquer cidadão acusado de crimes políticos. Esta rapidez na prisão e julgamento se transformou numa caça as bruxas levando o medo ao país inteiro. ]




Cula muorte de Lenin, an 1923, ye formada ua troika antre Zinobieb, Kameneb i Stalin, qu'anfrenta Trotsky cumo parte de l’Ouposiçon de Squierda.





Anformaçon amportante






Caros associados, cunterráneos i amigos


Que naide se squeça que l "Cumbíbio i ls jogos tradecionales" pormobidos pul'Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha (ACRNB-Zenízio) yá ye ne l Demingo que ben, l 1º de Maio.

Mais anformamos que stá todo splicado na carta de la Direcion de l'Associaçon que fui ambiada i ne l site ( www.nialdelaboubielha.org )

Notas:

1-Se acauso l tiempo nun stubir a modos de ajudar (stubir cun chúbia) todo se fai ambaixo de l telheiro (palco percipal) adonde se fizo siempre i ne l anho que stubírun acá ls nuossos cunterráneos de Zenízio.

2- Nesse causo ls carros puoden antrar até alhá pul porton grande (percipal).
(Mas nun squecer só se stubir a chober, se l tiempo stubir buono fai-se adonde se fizo l anho datrás)

3-Tamien que naide se squeça de lhebar mesas i cadeiras


Saludos


Pula Direcion de l'Associaçon i l'Admenistracon de l site


nialdelaboubielha@gmail.com
www.nialdelaboubielha.org




(Caros associados, familiares, cunterráneos i amigos limpassado l cumbíbio fui assi, astanho será defrente porque nun hai dous eiguales, mas bamos todos star alhá para que este tamien seia fuorte i animado, cumbíbir ye bibir, i feito an mirandés an armonie culas tradiçones i questumes de la nuossa region, ye bibir-lo muitas bezes al mesmo tiempo)

26/04/11

Ls crabos



Puse ne l jardin un crabo
Salido dua spingarda
Nó de guerra mas de lhibardade.
Rego-lo cun pingas d´auga
Para que medre a buntade

Nun medra
Mas murchar nun l deixo…
Era triste l miu jardin
Sien esse crabo burmeilho
Nacido ne l més d´abril

L crabo anda mal cheiroso
De tanta merda se l stribar...

Crabo!
Diç-l als jardineiros ancumpetentes
Que l stierco a más te queima
I para que puodas medrar
Ténen qu´amanhar la tierra

L anho anteiro
Porque abril

Apelidado d´augas mil
Ye un més mui augaceiro




25/04/11

25 de abril


eiqui hai dies, Otelo Saraiva de Carvalho dixo que se fura agora nun haberie feito l 25 de abril (ou algo aparecido): q'antressa l que el diç agora, se l 25 de abril fui mesmo feito i el le abriu la sprança a muita, muita giente? Otelo parece nun saber (ou squecer?!) que un paiç nun se muda nun die i las mudanças nun ándan siempre al palantre: l 25 de abril fui solo un ampeço i hai que cuntinar a custruir ua bida nuoba i a fazer un paiç nuobo deste que ye l nuosso, i tamien you tengo la mie parte nesse trabalho, nun me puodo poner de fuora; las cousas stan malas, mas l mundo nun se acabou i hai que cuntinar a lhuitar por ua nuoba madrugada: era buono de mais que l 25 de abril, un solo die, mos tubira resolbido todos ls porblemas, mas nun ye assi i muito trabalho sobrou para nós i pa ls benideiros: assi i todo se nun tubira eisitido l 25 de abril cuido que l nuosso paiç nun serie l mesmo nien melhor; tamien sien esse die i l camino que abriu, la lhéngua mirandesa nun se haberie lhibartado de l sou passado de bergonha i caçuada: nesse sentido, l mirandés moderno tamien muito le debe al 25 de abril.





24/04/11

MIRANDÉS

Hoije, deimingo de Páscoa, fui passear para Miranda (cidade), na companha de la mie tie i outros familiares que biben fuora mas benen a las raízes en dies de fiesta.

Andebimos por aqueilhas rues, lhembrando tiempos de ninos estudiantes inda no tiempo de Marcelo, falemos de la zfrencia de Miranda daqueilhes tiempos para l de agora, de como era la cidade, de quando inda se bie giente a cabalho nas burras pu las rues i regressemos a l passado.

L tiempos de agora son outros, la giente bibe melhor, hai mais que ber i mercar, la cidade esta mais bonita i anté tenemos ua lhéngua que mos ztingue i caracteriza, mos dá assi la proua de mos sentirmos algo mais adelantre.

Stabamos nós com estes debaneios i nin d'acente; Passemos delantre de ua montra onde staban spostos artigos para bender a ls turistas que mos besitam, (digo you), mas quedei triste cun la falta de sensibelidade i digo anté de respeito por ls nuossos balores, cum aquilho que bi.





"Aqui fala-se Mirandês"


Se stebisse ua tabuleta na montra a dezir isso, inda bá! you que conheço l lhocal, sei que ye mintira, mas daba-le l benefício de la dúbida.


Agora scribido nua camiseta para bender!!!


Se se fala mirandés, por quei nun se scribe tamien?


23/04/11

Frei Tomás




Gusto muito de ler ls testos de Vasco Pulido Valente. Nun que seia hábito cuncordar cun el, que nun ye. Gusto de l ler, porque gusto muito de humor, mesmo de l amboluntairo.

