27/02/15

La quemunidade Zeniziense stá de lhuito

 


La quemunidade Zeniziense stá de lhuito
Stimados Associados, cunterráneos i amigos, queremos eiqui anformar que mos chegou la ambora de que la nuossa stimada cunterránea   Sebastiana da Assunção Raposo , (tie de tiu Américo João que tamien mos deixou hai pouco tiempo) que yá algun tiempo s'ancuntraba doliente  se muorriu (faleceu)  . 
Nesta hora triste, eiqui queremos deixar ls nuossos sentidos pêsames a toda la família, que DIUS arrecuolha sue alma an pac, nós guardaremos siempre un lhugar ne l nuosso coraçon esta amiga.
Teneremos siempre persente sues las palabras i sues recomendaçones.
Adius tie Sebastiana

23/02/15

Lançamento da Biografia de Amadeu Ferreira



Lançamento da Biografia de Amadeu Ferreira
 Será lançado na  Faculdade de Direito da Universidade  Nova de Lisboa,  sob os auspícios  da sua Directora Profª Doutora Teresa Pizarro Beleza, no dia  5 de Março de 2015, pelas 18 horas.
 A apresentação será feita pelo Juiz Desembargador Dr. Luís Vaz das Neves, Presidente do Tribunal da Relação de Lisboa. 
 Às 102 pessoas que assinam depoimentos ou estudos críticos, renovo os meus agradecimentos pela sua preciosa colaboração.
Informação de: Teresa Martins Marques (Envestigadora integrada na CLUPUL)
.................................................................................................................................................
Amadeu Ferreira ye associado ounorário de l'Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha (ACRNB).
-Cumo porsor, studioso, ambestigador de la lhéngua i cultura mirandesa, ye grácias a el que l'Associaçon medrou nua de las sues bertentes anque mais se çtinguiu. Lhecionou i pormobiu cursos de daprendizaige de l mirandés screbido segundo las reglas de la Cumbénçon Outográfica, cursos adonde ls associados acurrírun siempre an grande númaro. pormobiu atrabeç de las publicaçones na "Fuolha Mirandesa" de l Jornal Nordeste al lhargo de muitos i muitos anhos, crónicas, cuontas, reportaiges, antrebista de ls alunos, fruito de l daprendido i de la motibaçon quel cumo home, amigo, lhuitador por causas nobres cumo ye la lhéngua i cultura mirandesa, sabe ourientar i motibar ls sous alunos.
-Sendo l'Associaçon C. i R. Nial de la Boubielha cumpuosta por Zenízienses i amigos, debe a el i al sou trabalho de ambestigaçon decumiental l maior númaro de  publicaçones  antigas anté hoije conhecido. Cumo amigo de la region i an particular de Zenízio, somos coincedores de la stória, dun tiempo yá bien datrás, anque mos podemos ambaidecer .
-L'Associaçon puode hoije dezir, que ye fruito de l sou trabalho que ten ne ls sous associados la maior quemunidade de scritores an mirandés, pulas partecipaçones an cursos i palhestras, pulas publicaçones an lhibros, ne ls jornales i rebistas. Sendo la dibulgaçon, perserbaçon de la lhéngua mirandesa ua de las bertentes que l'Associaçon, se assi ye solo puodemos star ambaidecidos por todo aqueilho que Amadeu Ferreira mos dou.
Un bien háiades. Un fuorte abraço de toda la quemunidade Zeníziense


21/02/15


L Bolo de la Cotobia

 

Se bires ua cotobia perdida ne l spácio,

 zeinha-le un traço, stende-le un filo d'ourora

 adonde puoda amar la claridade de l tiempo einicial

 l tiempo de ls abraços de l sol nas scarpas

 l spanto de l mundo çpindurado ne l penhasco

 i de l canto sgalhado nas arribas de l'apertado bal.

 

 Yá nun se reconhece nas alas an q'acraditaba,

 mas sabe que bubia la melodie eimaculada de las cascatas anfurecidas

 de las ourbalheiras de la nuite, de l grito xordo de las fuolhas perdidas

 Sabe que percebia l resfuolgo de la tierra caliente i molhada.

 Fizo-se camino de riu, retombo de bordas a pulsar paixon,

 peligro, queda, lhonjura, grácia sfumada, queda rasa d'alma.

 

Morou siempre lhoinge, rente al penhasco, para alhá de l'eimaginaçon.

