21/05/12

Brincos de Princesa



Ye Amadeu quien amenta an « brincos de princesa », antre outras froles, ne l sou último scrito para quien bai cun el de Camino… Mas ye neste jardin que bou a plantar agora l miu ramico…

Tenie you 14 ou 15 anhos i un die, nunca mais se me squeciu (Hai cousas assi que ua pessona nunca mais squece, bai un a saber porquei!), debie de ser an Agosto, iba a subir la rue de la Frauga, an Sendin, cun ua prima de la mie eidade i bimos a cierta altura, mui acerca até de l sítio adonde el mora, Amadeu, uns brincos de princesa guapíssemos nua baranda ourientada talbeç a Norte. Cumo fumos criadas dambas a dues an famílias adonde siempre gustemos de flores, lhembro-me de habermos anton partilhado la nuossa admiraçon i de habermos cuncluido que nien siempre habiemos bisto froles que chamában tanto l’atençon.

Muitos anhos mais tarde, fui ne l « Jardin de las Plantas » de Rouen na Normandie que tube l’oucasion d’admirar coleçones anteiras de bariedades deferentes dessa flor que an francés i an anglés tamien por eisemplo se chama « fuchsia » an honra dun botanista alman, un tal Léonard Fuchs (1501-1566) a quien outro botanista mas esse francés, un tal padre Charles Plumier, quijo prestar houmenaige depuis de haber çcubierto essa flor ne l final de seclo XVII na ilha de San Domingos, nas Caraíbas .

Agora, antre nós, l nome que dórun a essa flor tanto ls pertueses cumo tamien ls spanholes ("aretillos" ou tamien "pendientes" ou  "zarcillos" de la Reina, cumo le cháman “los nuestros hermanos”) ye bien mais angraçado i poético até.



18/05/12


LA BELHICE STÁ A CHEGAR



La jubantude a ir ambora
I la belhice stá a chegar
La ruoda ampeçou a ruodar
Que fui só pá m´amolar


Inda onte nacie you
Debagar ampecei andar
Nun bie la ruoda ruodar
Que la bida yá s´acabou
I la belhice ampeçou
Balha-me nuossa Senhora
You nun bie chegar la hora
Nun sei por adonde passei
Las cousas que you maginei
La jubantude a ir ambora


L que fui que se passou
Que you nun bie la mocidade
Adonde stá aqueilha felicidade
I para adonde ye que bou
Porque ye que todo acabou
I para adonde me stan a lhebar
Quei ye que se stá a passar
Para adonde ye que bou you
Que la mocidade yá s´acabou
I la belhice stá a chegar


Mocidade ancantadora
Pouco tiempo stubies-te comigo
Scuita alhá que you te digo
Mocidade anganhadora
Que you nesta Santa hora
Beio la belhice a chamar
Para adonde me bai a lhebar
La ruoda que s´amperrou
Mas agora se zancrabou
La ruoda ampeçou a rodar


Porque ye que todo passou
A tan grande belocidade
Beian que grande maldade
Para adonde la bida m´atirou
Que la jubantude yá s´acabou
Sien tener tiempo de la gozar
Só agora stou a arreparar
Ne l que quedou por bibier
I agora me stan a dezier
Que fui só pá m´amolar

José Anttónio Esteves
Lar de S. Jesé Bumioso








17/05/12

Maio


 


Beniste
An dies grandes i soalheiros
Tan calientes i namoradeiros
Arrebentando an quelor
I borracheiro oulor 
Recebiste-me
Quando ls tous braços
Yá éran fuortes abraços
Panhales que m´anrebulhaban
I ambuoltas m´anfeitaban 
Floriste
I you cuntigo flori
An bércio de scobas creci
Que las rosas amerosórun
Cun ls oulores que me botórun 
De rosa braba passei
A  papoula toldiante
De risas cuntagiante
Pelo scuro a sbolaciar
L qu´agora a branquiar 
Truixo-me la niebe Dezembre
Truixo-m´arada  Abril
Na mie piel an sucos mil
Mas apuis ye Maio a mandar
Para cun flores todo apagar 
Agora sou flor tardiega
Yá an tiempo de colheita
Dua bida toda feita
De flores, de spinos i fuolhas
De decisones i scuolhas 
I quando Maio pensando
Que ningun més me darie flores
Rego-las cumo quien rega amores
Amerosando-ls cun la mano
Adonde me médran todo l anho 
Anquanto me besitares, Maio!

Toques de sinos na Terra de Miranda






Libro de Mário Correia apersentado an Lisboua, na Feira de l Lhibro

 Tocórun las campanas na Feira de l lhibro an Lisboua a fazer todos ls que íban passando bolber l cachaço para poner l oubido i ls uolhos a modos de mirar i scuitar d'adonde l sonido salie. A  mi más me parecie star na mie aldé a oubir tocar a repiquete de batizado.

