30/04/13


Mirandés La Nuossa Lhéngua Oufecial

L retrato ambaixo ye l'ampeço dua stensa reportaige de Susana Torrão, subre l Mirandés , que fui publicado na rebista Montepio Primabera 2013.

Alguns mius amigos que lhírun este artigo achóruran-lo de muito antresse, pul que deixo eiqui alguas frases que me punirun an çtaque:

“l mirandés deixou para trás l stigma de ser ua lhéngua de pessonas pobres para ser motibo d'ourgulho na dibulgaçon de l'eidantidade dua region: Miranda de l Douro”.

“Zde siempre que las gientes de Miranda son belingues”. 
“Al lhongo de ls tiempos ls mirandeses habituórun-se a falar an casa i culs amigos nua lhéngua i a tratar d'assuntos oufeciales noutra

26/04/13

Zassossego a ampeço de la nuite!




Zassossego a ampeço de la nuite. Quarenta minutos apuis de las siete de la tarde. Toca l telifone. Perciso ourgente falar cun Manuela, un nino zapareciu de la scuola. Eilha stá na garage i yá le dou l telifone. Ye tiempo de purparar qualquiera cousica para quemer mas nun se bai quemer. Bou me a ber l que se passa, apuis yá digo algo. You sento-me ne l çofá, beio l telejornal i ambelezo-me. Toca l telifone: stou na GNR cun bó de nino, eilha stá mui aflita, you yá falei al guarda que ye para participar l zaparecimiento de un nino i dizen-me para sperar que stá ua pesona a ser antendida. Yá alhá ban biente minutos i nada, ampeço a ferber. Telifona para…pra saber l que fazer. Fago uas ligaçones telifonicas a preguntar…precuro na anternet haber se hai pra adonde telefonar i quemunicar l zaparecimiento de un nino: SOS-Criança Zaparecida, telifone 116000, telifono i nada. Cuntino a precurar i ancuontro outro númaro, telifono i nun saben cumo ayudar. Anterrogo-me: nunca passei por ua situaçon parecida mas será possible nun haber un serbício público pra adonde lhigar i que ampece de seguida la precura??? Parece-me que solo atrabeç de las outoridades policiales mas quando se  stá nun posto de la GNR mais de biente minutos para partecipar l zaparecimiento de un nino i mos mandan sperar fica-se berdadeiramiente zasperado. Comunicaçones diretas para casos destes antre GNR i PSP parece que nun hai…toca l telifone: l nino yá apareciu, stá na squadra de la PSP de l Seixal, saca la carrinha para seguirmos para alhá, tengo la bó de las saias de l nino cumigo i yá passámos ende. Guio cul pensamento de curjidade para conhecer l garoto i saber cumo chegou até al Seixal, a caminar siempre se lheba arrimado ua buona hora i meia.
Chegamos, alhá staba l nino, dieç anhos, tremie cul miedo de l ralhete de sue bó i de todos ls que antraran na squadra. Homes i mulheres de la PSP de sunriso abierto i “festeia-se” l final feliç. Mas porquei faziste esto a tu bó? You fago todo por ti i pones-me nesta afliçon! De manos na cara i assustado treme cun todo aqueilhe alarido. Serenada la situaçon assento-me a zlhado de l nino i cunberso cun eilhe enquanto sue bó respuonde a las questones de l agente de serviço. Tenes fame? Si. Bai cun eilhe al café i que coma qualquiera cousa, diç Manuela. Caminamos ls dous i bamos cunbersando. Cunfessa que sente la falta de sue mai i sou pai  que motibos bários nun stan cun eilhe i dende la sue rebuolta i buontade de zaparcer. Tanto que gostarie de los tener por pierto. Mostra-se nino cumbersador, meigo i afáble. Diç me que sou abó ye quien gusta mais deilhe. Sabes, digo-le you: antendo tue rebuolta, tenes l direito de star anrezinado, you tamien me anrezino muitas bezes, nun puodes ye tornar a fazes esto, toda la giente a tue precura i apuis bien biestes tan triste i preocupada que staba tue bó…bamos cumbinar ua cousa: bou te ouferecer un caderno i quando stubíres anrezinado, an beç de fugires, scribes l porquei de star anrezinado. Apuis se quejires que you beia dás l caderno a la porsora Manuela para eilha me lo amostrar. Cuncordas? Si! Mas nun percisa mercar-me l caderno, you merco. Nó, you quiero ouferece-lo, puode ser? Puode. Quemeu un bolho i bueu un semol, çcumprimiu i buolbemos pa la squadra. De buolta a casa, saliu de l carro, you tamien sali, fazímos l toque cun mano i foi-se a correr para casa de sue bó.
Onze de la nuite. Tiempo de fazer uns oubos mexidos, la salada yá staba purparada, quemer i antes de seguir pa la cama fazer l registro de l ampeço de ua nuite atribulada cun final feliç.
La felcidade de un nino nun stá ne l muito tener mas ne l amor i carino que recibe. Nino feliç bielho sereno.