Hoije fui a ler l artigo del, mas juro-bos que yá tenie quaije la certeza de qual serie l assunto bersado. Al que parece, l home stá mui scandalizado cun ua cierta toleráncia de puonto de que ousufruírun ls trabalhadores de l setor público, mas tamien muitos de l setor pribado - toleráncie que ye, segundo el, ua de las marcas de l nuosso crónico atraso.

Ye ua chatice, porque Lisboua queda bazia (cumo se esso fuosse malo ó se l paiç fuosse solo Lisboua), las pessonas gastan muita gasolina i muito gasóleo i nun trabalhan quaije ua sumana seguida. Cumo se nun bastasse, agora stá acá la Troika para mos salbar i nós andamos a fazer ua figura destas.

Quien l ler, inda piensa que se todos fuossemos trabalhar nestes quatro ó cinco dies, la nuossa eiconomie passarie a crecer binte por cento al anho. La cabeça del funciona inda sob l paradigma de que la produtibidade depiende solo de l tiempo que se trabalha i nun de la maneira de trabalhar. Por buntade del, acababan-se ls feriados, ls fins de sumana i l dreito a férias.

Mas aqueilho que berdadeiramente me diberte ye la cuntradiçon antre las palabras i las açones de l afamado cronista. Ye que, se por un lhado el pensa que debíemos star todos a trabalhar, l trabalho del resume-se a ir buscar l testo de l último fim de sumana porlongado, fazer copiar-colar, i alterar ua palabrica ó outra. Bien prega Frei Tomás!

22/04/11

Mensaige




La Páscoa ye la Reçurreiçon de Cristo, ye l sou renacimiento.

Porquei nun ser tamien l renacimiento de cada un de nós?

Porquei nun aporbeitar esta temporada i este demingo para fazer cuontas, repensar la bida i arrumar todo l que steia mal, reampeçar se fur neçairo i dua beç por todas abrir l coraçon.

Páscoa ye i siempre fui un momiento de renacer, que esta Páscoa nun seia mais ua passaige pa l die de manhana todo quedar de l mesmo modo.

Bamos renacer pa l amor i pa la amisade.

L’admenistraçon de l site de l’Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha (ACRNB) deseia a todos ls lheitores de l blogue Frolesmirandesas, sous familiares, cunterráneos i amigos ua Páscoa feliç.

PIÇARRON 2011




Decorrirá ne l die uito de Maio 2011 en Fuonte Aldé, la IV eidiçon de l PIÇARRON , ua proba de binos, assi meio a la moda de concurso.

L berdadeiro sprito deste eibento ye zafiar ls nuossos conterrâneos biticultores a mostrar las sues qualidades einófilas i la pomada que son capazes de fazer.

Mas la berdadeira antençon de quien pensou, criou i zambolbe este eibento, ten caráctele pedagógico i, deixando de lhado la proua de ser l pormeiro classeficado, todos l quieren mas solo un l puode ganhar, la filosofie desta einiciatiba ye ajudar a melhorar la qualidade daquilho que boemos todo l'anho.

Debo salientar tamien, que l die uito de Maio ten ua carga mística mui fuorte nos fuontealdeanos, porque ye neste die que se celebra la mais tradicional fiesta: la Fiesta de ls Sartigalhos.

Madrugando



Se you fusse un reporter habie de ampeçar las nuobas de onte (5ª feira) deste modo:

- Deiqui de la tierra de Miranda de l Douro, son siete horas de la manhana, todo ampeça agora a çpertar para mais un die de trabalho, mesmo que la cara de l die nun seia la melhor, porque l criador (sol) stá cun poucas ganas d’ajudar, assi i todo yá bota alguas raças atrabeç de las balientes i scuras nubres, que porméten nun ser por muito tiempo mas si ser mais un die de muita chúbia.
-La airiçada dá nos sítios menos abrigados un aire de la sue gráçia, mas son poucos ls mirandeses i mirandesas que nun se bótan a camino de ls sou afazeres, serbícios ou pa las obras de mangas arrefuçidas.
-You dirie a muitos cunterráneos que nun ténen cumo questume deixar l bal de ls lhéncoles cedo, que nun se çpónen a salir fuora de puortas, que nun se alhebántan temperano, que pérden ua de la melhores cousas que esta tierra ten, l rebolhiço matinal, la çponiblidade que esta giente ten a la purmanhana pa ls afazeres de la bida, quien ls mirar bien ne ls uolhos adebina pula cierta l que le bai andentro, son ganas de lhabutar i lhuitar, arredados de las puntoninas politiqueiras que son apergonadas todas ls dies i to las horas, por qualquiera spanta lhobos.
-Eilhes peçque bótan para trás de las cuostas muito palabriado bedido al zbarato, i chenos de ferbor yá deixórun las derrotas para trás, míran palantre i al que bai alhá bai, cula certeza que l die de manhana se fai trabalhando.
-Para mi que stou quaije siempre de passaige, recibo siempre un grande i buono eisemplo desta giente i desta tierra, nun zmorcer, a todo se chega çque se trabalhe i un s’antregue cun houmildade.
-Eiqui nun se dá pula crise, mas tamien la hai, puis eilha stá por todos ls lhados, mas ua cousa ye cierta, tengo siempre muita çficuldade an saber quando ye die santo, friado ou puonte, eilhes ténen siempre que fazer, nas huortas, lhatas, tapar l boqueiro ou ber cumo bán las binhas, amanhar l’augeira porque eiqui l mote ye:
Parar ye muorrir-se.

Cumo nun sou reporter, i l que digo anferma de muita falta de calho para ber las cousas, bou screbido cumo Dius quier, aporbeito para desear buona biaige a todos aqueilhes que stan a camino para besitar ls sous familiares, i desear ua Páscoa feliç a todos.