Cuntínan las campanas a tocar i ende aparece l Secretairo de Stado de la Cultura, Fracisco José Viegas Viegas i l 1º Menistro, Passos Coelho, cumpriméntan l eiditor, l apresentador i l outor i  dando le a este ls parabines pula obra, apuis se çpedindo i cuntinando feira arriba. Cálhan-se las campanas i apresenta-se l lhibro cun ua mesa cumpuosta pul  Dr. António Batista Lopes, eiditor de la Âncora Editora, Dr. Amadeu Ferreira  apresentador i Mário Correia outor de l  lhibro "TOQUES de SINOS na TERRA de MIRANDA".
Ampeça l eiditor por dezir cumo l lhibro apareciu, nun cutesto de apoio al Centro de Música Tracional Sons da Terra, i que era ua grande honra apersentar l lhibro cumo aquel.  Amadeu Ferreia diç ser ua grande honra apresentar l lhibro de Mário Correia, home cimeiro na dibulgaçon de la cultura popular, an special de la Cultura Mirandesa, que sien el nun serie la mesma. Quanto al lhibro dixo que solo un home cun muita sensibilidade para se lhembrar de screbir un lhibro i grabar un CD cun toques de campanas. Muitos de ls toques registrados ne l CD  yá nun son tocados i muitas de las pessonas que tocóran estes toques tamien yá nun fazen parte de los bibos.

 Amadeu Ferreira, falando de la spriença del cun toques de campanhas, diç que naciu i creciu a oubir tocar las campanas. Dixo que ua pessona tenie l perbileijo de tener las campanas a tocar solo para eilha al menos dues bezes: quando se batizaba i quando se morrie.
Quando l apresentador ampeça a falar de l toque a truniadas, bieno-me a la mimória mi mai, de puorta cerrada i postigo solo un cachico abierto cula candena de azeite acesa, rezaba de zinolhos a Santa Bárbela anquento las campanas tocában sonidos rasgados cun las priessas de botar la truniada pa l çcampado. Diç Amadeu Ferreira que este toque i tamien l toque a rebate ténen funçones mágicas. Todo l pobo se ancamina para la praça a saber la rezon de l toque, podendo ser fuogo ou outra calamidade

Cul toque de las trindades la jolga acababa i todos ls garoticos que stubíssen na rue bolbiean a casa i ai del que cuntinasse na rue... Falou inda de l toque de las almas i de ls miedos que cun el traie tamien de quando se cantában las almas a la nuite.
 Mário Correia, l outor, apuis de oubir  Amadeu Ferreira diç que pouco le sobra para  acrecentar. Mas siempre acrecenta que l mais de ls toques fúran grabados quando las cousas acuntecíran i que solo ls toquesde las troniadas fúran tocados d'apropósito.  Muita desta paisage sonora se foi perdendo i ls bielhos tocadores yá nun s'astríben a chubir las scaleiras de ls campanairos.

Ten este lhibro i l CD que lo acumpanha l grande balor de mos amostrar tiempos nun mui çtantes i que se nun fosse Mário Correia muitas destas mimórias habian de se perder.
Diç l Senhor Bispo de Bregáncia, D. José Cordeiro, ne l perfácio: "Quando ouvimos os sinos, sentimos a vastidão. Quando eles oscilam, na torre da Concatedral ou das igrejas de Miranda, podemos exlamar: «como é grande o mundo» dizem os sinos, «assim pleno de saudade...Deus chama...Só Nele está a paz» (R.Guardini).

Apuis de star na apresentaçon de l lhibro TOQUES de SINOS na TERRA de MIRANDA de Mário Correia solo puodo dezir: bien haia por mos amostrar l que somos i mos lhembrar a mimória de todos ls que yá mos deixórun.

 

15/05/12

L' Ambora i l comentairo


Hai un cachico staba you mui çcansado a nabegar pula anternet, quando me cruzei cun ua ambora que dezie que Pedro Passos Coelho foi baiado na chamada "Feira de l Lhibro de Lisboua" (nun gusto muita desta designaçon, mas esso darie outra cumbersa).

L que me chamou l' atençon nun foi tanto l' ambora, que yá habie oubido onte, mas un comentairo de un leitor que dezie esto: «Este grupo de "INDIGNADOS" é constituído por trabalhadores desempregados e, obviamente, "Revoltados", ou por um grupo de "ARRUACEIROS" que nada fazem, e pouco ou nada fizeram na vida ???...»