Obs: Bó ó abó de las saias= avó

myblogmalcinapires@blogspot.com

25/04/13


Ua palabra de gratidon als Capitanes de Abril

Deixo eiqui ua palabra de gratidon al miu camarada Capitan Salgueiro Maia que na madrugada de 25 de Abril de 1974 reuniu ls sous homes de la Scuola Prática de Cabalharie de Santarén, falou-les de l stado a que Pertual chegara i treminou dezindo:

“Quien quejir benir cumigo, bamos para Lisboua i acabamos cun esto.

Quien fur boluntairo sal i forma, quien nun quejir salir queda eiqui!”

Benirun todos, sin scepçon, mesmo sabendo que corrian riscos, ancluindo l risco de nun regressar cun bida.

 

Deixo eiqui ua palabra de gratidon a bários outros mius camaradas Capitanes de Abril que saíran de Santarém, de Mafra, de Tancos, de Santa Margarida, de Estremoz i de Vendas Novas, rumórun a Lisboua porque nun se cunformórun cul Paíç an que bebian.

Deixo eiqui ua palabra de gratidon a todos estes mius camaradas que ne l die 25 de Abril de 1974 cuncretizórun l suonho dun pobo qu'ansiaba pula lhibardade cumo l mais amportante balor i pula Democracie cumo sistema.

 

Deixo eiqui ua palabra de gratidon als mius camaradas que nun caminórun para Lisboua an busca de cargos ó de lhugares amportantes. Cumo bien retratou Sophia de Mello Breyner, “Salgueiro Maia fui aquel que dou todo i nun pediu nada an paga”.

Tal cumo Salgueiro Maia esses mius camaradas Capitanes de Abril, fúrun un eisemplo notable para muitos pertueses de ls nuossos dies, que tantas bezes ceden a las seduçones bazies i efémeras de la sociadade de cunsumo i outras tantas bezes mieden l balor de ls homes pul denheiro ó puls bienes qu'ostentan.

 

24/04/13

Tierra Mítica


 Hoije passeei-te an la fantesie de las quelores de Abril
joguei l mirar ne l riu znudo de traiçones
spelhado na candura de renobadas pormessas

 porque nun te quieres drumir na nuossa zeiluson
 porque mos quieres dezir que ye de drento
 que l renuobo trai l'einergie, porque t'amboubas a cada die
 i nun zistes de te bestires de Primabera an remissacos d'alegrie
 i an bordados de perpinhas que zéinhan caminos atalacados


 deseei-te guapíssema al amanhecer dun tiempo spertado
 abracei l'ousadie de la cinta de la bielha margulhada an deboçon
 porque la batida de Abril cumpre-se an ti
 ua lhenguaige telúrica a retumbar an nós
 i you sigo puls caminos de l Praino i benero-te eimocionada


Teresa Almeida
                           

 

23/04/13


Buona ambora de l die
Cordeiro mirandés a la cunquista de l’Ouropa

La coperatiba de perdutores d'obinos de Raça Churra Mirandesa anunciou onte que hai cuntatos cun ampresairos belgas i houlandeses pa la comercializaçon de l cordeiro mirandés ne l mercado ouropeu, l que poderá ser ua ouportunidade d'anternacionalizaçon de l perduto.
“Para cunseguir antrar ne l circuito comercial, bamos tentar stablecer ua parcerie cula Coperatiba agropecuária Mirandesa, que yá çpone dua ounidade andustrial adonde ye possible fazer çmancha, ambalamiento i cunserbaçon de las carcaças para assi antrarmos ne l mercado nacional i anternacional yá que hai ua strutura yá muntada”, dixe a la Lusa l persidente de la Churracop, Ramiro Pires.
www.readmetro.com de 23 de Abril de 2013
…………………………………………………………………………………… 
Boa notícia do dia
Cordeiro mirandês à conquista da Europa