21/04/11

Tarde cultural mirandesa an Sintra









[Notícia salida na Fuolha Mirandesa, anque an formato mais resumido i cun menos retratos]

L die 17 de Abril, na Casa do Fauno sede de l’Eiditora Zéfiro, an Sintra, mui acerquita de la Quinta de la Regaleira, dou-se ua tarde cultura mirandesa ouganizada pula Eiditora Zéfiro i l’Associaçon de Lhéngua Mirandesa. La tarde cultural tenie cumo oujetibo apersentar ls nuobe lhibros yá publicados por aqueilha eiditora, na coleçon AN MIRANDÉS. Ls purmeiros quatro salidos an 2009, todos eilhes screbidos por tius i ls cinco salidos an dous mil i dieç desta beç screbidos por cinco ties.

La tarde cultural ampeçou arrimado a las quatro de la tarde cun música tradicional mirandesa tocada pul grupo ‘’Mira que Trés’’. Apuis de scuitar uas modas al sonido de la gaita de fuolhes acumpanhada de caixa i bombo, ls muitos mirandeses i alguns amigos persentes antrórun pa la sala que quedou lhougo chena para oubir ls palestrantes i las lheituras de testos i de poesie puls outores persentes i tamien por alguns assistentes.

L Alexandre Gabriel, de l’ Eiditora Zéfiro, abriu la sesson agradecendo a l’Associaçon de Lhéngua Mirandesa i an special a Amadeu Ferreira, cumo diretor de la coleçon an mirandés, que yá bai an nuobe lhibros publicados i als sous outores, l mais deilhes persente. Dixo an seguida que la Zéfiro ten outras obras an mano i que ne l berano de astanho haberá nuobas obras publicadas an mirandés.

Seguiu-se Francisco Domingues, que fizo ua brebe stória de l ansino de l mirandés an Lisboua a cargo de l’Associaçon de Lhéngua Mirandesa. Assi, ampeçou por dezir que l sou ampeço se dou ne l anho letibo de 2001/2002 cul purmeiro curso de trés anhos, que acabou an júlio de 2004. Este curso tubo cumo porsor Amadeu Ferreira i tubo lhugar na Casa de Trás ls Montes i Alto Douro an Lisboua.

L segundo curso, tamien de três anhos ampeçou an 2004/2005 i acabou an júlio de 2007. Este segundo curso tubo cumo porsores Amadeu Ferreira i Francisco Domingues i tubo lhugar an Corroios ne l Clube Cultural i Recreatibo de l Alto de l Molino, adonde L’ Associaçon Nial de la Boubielha tubo un papel amportante an toda la lhogística, para arranjar alunos i l spácio pa las classes. A la par deste curso dou-se outro an Lisboua na Oxford School cun ampeço an 2005/2006 tenendo cumo porsores Amadeu Ferreira i Bina Cangueiro.

Chegados a Júlio de 2007, l mais de ls alunos de Corroios acabában l curso, mas habie alguns alunos solo cun dous anhos porque habien antrado ne l segundo anho i ls de Lisboua que habien ampeçado un anho atrasados. Assi, an 2007/2008 cuntinou l curso an Corroios pa ls alunos cul segundo anho de Lisboua i Corroios, tenendo cumo porsores Francisco Domingues i Basílo João. Neste anho letibo ampeçórun las palhestras ua beç an cada més dadas por Amadeu Ferreira, que fazien parte deste terceiro anho de l curso de Lhéngua i Lhiteratura Mirandesas. A estas palhestras assistírun nun solo ls alunos de l terceiro curso, mas tamien antigos alunos i outras pessonas antressadas.

An 2008/2009 ls cursos tubírun ua paraige, mas continórun las palhestras ua beç an cada més dadas por Amadeu Ferreira an Lisboa na scuola Francisco de Arruda i an Corroios ne l Clube Cultural i Recreatibo de l Alto de l Molino.

An 2009/2010, ampeçou l quarto curso i desta beç an Lisboua, tenendo cumo porsores Amadeu ferreira i Francisco Domingues. Este curso stá ne l segundo anho i acaba an Júlio de 2012. Inda an 2009/2010, tubo lhugar un curso de Formaçon de Formadores pa ls alunos que tubíssen l curso eilementar de Lhéngua i Cultura Murandesas. Este curso fui dado por Amadeu Ferreira, tenendo la colaboraçon de Alberto Bautista, doutorando an formaçon de palabras mirandesas pula ounibersidade Complutense de Madriç.

Francisco Domingues acabou la sue quemunicaçon dezindo que muito ten sido feito ne l ansino de la lhéngua mirandesa an Lisboua, çtacando l trabalho de l’ Associaçon de Lhéngua Mirandesa, cun la buona upa dada zde 2004 pula Associaçon Nial de la Boubielha, mas hai que cuntinar a studar la lhéngua i a daprender cada beç mais i cabe a cada un de ls persentes dar l sou cuntributo.

Apuis fizo un zafio a l’Associaçon de Lhéngua Mirandesa i an special als três membros de la direçon eilhi persentes para que l’Associaçon passe a tener un papael repersentatibo an todo l que se fai ne l ansino de l mirandés nun oufecial. Que chame para stablecer parceries outras associaçones que téngan oujetibos aparcidos, para cuntinar l trabalho yá feito i alhargá-lo a la Gastronomie, a la Música, a las Artes i als Jogos Tradecionales. Para isso l’ALM ten que çcutir l’eideia, cumbocar ua assemblé giral i eilegir nuobos repersentantes pa ls uorganos sociales. Esta nuoba direçon tenerá cumo misson fazer sócios, stablecer parceries cun outras associaçones, fazer cuntatos cun uorganos ouficiales, arranjar un spácio pa la sede de l’associaçon i cordenar todo l trabalho que benga a ser zambolbido ne l ansino de la lhéngua i cultura mirandesas, na música, nas artes, na gastronomie i ne ls jogos tradicionales.