 La cotobia que tenie agarrado na arena mobediça l splendor

 fechou l ciclo. Fizo-se regresso, primórdio. Sabie que bolaba.

Sbolaçar ye l sou çtino. Siempre lhoinge de la claridade de l nial

 cuntina a rasgar alas, perseguindo hourizontes ampossibles

 

Se bires ua cotobia perdida ne l spácio,

 zeinha-le un traço, stende-le un filo d'ourora.
 
Teresa Almeida Subtil
 
(Testo salido na Fuolha Mirandesa de l Jornal Nordeste - 03/02/2015) 

 

Retratos



Retratos de mais ua einiciatiba (2012) cumo dezenas i dezenas ou anté talbeç centenas i centenas de l ambestigador, scritor, tradutor, porsor Dr. Amadeu Ferreira.

-Esta einiciatiba nun sítio que mos ye tan famíliar par'alhá de l salimiento de "Ls Quatro Eibangeilhos"

- Porque fui eiqui no "Pavilhão do Alto do Moinho-Corroios" que se criou la maior quemunidade de scritores an mirandés lhigados a l'Associaçon C. i R. Nial de la Boubielha, fruito de l porsor Dr. Amadeu Ferreira, eiqui al lhargos de muitos anhos mos dou cursos de la lhéngua i cultura mirandesa, acrecidos de muitas palhestras adonde la quemunidade lhocal se deliciaba an recebir ls ansinamientos, sclarecimientos, conhecimento dua cultura tan rica i tan antiga.

- l Dr. Amadeu ne l sou melhor, pormobiu, fizo, motibou. Neste lhugar nacírun muitos de ls scritores, que publicórun lhibros, crónicas an jornales i rebistas. Todo porque eisiste un home, cun amor sien pareilho a las sues gientes i a la cultura.


 You sou un deilhes que naciu pa l mirandés fruito de la sue scuola. Que Dius bos l pague. Un abraço amigo (F.A.)







20/02/15

Seinhas doutro tiempo



Esta fraga (laje) stá ne l Barrocal (chamadeiro de l termo de Zenízio).
- Mas porquei este retratico?
- Ne l berano de 2013 nua tardica, quando l sol yá runçaba nas carbalheiras de la sierra de Nuossa Senhora de l Monte, quando la calor s'habie rendido you l la mie tie (fiel cumpanheira nas caminadas) botei-me alhá, anté porque tenie l'anquemienda de traier un alacran, pouca suorte la mie, nun bi nanhun, dezírun-me mais tarde que ls alacranes habien lhebado outro camino, s'habien mudado, nun sei l que sei ye que nun bi nanhun. L Barrocal era bien dado a eilhes, anté me cuntórun que alhá para baixo inda se bien.
-Puosto que nun ls bi nien retratei, para nun fazer esta pesquiza an balde, saquei l retratico a la fraga, que se calha l merece mais.
-Porque quedai a saber bós, que la maiorie de la mie mocidade la conhece, puode ye nun la reconhecer, porque la risca que tenie por eilha abaixo, a esse tiempo nun se cunfundie cun nanhua.
Esta fraga serbie de scorregadeiro quando porqui andabamos de buieiros, nós anriba dua piedra ou manada de rama de touça, era a la beç faziemos decidas por eilha abaixo, sien miedo nien atalancadeiros
Podien era l culo de las calças nun tornar para casa cumo benírun mas la sangre que mos ferbie nas benas na decada de 50, 60 bencie la grima.
-Outros tiempos, mas son essas seinhas que ancuontro quando ando pul termo ou n'aldé, estas seinhas ténen la birtude de chamar al deriba las alhembráncias que guardo.
-Un tiempo sano, puro, lhimpo que nun m'abisou pal las agrupas que hoije sinto.
-Para nun me deixar perder agarro-me a todo aqueilho que me quedou para me mantener giente.

19/02/15

Nineç




Era ua beç. Assi se anqueméçan las stórias.
Era muita beç, digo…
Tenien que me dar la argolha de la punta de l baraço. Nun le chegaba por falta de altura. L braço  era pouco mais gordo que l baraço. (Siempre gustei muito mais de jolda i corridas do que de quemer, quando era nina).
Botaba-le cun fourça al fol, aquel monstro de cuiro, madeira i fierro,  mas a las bezes quanto mais fuorça le botaba parecie-me que aqueilha cuorda me puxaba parriba, ls pies alhebantaban i quaije que quedaba colgada.
L´aire que salie de l fol  fazie acender la fornalheira adonde l fierro de las reilhas de tan burmeilho,  se cunfundie cun las brasas de l carbon de piedra, aceso. Ua reilha salie para ser malhada na çafra, antre porretaços i caralhadas.