Até eiqui, nada de noubo. Ye natural, nun cuntexto destes, haber  posiçones defrentes. Uns stán a fabor de ls manifestantes, outros a fabor de l purmeiro menistro. Tambien nun me spanta este precunceito, spresso pur meio de ua pregunta retórica, de que un manifestante nunca feç nada na bida. Ye un precunceito triste i bolorento, mas nun me spanta. 

Aqueilho que me parece berdadeiramente notable ye que l anónimo outor de l quementário acusou ls manifestantes de nun haberen fazido nada na bida, para defender un purmeiro menistro que ampeçou a trabalhar als 37 anhos.

De resto, até cuido que Passos Coelho ten un percurso profissional bastante coerente. Ampeçou la sue carreira a trabalhar para ampresas de amigos lhigados al PSD. Anhos mais tarde chegou a purmeiro menistro... i cuntina a trabalhar para ampresas de amigos lhigados al PSD.

Cumo yá passórun uns anhos, l home ganhou speriéncia i sabedoria i agora dá muito mais rendimento.



14/05/12

Podie haber mais houmildade


Son 21 horas e 8 minutos; uma hora mais que an Pertual. Decidi ber ou pul menos ampeçar a ber l telejornal hoije na RTP hai uns minutos. Ora yá faç 8 minutos que ye la mesma pessona que stá a falar. Un tal Paulo Bento que fala subre futebol. Mas l que ye que m’antressa a mi l futebol ? Nada ou quaije nada! Mas parece que hai quien me querga oubregar a aguantar esses 8 minutos… Mas nun ye un programa specializado an çporto l telejornal i inda menos an anformaçones de carátele futebolístico, puis nó ?

Lhougo a seguir, depuis desses 8 minutos que parecie que nunca mais acabában, todas las anformaçones stan agora focalizadas subre l que se stá a passar na Grécia. Claro que esses dados son amportantes mas será que son mais amportantes que todo aqueilho que se puode passar tamien an Pertual ? Era para tener amboras subre Pertual que you ampecei a ber la RTP hoije….

Cumo ye na Anternet que stou a tentar captar esse canal pertués, la recepçon ye regularmente anterrumpida i deixo durante bários segundos de oubir l resto de l noticiário. Mas apercebi-me dua cousa. Depuis de la Grécia, ye subre la França que fázen agora comentairos ls jornalistas de la RTP, mais percisamente subre l protocolo que bai a ser ousado manhana para celebrar la tomada de posse de Hollande.

Finalmente só a las 21h20 (Son ende las 20h20) ye que ampeçan a ser dadas las purmeiras anformaçones subre l que se passou hoije ne l Paíç i que puoden ou deberien, penso you, antressar la mais grande parte de ls Pertueses.

Puis esta maneira de ampeçar l telejornal dá que pensar ! Nun será la proba que stamos delantre dun paíç dominado ou por questones secundairas (neste caso l futebol porque nun ye un assunto de purmeiro plano a nun ser para uns quantos) ou por assuntos que ténen a ber eissencialmente cul Strangeiro i nó propriamente cun Pertual ?

I que pensar tamien de ls jornalistas que particípan na eilaboraçon i na organizaçon desse telejornal na RTP ? Bonda oubir l ton cun que fálan alguns i alguas tamien para perceber que la respunsabilidade tamien ye deilhes. Podie haber mais houmildade na maneira cumo se sprímen perante amboras que stan loinge an ciertos casos de trazer felcidade imediata para todos ou son mais preocupantes na realidade que outra cousa… Mas you l que sinto ye subretodo cumo ua outosatisfaçon nessas bozes… essas bozes que chégan de loinge ou pul cuntrairo apenas de l outro lhado desta jinela que ye l’Anternet… I ye por esso que yá faç uns minutos que acabei por decidir cortar la ligaçon cun esse programa.

Mais quiero cuncentrar-me subre l que stou a dezir... dezir i tamien pensar. 



13/05/12

Purmeiro Cunceilho de cerbejeiros artesanales


Apuis de uas Sartis, queda un capaç de arrebentar ua peinha!




Máçcaras de Balbina Mendes spuostas ne l Museu Giacometti









Setúbal, tierra a sul. Ten un riu. L riu Sado. I, ten Troia na banda dalhá. Nós, ls mirandeses tenemos un riu, l riu Douro. De l lhado d'alhá tenemos Spanha.

Setúbal ten l Museu do Trabalho Michel Giacometti. - Giacometti interessou-se pela musica popular portuguesa após visitar o museu do homem em Paris. Veio viver para Portugal em 1959 quando soube que tinha tuberculose. Acaba por se fixar em Bragança. Fundou os arquivos sonoros portugueses em 1960.... tendo gravado cantores e musicas populares que o povo cantava no seu quotidiano- Wikipedia .