Segui-se apuis Amadeu Ferreira, que ampeçou por dezir que l’Eiditora Zéfiro quedará cumo eiditora de referéncia pa la lhéngua mirandesa. Yá lhieba nuobe lhibros publicados todos eilhes de nuobos outores i ne l berano de astanho ban a salir mais dous ou três sendo un deilhes de Valter Deusdado eiqui persente.

Cuntinou dezindo que la Lhéngua Mirandesa tubo siempre ua lhiteratura oural cun cuontas, cantigas, poesie, lhaços, ditos dezideiros, mas toda essa lhiteratura inda nun stá bien studada. Dixo que stá a ser feito un studo subre música tradecional mirandesa a cargo de la Cámara de Miranda de l Douro, de l’ Associaçon Sons da Terra, de l’ Associaçon de Lhéngua Mirandesa i de l’ Ounibersidade de Salamanca. Este trabalho stá an curso i durará inda trés anhos.

Amadeu cuntinou dezindo que la lhiteratura ye ua de las realizaçones amportantes de l’houmanidade, ye ua arte nobre tal cumo la sue eidiçon. L perstígio dua lhéngua i cultura passa muito pula sue lhiteratura. La lhiteratura scrita an mirandés ampeçou an 1884, cun Flores Mirandesas de José Leite Vasconcelos. Apuis aparecírun Manuel Sardina, Manuel Fernandes Monteiro, Garrido Brandão i Francisco Meirinhos. Esta lhiterartura stubo siempre loinge de las pessonas mirandesas, yá que l mais deilhas nun sabie ler, de modo que pouco anfluenciou la lhéngua i la cultura mirandesas.

Ne ls anhos 90 de l seclo XX la Cámara de Miranda reeidita Estudos de Philologia Mirandesa de José Leite Vasconcelos i publica Bersos Mirandeses de Manuel Preto. An 1995 abriu un concurso para scritores an lhéngua mirandesa i ganhou José Francisco Fernandes cul lhibro de bersos Miranda ye la Mie Tierra. Apuis la publicaçon de la lei 7/99 que reconhece l mirandés cumo lhéngua ouficial, dou-se an 2000 l grande salto de la lhiteratura mirandesa cul cuntrato feito cula eiditora Campo das Letras para eiditar ua coleçon an mirandês, anque solo beníssen a salir trés lhibros.

An 2005 salírun las traduçones de l Asterix L Gaulés i l anho apuis L Galaton pula eiditora Asa. Aparece la Fuolha Mirandesa ne l Jornal Nordeste, i l Mensageiro de Bergáncia passa a publicar regularmente traduçones de ls Eibangeilho, son publicadas crónicas mensales ne l jornal Público i aparécen muitos blogues i sites cun scrita an mirandés.

L’ Eiditora Âncora ampeça a pulicar an mirandês, purmeiro an banda zenhada por Zé Rui que publicai Stória dua Lhéngua i dun Pobo i Ls Lusíadas. Apuis publica la traduçon antegral de Ls Lusíadas por Fracisco Niebro.

Amadeu terminou la sue anterbençon dezindo que bai a salir an Maio l purmeiro remanse an mirandês i pertués de Amadeu Ferreira i Fracisco Niebro.

Seguírun-se las lheituras de testos i de poesie dezidas puls outores persentes i por alguas pessonas de l’ assistença, que fúrun Bina Cangueiro, Adelaide Monteiro, Faustino Antão, Válter Deusdado, Alcina Pires i Firmino Bernardo.

La sesson cultural acabou tal cumo ampeçou cun l grupo ‘’Mira que Trés’’ a tocar mais uas modas de música tradicional mirandesa i cun un beberete.

Stá de parabienes l’ Eiditora Zéfiro i l’ Associaçon de Lhéngua Mirandesa por mais esta tarde Cultural subre la Lhéngua i la Lhiteratura Mirandesas i un bien haia a todos ls persentes que decierto quedórun un cachico mais ricos subre la lhéngua i la lhitrratura mirandesas.

Francisco Domingues

La mie sposiçon de pintura, "Sonidos de l Silenço"















Estes son retratos de la einouguraçon ne l die 8 de Abril. Stará até 30 de Maio, na Biblioteca Munecipal, an Miranda de l Douro.
Tengo screbido muito porqui. Agora ye tiempo de amostrar uas pincelhadas.
Cumbido-bos a besitá-la.

L trabalho de l artista plástico ye recumpensado se la sposiçon fur mui besitada. Tanto la pintura cumo ls lhibros nun son de quien ls fai, mas si de quien ls bei i lei.
Nun puodo star alhá na Páscoa, para bos poder falar i para bós me dezirdes ls sonidos que sentistes. Assi i todo, deixai-me algo ne l cadernico i you quedarei cuntentica.

Deixo eiqui l testo que Amadeu screbiu pa l catálogo. Un scelente testo!