Botai-le mais fuorça, caralho!
Anque stebisse aquestumada, aqueilhas caralhadas inda me fazien soltar mais ls pies de l chano, mas assi i todo cuntinaba a dar al fol para que las outras reilhas que alhá stában pudíssen chiçpar quando las tanazes lhargas las lhebássen pa la zaba que las speraba.
A las bezes cerraba ls uolhos por bias de ls bózios als malhadores de pouca fuorça ou falta d´halblidade i pulas chiçpas que l fierro a ser malhado  botaba. Apuis oubie uas porradas secas i certeiras dadas  por miu abó antes de banhar l fierro n´auga de la pila grande i l cherriç de delor de la calentura le baixar nun sigundo. Essas yá nun chiçpaban. L fierro yá iba quelor de cinza.  Ls malhadores çcansában. You nó! Cuntinaba colgada de la cuorda a botar fuorça al braço i a fazer fuorça nas piernas para nun alhebantar bolo.
Las tanazes sacában outra reilha i mais carbon iba pal bulcon. Afola cun mais fuorça, garota!
L braço yá quantá que me dolie mas nun me queixei…

Estes caralhos nien son capazes de trazer un afulador!
Que caralho quereis?  Deixais l trabalho todo para mi,  dezie el enquanto metie la reilha outra beç na fornalheira para le dar la peniténcia final cun la sue marra. Era un eicelente ferreiro  i mui eisegiente. L que le salie de las manos nun ambergonhaba a naide…

You daba al fol i oubie cumbersas que muita beç ls mius cinco ou seis anhos nun antendien…
A ber s´ides a saber de quien deia al fol que la garota yá bai cansada!  

Nisto, tubo tiempo de mirar pa l miu bestido todo anciscado i pa las manos de carboneira.
 

16/02/15

Que fazerie you sien las mies manos!?

 
Que fazerie you sien las mies manos
Se cun mais nada me digo i sou!?
Ne lábios anrebúlhan-se las palabras
Que  de tan ambergonhados
Nun sáben cumo te dezir.
 
Que fazerie you sien ls dedos
Para de l tou cuorpo sacar música
De l tou coraçon golfiadas
De ls tous uolhos ouciano
De que nun sou capaç de fugir!?
 
Cun eilhas bózio, scabo, ameroso
Sfrego l delor, acarino, smago
Falo, scribo, pinto, bordo
Anraibo-me, beiso, amánsio
Fago doce de l qu´era amargoso.
 
Que fazerie you sien las mies manos
Anque ganhuolos le téngan nacido
Tirando-le finura, dando-le manqueiras!?
Mas las manos rálhan, fázen,  nun se fícan
Lhebando ls dedos a dezí-me toda…

  

12/02/15

Tan loinge


Znudo-me quando te digo
que nun bibo
nesta zdita
 de nun te tener acerca. 

Stico ls passos
mas la çanca
nun abarca mais terreno
i sei bien,
cun tal canseira nun chego. 

Apuis,
debélgan-se ne ls dedos las palabras,
falta-le  resfoulgo
para me dezir por anteiro
i por anteiro te dezir. 

Tan loinge,
sien ser capaç de screbir! 

I you loinge,
que de tan loinge, zaspero!

 

L´ourgéncia


Fúrun las palabras
que arrimórun las nuossas bidas,
an tiempo an que fugies i,
a miu passo mais sereno,
tamien you iba fugindo.
Tenies priessa, siempre priessa,
registente que nien peinha,
de la mais ferreinha,
spierto que nien fuonte
 que mais a la nuite mana.
Faziste de las palabras
çudas adonde te refrescabas,
assomadeiros por adonde biajabas,
çeçon cun que t´alimentabas,
 jinela por adonde t´ assomabas
 i las cunsemiçones ampuntabas.
Fugies
 i fazies de las palabras
cumbustible
para dar fuorça al tou fugir.
Cuntínan-te a cascalhar na cabeça
las palabras
i fazes agora deilhas caiatas
para trabar,
amparos pa la piedra a sfarelá-se.
Nun hai an ti priessa, mas ourgéncia…
L´ourgéncia de cada sfregante
para cada sfregante
an palabras eiternizar.