A cooperativa de produtores de ovinos de Raça Churra Mirandesa anunciou ontem que há contactos com empresários belgas e holandeses para a comercialização do cordeiro mirandês no mercado europeu, o que poderá ser uma oportunidade de internacionalização do produto.
“Para conseguir entrar no circuito comercial, vamos tentar estabelecer uma parceria com a Cooperativa agropecuária Mirandesa, que já dispõe de uma unidade industrial onde é possível fazer desmancha, embalamento e conservação das carcaças para assim entrarmos no mercado nacional e internacional já que há uma estrutura já montada”, disse à Lusa o presidente da Churracoop, Ramiro Pires. 
www.readmetro.com de 23 de Abril de 2013

22/04/13

Amadeu Ferreira

 

Perros, perricos i pequerruxicos



Eiqui adonde moro todos tenemos haber cun perros i perricos, si porque alguns son tan pequerruxicos, tan pequerruxicos que mais s’asparécen a raticos, mas cágan na mesma, mas yá alhá bamos.

Moro nua daqueilhas bilas que nacírun a pie de la capital (Lisboua), fruito deilha solo querer que alhá se trabalhe, porque para drumir i passar ls fins de sumana ten que ser nestas ditas bilas, que l pobo le chama drumitório (satélites)”, tengo que dezir isto porque l que bou a screbir, nun se passa an to las bilas i cidades de pertual, hai las por ende que son bien asseadicas i lhimpas.

Porque digo que to l mundo ten haber cun perros i perricos, mesmo que nun ls tenga, mesmo que nun seia dunho de nanhun, porque ls outros ls ténen i deilhes nun sáben cuidar, ou nun ténen antendimiento para tal, nun sában quanto ye preciso saber para tener un animal an casa i fuora deilha. An casa, muitos son ua anrezenizaçon i un anfierno para quien bibe a pie, pa ls bezinos, porque ls perros i perricos nun sáben star solicos, Dius bos lhibre se trabalháren por turnos i ténen que çcansar de die. 
 Fuora deilha, nas rues, passeios, praia, jardins (mesmo questes steian sinalados que ye proibido) son solo cagalhones i mais cagalhones, qu’un ten que star culs sentidos todos para nun ambostar ls çapatos i apuis nun se ber tan debrebe lhibre de la merda i de l mal oulor que bota. Ye un oulor tan fedurento que ye preciso tiempo i muita lhabaige para todo quedar na mesma. 

You stou a falar assi i cuido que muitos yá dezírun, alhá ben el a zucrinar-mos culas sues eideias, nun gusta de perros nien de perricos, nun ye nada desso, fui criado cun perros (un modo de dezir) i criei muitos perros i perricos porque tenie cundiçones, tenie termo i ye esso que muita giente nun ten cuncéncia, ls animales nun puoden star ancerrados antre quatro paredes, i tamien nun puoden ser eilhes  a lhimpar la buosta que déixan, ténen que ser l dunhos.

Porque esso de ls lhebar a la rua a la purmanhana i a la nuite para cagar, i l caganhon ende quedar para todos pisáren i cheiraren ye falta de respeito culs ninos, culas pessonas cun to l mundo.

I esto nun ten nada cula crise, adonde you boto muitas culpas, será ua crise d'eiducaçon de balores, talbeç mas a esta nun sou capaç, porque a mirar puls cagados, hai-los bien taludos i bien oulurentos, para ls fazer ténen que quemer a bun quemer.

Tamien sei que l que digo, cumo to l mundo l sabe i hai muita giente que arrecolhe l queilhes bótan fuora a pie de l rabo, mas esses sáben star an quemunidade i que tal qual la lhiberdade de ls outros ampeça quando acaba la nuossa, tamien eiqui sáben que l bien star ye de todos, porque nun se trata de mudar de rua, la outra tamien ten cócó, stan todas amporcalhadas, ye ua bergonha, nun ye pouca bergonha.

Pa riba de todo esto, i debemos saber, ye atrabeç de l que ls perros i perricos déixan ne l chano i ne ls jardins, que hai muios chízmos (micróbios) que puoden passar pa las personas, an special pa ls ninos, s’eilhes nun fúrun tratados (desparatizados), i eiqui si, cula crise i porque todo l tratamento ye caro, la maiorie nun l fai.