Sonidos de l silenço

Puode parecer stranho l títalo desta sposiçon – Sonidos de l siléncio – mas el abre-mos la puorta cierta pa ls caminos por adonde bai la pintura de Adelaide Monteiro. Nada antendo de técnicas de pintura, eiqui saltando antre la spessura de l traço nerbioso i la lhebeza suable de las trasparéncias, i la pintora bien sabie desso quando me cumbidou para screbir uas palabras subre esta sue sposiçon. Antoce, eirei atrás de ls uolhos, eiqui dando cuonta de sou spanto, de sues preguntas i de las bistas adonde me lhebáren estes assomadeiros Adelaide Monteiro.
Ye esta ua pintura sien rostros, mas de eideias, de sonidos, dun arrepiçar ls sentidos muito para alhá la piel, poesie sien palabras, ambuolta ne ls sonidos que se úpen de l siléncio de las quelores i de las formas. Rostros para quei, se ye ua repersentaçon ounírica de l rial que ben a tener cun nós? Ye alegórica i romántica esta pintura, talbeç mais sonhadora que bisionária, chena de símbolos i referéncias a la mulher i a ua tierra. Uas bezes porbocadora, a abanar cumbençones sociales, outras serena i nostálgica, mas que yá an tiempos lhebou la cinçura a amostrar l sou rostro tiránico, anculto i ansensible. Las mulheres de Adelaide Monteiro ora mos aparécen a saltar de sou cuorpo znudo i apaixonado, ora streformadas an símbolos, feitas biuola ou bioluncelo, cántaro ou l’amprebisible alquitara, preinha dua aldé branca, nebada, birge de passos, mulheres que tanto bózian sou eirotismo, pura seduçon de meligrana an cumbite grano a grano, cumo acuolhen an sou sereno cuolho maternal, ou se súmen an puro bolo, muito alhá de manos i uolhos, por cielos adonde puodan ser arrepassados todos ls lhemites.
Las eimaiges que Adelaide pinta quieren solo ser la puorta para outros mundos, ua maneira de materializar eideias, sonidos, sentidos, sentimientos, todo cousas eimateriales que nun se déixan agarrar puls pinzeles, mas puoden bolar pulas quelores, andecisas estas antre l scuro de la dureç de la bida i ls brancos trasparientes i azules de lhuç i de feturo. Todo esso se cuncretiza a las bezes nua pintura algo einigmática, adonde parece benir arriba ua cierta eiducaçon de que las mulheres de Adelaide fázen gala an se lhibartar, bingança por nun andáren atrás ls anhos i la mocidade. Ye, anton, ua pintura de mimórias, a las bezes oupressibas, adonde la Sé se upe cumo un fincon, mas tamien mimória de tempos simpres, dua aldé que se morriu i yá solo bibe andrento la pintora, dun riu que mos ansinou la fuorça de ls ampossibles i mos lhieba cun el, ou dun cántaro cheno de senaras a arder an claro, pan que l diabro amassou i un cielo noutro mundo.
Porquei miramos dues maçanas pintadas i nun bemos solo maçanas, antranhando-se ua noutra, an posiçones cuntrairas ua de l’outra, aporbeitando sue bida, sue frescura, antes que l brugo, essa eisséncia fálica reduzida al mínimo, las bote a perder, las fertelize?
Quando manos ancatrapelhadas se sténden yá nun sabemos mui bien s’ajúdan i apóian ou se solo búscan lhuç, talbeç paç, fugida dun einfierno ou dua negra nuite que las deixa antregues a eilhas mesmas, manos duras, atenegradas i ancalhadas.
Un de ls mais amblemáticos quadros de la sposiçon ye l’alquitara cula aldé andrento, feita a modo un cuorpo caliente de mulher preinha, que an sou bientre la lhieba cumo se fura un filho. Quanto deilha sal, ben çtilada pul tiempo que la nebou cumo se esse fura l camino pa la cunserbar, fresca i nina, i melhor passear an sue rue que atrabessa l mundo a meio.
Nun ye l mundo que Adelaide pinta, mas solo ls sous mundos, ls sous suonhos, las sues aspiraçones, l tiempo que la biu atrabessar épocas i cuntinentes. Ua pintura de anteriores adonde se sinte que la pintora sbraceia cun falta de spácio, an busca dun sereno que l tiempo ye garunho an traier.

Amadeu Ferreira





20/04/11

Bersos zanquietos



Bendi ls mius bersos
Al zbarato
Nua feira, an promoçon.
Leiloei-los
Mas antreguei-los
Na pormeira licitaçon.


Agora dá-me pena
Paridos com tanto delor
Stan yá chenos de balhor
Puolo i pulielha
Para séren bendidos
Cumo anteguidade
I tenéren algun balor.

Mal sabe l feirante
L que eilhes son zanquietos…

Hán-de sacudir la polagueira
I lhibrar-se de l balhor
Outra beç rimas fazeran
I a fugir boziaran
Adius!
Bámos-mos de la feira!



19/04/11

Redes sociales an mirandés



Deixo eiqui este recorte sacado de un jornal de hoije. Achei-lo antressante, puis podemos trocar eideias subre l assunto.
Pula mie parte tengo de cunfessar que nun tengo tubido pacéncia para estas cousas. I deiqui pido çculpas als muitos pedidos de amisade que ban chegando pul pecado de un die me haber deixado cumbencir a andar por ende, mas nunca mais liguei.
Assi i todo cuido que essas redes sociales son amportantes pa la lhéngua mirandesa. Serie anteressante bermos eiqui an que punto stá l uso de l mirandés nessas redes i talbeç abrir eiqui un cantico cun moradas que haba nessa redes sociales an mirandés, para que alhá baia quien quejir.