 

11/02/15

Crónica dua Fiesta (Zenízio)


Ne l passado deimingo die uito (8) de febreiro ne ls alredrores de Lisboua, l’Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha(ACRNB) pormobiu l tradecional  “Dous de Febreiro”, tamien conhecido por  “Festa de Nossa Senhora das Candeias”
Estes juntouros regionales que acuntécen por bias de comemorar dies festivos, que dantes solo se fazíen nas aldés, a miu ber acuntécen cumo acuntece culas semientes, eilhas suóltan-se de las arbles i apuis bolando son lhebadas para adonde calha. Quando cáien na tierra bótan raízes, nácen i médran. Eiqui quien zampeinha la beç de las semientes son las pessonas, que scapando-se, apuis s’ajúntan i fórman las quemunidades. Traiendo cun eilhas todo l ADN dun pobo ne l que toca a questumes, bibéncias i tradiçones, outra cousa nun se speraba, que nun fusse fazer renarcer adonde stan queilho que tenien na sue tierra d’ourige.
Hoije sien selombras de dúbedas puode dezir-se que fui l que acunteciu cula nuossa quemunidade, cumpuosta por Zenizienses, sous familiares, recendidos i amigos que lhieba a lhargos anhos, sien anterrupçon, esta prática de la fiesta, ne ls alredores de Lisboua, na freguesie de la Sobreda, fiesta ourganizada pul’Associaçon C. i R. Nial de la Boubielha.
Assi ne l passado die uito, arrimado a meidie, las pessonas ampecórun a chegar al sagrado de  la “Igreja da Paróquia do Imaculado Coração de Maria em Vale Figueira” cumo se beníssen de Bárrio de Maçaneira, de Bárrio de Belharino, de Bárrio de Baixo ou de Bárrio de l Molinico cumo acuntecia alhá na Zenízio, chubindo las scaleiras i antrando naquel spácio sagrado que cumbida a siléncio i meditaçon. Tubimos apuis ls saludos i deseios de bienbenidos dados pul senhor cura António Morais, (amigo i cumpanheiro de Bilachana) respunsable desta paróquia. Que dando einício a la Santa Missa mos ajudou a mantener spráncia i ganhar fuorças pa l die a die, nua andada de crestianos de fé que somos, acreditando an Nuossa Senhora de las Candeias faziemos ls cántico i lheituras an mirandés . Rezemos pula salbaçon de las almas de todos aqueilhes familiares, parientes i amigos que yá mos deixórun.
Puosta que stubo la parte relegiosa, botemos-mos al almuorço, porque la bida nun para i a la par de l’alma tamien l cuorpo percisa, de faca, garfo, cacharro de bino i lhéngua suolta, fumos dando lhargas a las cumbersas, an sprito abierto, lhonas i cuontas nun faltórun. A miu ber esta parte de l die ye rica, nun ye bien pul quemido, que eiqui bótan-mos siempre quemer pouco untado i muito afidalgado, bien defrente de las bocheiras, chouriças que quemiemos alhá, mas si porque la xurdeira roubamos tanto que pouco tiempo mos queda para cumbersas l resto de l anho.
Aporbeitemos un cachico de tiempo i alhá cumprimos cua oubrigaçon statutaira que la bida de l’Associaçon eisige, aprobando las cuontas i dando l boto an abono para mais un anho de trabalho a la direçon.
I para ancerrar esta crónica que yá bai lharga, la causa associativa lhieba-me l coraçon i l’alma, i peçque a muitos de ls mius cunterráneos, que sien pagas todo fázen para que todo steia bien nestes dies festibos, por esso bien haiades i nunca deixeis smorecer este sprito de l “Dous de Febreiro”, la Fiesta de Nuossa Senhora de las Candeias que sempre mos ouniu.

Faustino Antão

L que ye que ye feito de ls mius amigos ?