Cuntino a gustar de perros, cada beç gusto menos de las personas que nun sáben cuidar deilhes nien de lhimpar la suijidade.


18/04/13


Lhéngua mirandesa marca Die Anternacinal de Monumientos i Sítios an Miranda de l Douro

La lhéngua mirandesa fui scolhida pula Cámara de Miranda de l Douro cumo tema central de las comemoraçones de l Die Anternacional de Monumientos i Sítios, nua eniciatiba qu'astanho stá subordinada al tema "Património - mais Eiducaçon eigual a Eidantidade".

Stan porgramadas dibersas açones de índole cultural i social para sesta-feira centradas na temática " Alhá Lhéngua dun Pobo" ("La Lhéngua dun Pobo") i que son çtinadas a la populaçon an giral.

"Ne l causo de l cunceilho de Miranda de l Douro, l'eidantidade de l pobo ye la lhéngua. Assi, al lhongo de ls próssimos dies stamos a lhiebar a eifeito un cunjunto de bejitas a todas aldés de l cunceilho, çtinadas a alunos de l pré-scolar i purmeiro ciclo, de forma la téngan un cuntato direto cul patrimonho lhocal i cula cultura mirandesa", dixe hoije a la lhusa la bereadora de l munecípio de Miranda de l Douro, Anabela Torrão.

Çtak/Lhusa | çtak@çtak .pt

Língua mirandesa marca Dia Internacinal de Monumentos e Sítios em Miranda do Douro

A língua mirandesa foi escolhida pela Câmara de Miranda do Douro como tema central das comemorações do Dia Internacional de Monumentos e Sítios, numa iniciativa que este ano está subordinada ao tema "Património - mais Educação igual a Identidade".

Estão programadas diversas ações de índole cultural e social para sexta-feira centradas na temática " Lá Lhéngua de um Povo" ("A Língua de um Povo") e que são destinadas à população em geral.

"No caso do concelho de Miranda do Douro, a identidade do povo é a língua. Assim, ao longo dos próximos dias estamos a levar a efeito um conjunto de visitas a todas aldeias do concelho, destinadas a alunos do pré-escolar e primeiro ciclo, de forma a tenham um contacto direto com o património local e com a cultura mirandesa", disse hoje à lusa a vereadora do município de Miranda do Douro, Anabela Torrão.

Destak/Lusa | destak@destak.pt

 

Ua lhona



 La queston era saber de que nacion éran tiu Adan i tie Eba.

Ua beç, quatro tius, un alman, un francés, un anglés i un pertués besitában ua sposiçon d’arte adonde par’alhá doutras figuras tamien staba ua de tiu Adan i tie Eba ne l sou frolido jardin.

 L tiu alman delantre de tan guapa figura comenta:

- Mirai que perfeiçon de cuorpos.
- Eilha bien feita cumo un ramico d’oulibeira, i guapa cumo ua spiga.
- El, cun cuorpo gordo de braços anchos cumo l melhor jogador de barra.
 Dében ser almanes

Quando l francês oubiu l comentairo nun se quedou calhado i debrebe dixo:

  Nun acradito an tal cousa
- Mirai, la gana de s’atirar un al outro ye mais que eibidente, stan morticos pul’armar
 -Eilha stá spuosta cumo quando bieno al mundo, znuda que nien ua birge….
 -El todo folgoso i untado, quier-la cumo un maron
- lhougo que podir fai-lo eiqui ou a la slombra de la torre-eifel
Dében ser franceses

L anglés delantre destes dous prouistas, abana la cabeça i comenta:

  Nun ye nada desso
  -Mirai la serenidade de las sus caras,
  -Cumo stan assossegados, stan cumo se stubissen an qualquiera praia de las ilhas Fuji
  -Nua postura cumo se stubisse solicos neste mundo
  -Sien bergonha nanhua
  -Rapadicos cumo se fussen reis de l ouniberso
  Solo puoden ser angleses

Çpuis desta fanfarronice toda de ls outros, i nua cuntemplaçon sien medidas l tiu pertués declara la sue zeiluson pul modo cumo atínan:

 Nun stou d’acuordo cun nanhun de bós, mirai bien pa la figura:
 -Nun ténen bestes nanhuas, stan znudos
-Nun ténen çapatos, stan çcalços
-Nun ténen casa, stan eiqui fuora a rapar friu.
-Só ténen ua sola maçana para quemer
-Mas nun se rebóltan
-Stan assossegados, mansicos
-Mesmo assi inda stan pensando na çacanaige, andáren als rebolcos
- Acradítan que stan ne l paraíso
Só puoden ser pertueses



17/04/13

Aparador


Outencilho (pieça) de brime ou de lhata que s’usaba nas trilhas, para agarrar las buostas de la bacas.