L Lhodo i las Streilhas - Final



[Deixo eiqui l redadeiro testo sacado de L Lhodo i las Streilhas de Telmo Ferraz, screbido ne ls anhos 50 de l seclo XX, nas custrucion de las barraiges. Para quien quejir ler todos ls testos eilhes stan eiqui]



La Sé stá sien naide. L lhajedo stá húmado.
La Tue Sé sien coraçones!
I Tu calhado!
Ls cafés stan chenos. Las tabernas tamien: Las rues, l cinema, las casas.
La Tue Sé, Senhor!
Quieres la Faia Amarielho?
Quieres la Rue de la Costanielha?
Quieres la Terronha?
La niadas de la Terronha?
Las niadas de la Ribeira?
La niadas de la Eideinha?
Oufereço-Te l sol desta manhana!
L fumo de la dinamite!
L rugido de ls martielhos!
Ls jipes, ls ouclídios, ls cabos i las gruas!
La polareda de ls tunes!
Ls tunes de todas las minas!
Las minas de todas las barraiges!
Ls que Te conhécen!
Ls que nun Te conhécen!
Ls que Te squecírun!
Somos todos Tous filhos!
Toma todo.
I ls Selicóticos?
Senhor, nun deixes sfriar las mies lhágrimas nas lajas fries de la Tue Sé.

Telmo Ferraz, O Lodo e as Estrelas



[Acaba eiqui la publicaçon de L Lhodo i las Streilhas de Telmo Ferraz, an mirandés. L lhibro cuntina, mas agora an Angola, na barraige de Cambambe, para adonde fui l sou outor i dende pa la Obra de l Gaiato. Ampecemos la traduçon an 20 de Nobembre de 2010 i até hoije fumus publicando dezenas de testos que mos fáien arrecular até als anhos cinquenta de l seclo XX i al Pertual misarable i biolento desses tiempos, a un punto que hoije nien fazemos eideia. Tamien por esso ye buono lhembrar, na boç poética i fuorte de Telmo Ferraz, i cuncluir cumo este paiç demudou., anque nun tanto cumo gustariemos, mas assi i todo muitíssemo i para bien melhor. Esses anhos fúrun ls anhos an que you naci i bien se me lhémbran todas las zgrácias de l que era la bida nessa altura an Pertual i inda mais nua aldé de la Tierra de Miranda.
Talbeç un die destes cunsígamos publicar an lhibro estes testos de Telmo Ferraz an mirandés, puis todo fui screbido na tierra de Miranda i antre giente que solo falaba mirandés, lhembrando que tamien pa la lhéngua las barraiges fúrun un amportante marco a tenber an cuonta. Nessa altura tornaremos eiqui a dar amboras.
A.F.]





18/04/11

Porbérbio



" Quando la redadeira arble fur deitada abaixo, l redadeiro riu stubir ambenenado, l redadeiro peixe fur pescado, anton heis de bos dar de cuonta que l denheiro nun se come " (porbérbio ameríndio) Para un meditar de maneira a tornar a saber l que ye un mundo adonde l denheiro deixarie de ser rei.

16/04/11

Porjeto Microsof - Lhéngua Mirandesa

Eiqui se deixa l bídio de un porgrama de la telbison Porto Canal , die 14 de abril de 2011, cula Doutora Daniela Braga, cordenadora de l porjeto que stá a ser zambolbido pula Microsof an parcerie cula Associaçon de Lhéngua Mirandesa i l ILTEC (Anstituto de Lhenguística Teórica i Cumputacional), porjeto eiisencial pa l studo i dibulgaçon de la lhéngua mirandesa i an que la 1.ª fase se cuncluirá pa l berano que ben.
Na reportaige podemos ber a falar bárias pessonas, antre eilhas o nuosso amigo de la quadrilha deste blogue, porsor Alfredo Cameiron.




Salimiento oufecial de "L Princepico"

Onte pula tarde, cumo staba perbisto ne l Anstituto Franco-Pertués (Lisboa) tubo lhugar la cerimónia oufecial de apersentaçon de l lhibro “L Princepico” traduçon de Ana Afonso dessa obra ounibersal “ O Principezinho”(de Antoine de Saint-Exupéry).

La persentaçon stubo a cargo de l ambestigador i studioso porsor Domingos Raposo , apuis de l’outora de la traduçon haber rebelado la sastisfaçon deste porjeto, l ator Pedro Granger deixar uas palabras de l gusto que ten an ser colecionador de todo l que steia relacionado cul outor de l lhibro, la repunsable de l anstituto haber dado las buonas benidas a todos i la sastisfaçon de ser nesse lhugar l salimiento oufecial.

Stan todos de parabienes, stá de parabienes la lhéngua mirandesa, la cultura an giral, neste causo bien birada para ua área que tan carinosa mos ye a todos nós que son ls ninos, ls jobes, mas tamien nun deixa de ser bien anteressante, este lhibro an mirandés, ye tamien un modo de rebibier la lheitura dua cuonta, quien sabe hai anhos feita i yá squecida.

Quando agora lemos an mirandés “ L Princepico” ye ua spriéncia mui sabora i ua proba que hai muito por adonde caminar ne l que toca a dibulgar i fazer crecer la lhéngua mirandesa.

Assi haba eideias que giente cuido que hai, puis yá muitos dantes mos dórun probas cun outras traduçones ounibersales, cumo este agora, mais palabras para quei.

Biba la lhéngua mirandesa i deseios de muitas i buonas lheituras.















Estes son retratos de la sposiçon que acumpanhou l salimiento de l lhibro.





15/04/11

Stá tan guapo l Praino!