An 1970, un cantor, outor i cumpositor genial, chamado Léo Ferré, anspirou-se nun bielho poema de l seclo XIII, screbido naquel tiempo an francés antigo por un tal Rutebeuf [1230-1285], para criar ua de las mais guapas i comobientes cançones an lhéngua francesa que fui depuis anterpretada por muitos cantores, strangeiros até cumo l'americana Joan Baez ou tamien la griega Nana Mouskouri. Ye l'anterpretaçon desta última que me chamou mais l'atençon, desta beç, tendo an cuonta ls problemas que anfrenta hoije la Grécia mas tamien la reaçon que ls griegos soubirun hai dies spremir nas eileiçones que se realizórun naquel país, "Ua brincadeira de crianças" cumo parece que chegou a dezir assi i todo l PM português. Ancrible, nó ?...


Quando un se dá cuonta cun que antensidade Nana Mouskouri cunsegue cantar i preguntar bárias bezes cun muita eimoçon « Mas l que ye que ye feito de ls mius amigos ? », ye defícele nun pensar tamien na situaçon an que se ancontra la Grécia atualmiente mas tamien Pertual. Cumo se la solidariedade fusse ua necessidade cunstante na stória de l'Houmanidade, ua chamada de atençon para que puodamos cuntinuar a acraditar todos an qualquiera cousa de positibo que mos ajude a mos mantener bibos… i outimistas.





Aqui teneis la traduçon de la purmeira strofe (de la mie outorie, fiç cumo pude!)…

L que ye que ye feito de ls mius amigos

Cun quien you staba tan ligado(a)

I que you tanto amaba ?

Furun-se todos un a un ambora

Fui l biento, acho, que me-los tirou

L amor morriu-se

Son amigos que l biento lhieba

I cumo assopraba delante de mie puorta,

Lhebou-me-los…

an francés :
Que sont mes amis devenus
Que j'avais de si près tenus
Et tant aimés?
Ils ont été trop clairsemés
Je crois le vent les a ôtés
L'amour est morte
Ce sont amis que vent emporte
Et il ventait devant ma porte
Les emporta...



Mas la berson anteira de Léo Ferré, "Pauvre Rutebeuf", podeis lé-la por eisemplo:  aqui  
 

09/02/15

Retratos dua fiesta




Stimadas(os) amigas(os)

Links adonde puoden ber ls retratos de la Fiesta de Nuossa Senhora de las Candeias

-Eibento pormobido pula Direcion de l'Ass. C.i R. Nial de la Boubielha (Zenízio)






Saludos

Pul'Admenistraçon de l site
F. Antão

06/02/15

FRUSTRADOS A " EIDUCAR" GAROTOS




L FILO DE LAS LHEMBRÁNÇIAS (4)

(Excerto de la Biografie que scribo subre Amadeu Ferreira)


L director spritual era l padre Baltazar Pires. Amadeu antende qu’ el era un home buono, mas completamiente frustrado. «Nós diziemos qu’ el, quando iba a la retrete para mejar, pegaba ne l pirilau cun un papelico para nun l agarrar cun la mano, porque isso era ua cousa proibida. Yá nesse tiempo teniemos la noçon de que l sexo, nel, era uma berdadeira oubseçon.»
El nun falaba abertamiente de sexo, mas de tentaçones, de malos pensamientos, de castidade. Nun s’ antende que ne ls anhos 60, nun seminairo diocesano podisse haber inda l ancentibo a comportamientos sacrificiales perpuostos a adolescientes, Zambolbiendo neilhes ou l pánico ou l masoquismo.
«Recomendaba ousar cordeles cun nuolos i cilícios a la cintura para mortificar l cuorpo, anté sangrar, i nun l deixar ganhar domínio subre nós. Contaba-se qu’ el ousarie esses strumientos de mortificaçon de l cuorpo, que aparecien cumo prática de uso corriente ousada por muitos santos que mos éran apersentados cumo eisemplo. Mais tarde, l uso de ls cilícios fui mui reçucitado puls Cursos de Cristandade i outros mobimientos lhigados a Monsenhor Escrivá de Balaguer, cumo a Opus Dei. Tamien mos recomendaba ousar l scapulairo de l’ Eimaculada Conceição que era um oujeto cun dous panhicos presos por fitas, que se ousaba al cachaço, por ambaixo de la roupa, un de ls panhicos pa l lhado de las cuostas i l outro pa la frente. Siempre l ancarei de modo stranho, cumo un modo de bruxarie, puls eifeitos que le éran atribuídos. Tudo isso se mercaba ne l seminairo, tal cumo terços, dezenas, crucifixos, santicos, assi a modos de cromos de santos. Estes cromos éran ousados cumo marcadores de lhibros i ls próprios padres ousában-los para marcar la lheitura de l Brebiário.»
Al miesmo tiempo que acunselhaba la mortificaçon de l cuorpo l padre Baltazar Pires fazie anterrogatoiros sexuales ne l sou quarto. «El chamaba-mos de propósito al sou quarto, solo para mos perguntar se teniemos pensamientos malos.»
Acuntecie tamien que las questones puostas íban muito para alhá de la compreençon destes garotos. «Nunca me squeço dua aula de Ciências Naturales, dada pul padre Aníbal Liberal, l eicónomo de l seminairo. A certa altura, çtraiu-se i falou an poluçon noturna. Nós nun sabiemos l que isso era i el tamien nun mos cunseguiu splicar. Mas pulas palabras que dixo percebiemos que era ua pessona tener un derrame de sémen sien dar de cuonta durante la nuite. Nós, cun treze anhos, inda nun teniemos esse tipo de cousas. El quedou mui aflito, porque naide sabie l que isso era.»