Cuido que era assi que le chamában por to l praino mirandés, an Zenízio i an mie casa era. Falo neste baloroso outencilho, nun solo porque onte publiquei un retratico dua trilha i an comentairo na facebooque alguien amentou nel cumo tamien me bieno a l’eideia de quanto habie sido amportante nun tener puosto esta pieça de lhado ne l Museu cumo tamien haber feito uso deilha ne ls redadeiros anhos, porque las trilhas yá hai muito se fúrun mas las buostas peçque cuntínan a ser muitas i naide las apara, cumo se fazie noutros tiempo.

Mas bamos al aparador i quanto era amportante i amportante la sue funçon.

Puis se nun s'agarrasse la buosta lhougo que salie de l culo de la baca, eilha spargiesse pula parba (todo l que se trilhaba) i para alhá de fazer mal a la trilha, apegaba-se muito grano, que era grano perdido, i nun tiempo que se barrien las eiras i nien un granico se puodie perder, quedaba mal deixá-lo ir agarrado a la merda de la baca.

 L grano era tan amportante que mie mai mandabamos a las spigas ne ls restroilhos (apanhar spigas) que quedában de la segada i fazie un muntonico cun eilhas, cun esse grano dezie que angordaba las pitas, las pitas ponien mais uobos, queilha bendie i cul dinheiro mercabamos rebuçados ne l die de l Naso.

L que digo puode asparcer-se a muita giente ua cuonta ambentada, porque ambento muitas (son fai de cuonta) para práticar, treinar la scrita, mas esto que bos cuonto nun ye, até l grano que se metie ne ls bolsos de las calças i de ls mandils, que nun era mais que ua anguça ou dues, ne ls dies de lhimpa, a la nuite se guardaba, para nun falar de las barreduras.

 L balor de ls granicos, fussen eilhes de que fussen éran de muito cuidado i respeito.

Ls granos (sementes) tenien un balor nun só cumo simble de la multiplicaçon, mas tamien de certezas, de que se las semientes beníssen an bien i a bondo, las possiblidades de haber fartura éran maiores.

Quien bibie de la tierra (cultibo), tenie cumo oubrigaçon aporbeitar bien, nun stragar, nun çpreziar l que la natureza daba, fazer-lo era tener respeito pur eilha i balorizar bien l çudor que eilha eisejie.



 (Ua junta de bacas trilhando)


(Ua tie lhimpando)

Zucrinar!


Achega-se la palabra apuis de zucrínados ls oubidos;botei-me a pensar neilha; ye a modos un zunido que nun para de fungar; ua chiadeira; foi-se-me la lhembrança pa la acarreija; hai registros que se mos antranhórun i nun se mos zapégan.

Gusta-me la palabra zucrinar mas nun me gusta que me zucrínen als oubidos!

16/04/13

Beniemos de Salamanca...


Beniemos de Salamanca, depuis dua nuite passada an Fuonte de Santo Stéban. Quaije cumo hai 45 anhos quando you era inda ua garota, ua mocica de 8 ou 9 anhos, porque era ende, an Fuonte de Santo Stéban (ou anton an Medina del Campo na medida an que cheguemos a fazer essa biaige mais dua beç), que teniemos que mudar de comboio, mesmo ne l meio de la nuite, i sperar, nessa staçon spanhola que queda a poucos quilómetros de Pertual, por outro que deitaba fumo por todos ls lhados i mos lhebaba, mas só por buolta de las 10 ou de las 11 de la manhana, depuis de muitas horas sien poder çcansadamente fechar ls uolhos, nua simpres sala de spera, i ne l meio de muita giente, todos eilhes eimigrantes que benien por bezes de inda mais loinge que nós, – Esta biaige nunca mais acaba! dezien todos – até Barca d’Alba adonde por fin, cumo se fusse un milagre, aparcie l riu Douro, majestoso, culas sues augas cintilantes i mágicas que mos ajudában a mos sentir de repente quaije yá an casa, ancorajando-mos i dezindo-mos cumo numa cunfidéncia zde há muito tiempo sperada:

Bá! Depuis dun anho anteiro ou até mais! Para bós que bindes de mais loinge inda que you i bistes muitos outros rius, cidades, muntanhas, giente de outras tierras que fala outras lhénguas, só mais uas horicas inda ! Mas desta beç, na carreira, mesmo que baia chena de giente eilha tamien i carregada de malas mas subretodo de muitos suonhos i suidades. Muita giente por acaso, de todas essas tierras i pobos que iran aparcendo até Mogadouro, Miranda i Bumioso... Ende yá quaije ne l fin de la tarde, quando inda fazir muito calor cumo ye questume nesta altura de l anho, alhá stareis! Cansados, ampressionados i até ancrédulos mas cuntentos por poder anfin chegar !


Por eidenteficar

-Este retrato fui sacado, afigura-se-me nas eiras de Maçaneira an Zenízio (aqueilhas que stan a la squierda) quien ben de Miranda a caras a Bumioso.

-I alhá stá un rapaç (de Zenízio), anriba dun trilho i culas manos ne l pion, a la dreita de l retrato i a pie de la semba de palha stá l cura (nesse tiempo) Dr. António Mourinho, agarrado al cadernico, screbindo algue cumo nun puodie deixar de ser.

-Nun sei la era quando l retrato fui sacado, cuido que puls anhos trinta, quarenta ou ampeços de cinquenta, de l seclo datrás, porque tenendo you nacido na era de quarenta i nuobe, inda me lhembro de trilhar culas bacas, tamien nun sei quien ye l rapaç (a esse tiempo), mas digo bos, tenie muito gusto an saber, porque se fusse eidentificado, podiemos chegar a el, i pula cierta inda ye bibo, i puode star an qualquiera lhado de l mundo.
- La quemunidade Zeníziense spargiu-se puls quatro cantos.
 I l melhor de todo esso ye que, puis nunca s'apaga, la mimória doutros anhos, quando un se scapaba para loinge, nun só lhebaba la jiqueta i la cerrona, lhebaba ls questumes, las tradiçones, l falar mirandés, las bibéncias, las lhembráncias de ls cachicos buonos i malos que na nuossa aldé bibiu. Lhebaba la sue eidentidade de giente trabalhadora, houmilde, hounesta que s'íba para fazer pula bida.

-Las seinhas que agarramos quando somos ninos, quier eilhas séian nas trilhas, aradas, nas matáncias de ls cochinos, na jolda, na scuola ou na família, son cumo çanchinas, por bien que las sacúdamos nunca se çpégan.

-S'alguien tubir ua eideia ou seia capaç de sacar, nun tenga miedo, que l diga, bibemos uns dies que solo mos fai bien pensar ne ls dies d'onte para tomar l melhor hoije.

-Meter eiqui un retratrico, porque nun sei quien ye puode nun ser l melhor, mas nun l fago por mal.
-Un bien haias a toda la quemunidade Zeníziense.

14/04/13

Cumbíbio/jogos tradecionales de 2013



Cumo ten acuntecido hai uas buonas dues dúzias d’anhos, tamien anstanho l’Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha (ACRNB), bai pormober mais ua beç l eibento “cumbíbio/Jogos tradecionales de l 1º de Maio” na Quinta da Marialva – Corroios (tamien conhecido pul terreiro de las feiras i fiestas)

Mesmo yá stando l porgrama publicado ne l site www.nialdelaboubielha.org (uorgano oufecial n’anternete de l’Associaçon), eiqui deixamos la ambora para conhecimento de todos.

Hai que dezir que la direcion de l’Associaçon nunca se poupou an sfuorço i dedicaçon para que todas las einiciatibas pormobidas pul’Associaçon séian un eisito, l que ten acuntecido, tamien desta beç assi bai acuntecer, dende desear que to ls Zenízienses, sous familiares, parientes, cunterráneos i amigos steian persentes.

L cumbíbio, ls jogos, todo stá abierto a todos, naide queda de fuora, ten sido i cuntina a ser ua regla d’ouro recebir to l mundo que querga star cun nós.

L porgrama stá publicado ne l site, ye solo fazer ua lheitura i tener ganas de cumbíbir.