Cerrei ls uolhos, resfolguei fondo, tan fondo cumo se fusse la redadeira golfiada d´aire fresco a antrar-me, cumo que a lhebar esse aire comigo para resfolgar l resto de ls mius dies. Ye siempre assi quando me bou. Ye siempre assi quando l pie carrega ne l acelarador de l carro para chubir l Naso arriba, nun adius cun la bide a sticar, nun parto tirado a fierros, nino que nun quier salir de la barriga de sue mai.


Staba tan guapo l Praino!!!

Deixeste l pelo branco, dezien-me quando me bien. Si, hoije chegou-bos mais ua cereijeira a la Speciosa, respundie-l you, cun ua proua tamanha, por ser mais ua cereijeira cargada de branco. Ye nesses sfregantes que nada me duol l cinza de l miu pelo. Nien sei se algua beç me doliu çque se me acabou la tinta pa l cubrir de quelores, nun sei se la tinta, se la pacéncia… Si, que tamien para isso hai que haber pacéncia i hai eidades an que la pacéncia yá nun ten pacéncia para que se cunsuma cun cousa pouca. Dolie-me anquanto era raiç branca ambaixo de l burmeilho, a bé-se medrar an cada die, nun pelo que medra que nien roseira na Primabera. Que proua ser mais ua cereijeira cargada de flores!


Stá tan quelorido l Praino que truixe guardado ne l miu peito!...

L amarielho de las nabiças que scapórun a l arroç para acumpanhar tabafeias ó a la boca de las bacas, fázen agora la cuntinéncia a quien passa, chenas de bitória por haber bencido la deilhas. Las maçaneiras cun pelindrengos de branco i quelor de rosa, las cereijeiras cargadas de ramalhetes, ls patalhobos ne l meio de las touças a spreitar las racicas dun sol que bieno dapeto, caliente, para que floríssen na Páscoa tardiega. Cortei-le la lheinha i pistanhórun por habéren recebido l pormeiro sol çcubierto, sien que l dira tiempo a se afazéren a la lhuç fuorte. Hei-de ir a bé-los abiertos, a relhuzir cumo seda, hei-de ir, assi la bida me deixe. Ls goibos,… son lindos ls goibos altibos, quando piçcan l uolho a las bioletas ambergonhadas na borda de ls caminos.

Cerrei ls uolhos i parei para scuitar ls anxames de abeilhas anriba de cada árbole, sien cortiços adonde drúman, sien fabos adonde póngan sous puolos, porque cormenas nun beio, mas sien paraige ls zunzuns a parecéren ls zunzuns de carros nua abenida de Lisboua na hora de ancerrar ls sotos.

Cerrei ls uolhos i scuitei outros bolares, la chínchara cun sou cantar i l cuco a querer que las merujas flúren. Yá nun ténen riata palas merujas, ls cucos. Cántan, cántan i las merujas cuntinan a medrar nas augueiras, para manjares de quien de fuora benga na Páscoa. Cun la gana que le ten siempre quien porende afuora anda, come-las cantadas pul cuco, anfeitadas cun sues floricas brancas! Abelhones, uns negros, outros azulados, grandes cumo me parece que nunca habie bido, anriba de la glicínia roixa cargadica de ubas de flores a fazéren selombra a la baranda.

Música, mais música sien anstrumentos. Quedo a pensar porque nun haberá abelhones eiqui na mie glicínia, florida antes de me ir parriba. Secálha nun regísten al yerbicida que ls carros pónen ne l alcatron i ne l aire. L carro a fungar la strada de l Naso arriba… Nun puodo mirar para trás senó sbarro-me, nun puodo deixar de le cargar ne l acelarador porque senó perde l'andadura i apuis gasta mais gasólio ó torna para casa d´arreculas que tamien eiqui l carro resfuolga melhor.

Mal cheguei arriba i birei caras a Malhadas, mirei-te nial, cumo se fusses un persépio anfeitado cun ferranha i yerba an beç de mofo, resfolguei fondo cumo se quejisse lhebar l aire anté que buolba, drobei-te bien drobada para te lhebar no miu carro pequerrico, para ir porende amostrando al mundo las glicínias cun abelhones, las cereijeiras cun ramos de noiba, la tierra remexida puls tratores adonde you faga mie huorta cun freijoneiros de rodriga, alface repolhuda, tomatos nalgudos i cebolhas grandes i tienras.


Stá tan guapo l Praino, i, truixe-lo comigo!...

14/04/11

Marabilhas de la natureza

Hai un dies ua rapaza de Caçareilhos, de sue gráçia Ana Vicente ne l facebock amostrou uns retratos de ciguonhas, a buono de la berdade bien guapos, que you até comentei, quijo l çtino que ne ls redadeiros dies fusse a "Vale de Santiago" (Odemira) i la natureza me cuntemplasse cun estas marabilhas.

Por esso quiero partilhar i percurar:

-Que serie de Caçareilhos, Vale de Santiago, las Spadanhas, Zenízio, i to l mundo sien ciguonhas?












Abril, crónicas mil




Cuido you que nun ten sido por falta de rezones que l dito de l pobo nun se cumpre.

Ténen rezon todas i todos ls cronistas que eiqui ténen deixado nuobas, cuontas, testos, puis rezones de sobra ten habido ne ls redadeiros tiempos na bida social i cultural de l nuosso pobo.

Porque ambora you tenga ua anclinaçon fuorte para screbir mais subre la bida dantes, nun stá proibido la spresson lhibre de screbir doutras cousas, nien bedada la antrada a crónicas neste sítio de oupeniones de carátele político çque seia feito cun eiducaçon i respeito por todos.