Traduçon de Francisco Demingues

05/02/15

Un anho mui suabe i mui poético !

- Cumo resuolber la díbida pública ?
- Ye simpres...



Talbeç tenga antendido onte i ua beç para todas porque ye que l'ousteridade ampuosta purmeiro a la Grécia i depuis a outros países de l'Ouropa, antre ls quales Pertual, por ua cierta percentaige (mas puls bistos ua maiorie), antre outros, de almanes que quieren que l ouro cuntinue a ser ua moneda fuorte cumo quando era l caso de l marco antes que aparcisse la moneda única ouropeia… antendi só onte (dezie you) porque ye que essa ousteridade ampuosta a partir de l anho 2012 acabou por tener cunsequências que puoden (se nada fur feito i nun houbir mais cumpreenson, ounion i solidariedade antre ls diferentes países de l'Ouropa) lhebar familhas i países anteiros a la ruína, a situaçones dua grande, mui grande grabidade.
Fui perciso para esso que yá l outro die, (i só bou a dar aqui un eisemplo) tubisse oubido l scritor Lobo Antunes dezir que ne l bairro adonde bibe, an Lisboa, habie pessonas que habien tornado a usar candeeiros a petróleo para tener luç an casa porque nun ténen denheiro para pagar las faturas d'eletcidade. I onte l que oubi nun programa de que nun bou a tardar a bos falar acabou por me chocar cumpletamiente: na Grécia, hai pessonas (i puls bistos, muita, muita giente!) que, hai trés anhos para acá, yá nun puoden calecer las casas porque deixórun de tener denheiro para necessidades tan básicas cumo essa. Até las scuolas deixórun de tener calecimiento !
Essa ambora oubi-la onte durante un programa que passou ne l canal franco-alman Arte i l programa, tengo la certeza, era eicecionalmiente buono i tamien mui sério i objetibo.
Se nun bos assusta oubir falar francés cumo tamien outras lhénguas (antre las quales un pouco tamien l pertués, anque mui pouco assi i todo), deixo-bos aqui la ligaçon al site desse canal para poder oubir, bós tamien, se quejirdes, esse programa : Ber aqui (l títalo ye: La dette, une spirale infernale?)

Houbo tamien ua rezon que fizo cun que you apreciasse oubir i ber esse programa : la presença de l eiquenomista Bernard Maris que falaba francés cula pronúncia de la region adonde you moro, l sul de la França i mais percisamente Toulouse, i que era un de ls melhores eiquenomistas que habie an França. Digo « era », « habie » i "falaba" porque yá nun ye deste mundo Bernard Maris, zde hai uns dies. Talbeç l nome del nun bos diga nada, mas nós an França sabemos todos agora que el tamien fui anfeliçmiente ua de las 12 bítimas de l atentado contra la rebista Charlie Hebdo assassinadas an Paris, na quarta-feira 7 de l passado més de janeiro…

Un home, Bernard Maris, que inda poucos dies antes de ser assassinado chegou a screbir : 

« Este anho bai a ser suabe, sublime, lento, mui lento, e mui poético » 

An francés : "Cette année va être douce, sublime, lente, très lente, et très poétique »

I nun digo mais. Mas será para outra beç... Inch Allah