Las nuites nun
éran l melhor, nien quando l tiempo se passaba mais debrebe, rendien-le muito,
solo nun l rendien mais porque l cuorpo andaba muorto, de tanta lhabuta.
Agora solica, habie que tratar de l crios, de la casa, i de ls
burricas que éran inda las solas criaturas que le tirában algun peso d’anriba
de l çamarro.
Derruída de tanta canseira, mas nun íba a ser eilha que se
darie por bencida, assi habie jurado a eilha mesma que a Fracisco nun percisaba
de le dezir, quando terminórun a scapar-se pa l’eimigraçon, fazer cumo muitos
d’acá yá l habien feito.
Habie ua sumana
que s’apartórun, inda nun era tarde, mas yá le rendie l tiempo, yá le fazien
faltas las amboras.
Será que l agarrórun a passar la raia i l ténen preso sien
dezir nada só para quel diga quien ye l passador? Ls paisanos son uns
lhafraus, l miu home ye pequeinho i eilhes quieren peixe taludo!
-Será que fui yá an Spanha que ls crabineiros le botórun
mano i cuídan que ye un de ls cuontras a Franco, mas el até fala bien l
spanhol, nun ten que tener miedo i que solo quier trabalhar, i quier ganhar uas
“perras” i tornar pa la família!
-Se calha stá todo bien you ye que sou ua tonta, penso todo
mal, ambento queluobras i lhagartos i yá
ben ua carta a caminho!
Era assi, nun fussen ls ninos i tener que tocar la bida de
las huortas que tenie arrendadas, ua baixa na Beiga i las lhatas nas
Fernandinas da meias i serie l mais de l tiempo a remoler ls pensamientos.
Bien bezes l sou tiu recomendou, mulhier deixa la baixa i
las lhatas por fabricar, dambos a dous ye ua cousa tu solica ye outra.
Mas qual quei, i esta manhana era ua deilhas, zaiunou-los,
la nina de chinchin, l nino pula mano i ua guelhada na outra yá las burricas
íban ounhida i d’arado ne l jugo a caminho, que se fazie tarde.
Las ganas de bencir nun fazien las cousas por menos, assi l
sou Fracisco habisse chegado bien, tubisse sido apreitado cumo querie, que nun
habie de ser pul sou lhado que ls atalancadeiros de la bida la derruien.
Quando l conheciu i recebiu cumo l home de la sue bida, para
alhá de muitas cousas que le dixo ua deixas era que podie cuntar cun eilha pa l
bien i pa l mal, eiqui ou an qualquiera parte de l mundo.