I neste campo, peçque stamos siempre cun algua grima de melindrar, de nun querer antrar an terreiros que mos béngan a ser ancomodos, porque l melhor sítio ye siempre aquel que nun mos cumpromete. Mas puode ser tamien peligroso, todos nós tenemos oupenion, seia ne l que fur, podemos nun la querer rebelar i tenemos esse dreito, mas apuis nun mos queixemos, un calhado ye cumo se stubisse bazíu, uoco.

Isto todo para dezir, que l melhor ye siempre screbir, até porque quando se fai, i ye feito cun respeito i denidade todo l mundo ganha, haberá cousa melhor que dar la nuossa oupenion, i recebir an toca la oupenion de ls outros?

Nun hai, por mi falo, quando me çpongo a rebelar cumo penso, i cumo cuido que ye melhor ou pior, stou abrindo-me, stou sendo giente, stou dando un cuntributo social que l ser houmano percisa de melhorar i treinar siempre.

I ne ls redadeiros tiempo ten habido modos de sobra i fuortes para un se botar a screbir, porque la bida política ten dado sembas de rezones, la bida social nun se quedou atrás, la bida cultural (esta por bien) tamien ten muito por adonde se puode falar i screbir.

Se hoije tanto se fala an “Ratinges” para mos azocrinar ls miolhos porque l denheiro nun bal nada, ls ratinges ne l que toca a la lhéngua mirandesa nun abaixou nible nanhun, alrobés, por todo l lhado i de bários modos s’amenta i mete la lhéngua mirandesa, para miu gusto i de todos bós, ls eibentos, las einiciatibas cada beç son mais.

Stá por todo l lhado, por dreito próprio, nas scuolas porque hai ganas de l daprender, stá persente an traduçones d’obras ounibersales, cumo fui “ls Lusiadas” i “L Princepico” (cun apersentaçon oufecial para manhana,15) , stá an jornadas culturales, cumo fui na Unisseixal (ounibersidade Senior de Seixal) i outra marcada pa l die 17 an Sintra cun palhestas, lheituras i dibulgaçon de nuobas, stá an publicaçones de lhibros yá salidas i an muitas an bias de publicaçon, anterbistas, an jornales, nas redes sociales de l’anternete nunca se biu cumo agora tantas pessonas a deixar l sou teçtemunho i oupenion an mirandés.

Hoije yá ye puonto assiente na cabeça de todo l mundo, l mirandés nun sirbe só para dezir lhonas, cun el tamien se puode screbir cuontas, poesie, testos i crónicas politicas i sociales.

www.nialdelaboubielha.org

L cisco

Habie nubrina ne ls tous uolhos
nessa tristeza que te medraba
i nun me podie neilhes mirar
para un cisco tirar
que me anquemodaba.
L cisco quedou,
l speilho ambaciou.

Ls uolhos sborratados,
l pelo despeinado,
la gola de l xambre para drento
fúrun seinhas dun amanhar
adonde l speilho me faltaba.
La nubrina fui-se,
l speilho partiu-se
i l cisco medraba.

I las lhágrimas currírun
dua fuonte a manar
i de tanto correr
i de tanto passar
l cisco barrírun
las fridas curórun
mas,

las soudades quedórun.



l que ye amportante?

(cuntinaçon de l testo de onte)


- Ua quei?
- Ua marifusa!
Agora, l princepico staba sbranquiçado de tan anraibado.
"Hai milhones de anhos que las flores bótan picos. Hai milhones de anhos que, mesmo assi, las canhonas cómen flores. Nun ye cousa séria querer saber por que ye que eilhas ténen tanto trabalho para fazer picos que nunca les sírben para nada? Nun ye amportante la guerra antre las canhonas i las flores? Ye ou nun ye más amportante que las cuontas de más dun tiuzote burmeilho? I se you sei dua flor única no mundo, que nun hai an más lhado ningun, a nun ser no miu planeta i que ua canhonica puode çtruir dua beç, assi, nua manhana, sin se dar de cuonta de l que fai, isso nun ye amportante?!"

Antoine de Saint-Exupéry, L Princepico, traduçon de Ana Afonso, ASA, p. 31






13/04/11

l tiu marifusa


Sei dun planeta adonde bibe un tiu burmeilho. Nunca cheirou ua flor. Nunca biu ua streilha. Nunca fizo nada sin ser cuontas de más. I an todo l die nun fai más que dezir l mesmo que tu: "You sou un home sério!" i isto fai-lo anchar de proua. Por isso nun ye un home, ye ua marifusa!


Antoine de Saint-Exupéry, L Princepico, traduçon de Ana Afonso, ASA, p. 31





12/04/11

Hai 50 anhos: Iuri Gagarin, l purmeiro home ne l spácio.


(Selo francés eimitido an 2001 na altura de l 40° anibersairo)

[Em 12 de abril de 1961, aos 27 anos de idade, Iuri Gagarin (1934-1968) tornou-se o primeiro ser humano a ir ao espaço, a bordo da nave Vostok 1, na qual deu uma volta completa em órbita ao redor do planeta e proferiu a famosa frase “A Terra é azul”. Esteve em órbita durante 108 minutos. (Wikipédia an Pertués)]


An 12 d'abril de 1961, als 27 anhos d'eidade, Iuri Gagarin tornou-se l purmeiro ser houmano a ir al spácio, a bordo de la nabe Bostok 1, na qual dou ua buolta cumpleta an órbita al redror de l planeta i proferiu la famosa frase “La Tierra ye azul”. Stubo an órbita durante 108 minutos. (Traduçon outomática feita pul Tradutor an Linha)