Muitos de ls registros que hai de danças i cantares mirandesas a Michel Giacometti se puode agradecer. L miu bien-haia.

Fai l museu 25 anhos, i que guapo sítio para  amostrar las carochas pintadas cun quelores tan calientes sacadas de eimages tradicionales de ua cultura que nun se quier perdida. Las máçcaras amóstran i stan ne l centro de la recriaçon de rituales paganos i relegiosos de la region de Trás-ls-Montes.  L carocho de Cunstantin, la máçcara de Podence, l Chocalheiro de Bemposta, la máçcara de cuornos çcaídos de Salsas i outras, fazendo l' oumenage a un patrimonho que se ten de perserbar.

Die 5 de Maio a las 16 horas einougurou-se la sposiçon de la pintora mirandesa Balbina Mendes ne l museu Giacommeti,  an Setubal. Amadeu Ferreira  fizo l' apresentaçon i ancantou-mos cun ls seus dotes d' eilustre ourador i grande sabedor de la cultura de la máçcara i tamien de la region. Foi falando de cada ua de las pinturas dando-nos a coinecer las tradiçones a eilhas relacionadas.

Diç l apresentador que l mundo de la máçcara ye ua realidade bien biba que faç parte de las tradiçones i cultura de muitas tierras de l Nordeste Stramuntano adonde las pessonas acreditan ne l seu poder i magie ambolbientes.

Fizo referença a António Tiza, un studioso de la máçcara i que diç séren ls rituales a eilha lhigados la renobaçon de la bida i fiestas de la mocidade. Ls símbolos son siempre agarrados a la fertelidade i tamien a la lhuita antre l bien i l mal, sendo l bien arrimado a las pessonas.

Tubo la pintora Balbina Mendes un trabalho de studo mui aperfundado das muitas máçcaras que pintou an separado. Cada ua ten un quelorido i ua bida próprias i son documientos de eilebada amportança i amóstran-mos ua cultura de rejistença que bai passando de giraçon an giraçon i que amporta amostrar i dar a coinecer.

Al fin Amadeu Ferreira dixo als persentes que las pinturas son un combite para bejitar las tierras i ls rituales que ainda se fázen an cada tierra que se representa an cada ua de las máçcaras.

Manuela Cangueiro

(cun ajudas de António Cangueiro ne l mirandés)

Jornal Nordeste, 8 Mai 2012

12/05/12

D´amubida senara


Beilo!!!
Beilo adonde puodo
agora que trigueiras nun tengo...
Sbolácio las alas,
abano las greinhas,
drobo las piernas de la mona
que de nina, querie ser,
para todas las palmas
bos agradecer.
Sou paixon perdida,
sou beiso nun dado,
sou quelor calcida,
sou quemida i grano
d´amubida senara.
Que senara la mie
que só mata la fome
a quien yá stá farta...


11/05/12

Salimiento de TOQUES DE SINOS NA TERRA DE MIRANDA


Salimiento de l lhibro de Mário Correia


»TOQUES DE SINOS NA TERRA DE MIRANDA»
die 13 de maio, a las 16 horas, na Feira de l Livro de Lisboua


Nun faltes






10/05/12

Lisboua tamien ye deilhes!





Miro l die a findar cun l sol a scucir-se nas selombras que se tomban ne l casariu altaneiro de Lisboua. Baloiçon-se  malicas çpinduradas de ombros de mulhieres que ne ls seus çapatos de saltos altos caminan a passicos curticos, a miedos para se nun statelaren an chano de calçada pertuesa.Homes cula mano achegada a oubido alhá caminan falando pa l telimoble.
You sentado ne l banco de piedras miro l mobimiento de fin de tarde an Lisboua anquanto s' achega la hora pa la classe de mirandés, cumo todas las quartas feiras, na Casa de Trás-ls-Montes.

Hoije deu-me pa caminar mas quando me arrimaba a Campo Pequeinho yá iba meio cansado.

Sali de la Abenida de Anfante Santo, passei pul Spital Militar Central,  mirei la Basilica de la Streilha, atrabessei l Jardin de la Streilha cun sues arbles altaneiras, caminei pul Lhargo de l Rato, deci al Marqués, abancei pa la Praça Duque de Saldanha, la Abenida de la República caminei, çcansei nun banco de piedra ne l Jardin de la Praça de l Campo Pequeinho.
Soube-me bien sta caminada. La gorrica que traie yá se me agarraba a la cabeça cul sudor mas apuis de star un die anteiro sentado soube me bien ber l fin de le die caminando por sta Lisboua desta era.

L bruido de ls abiones ronca, ls carros zunen mas se un stubir atento inda se oube la pardalada cantar inté trés gaios sberdeados passan eiqui anrriba de l Campo Pequeinho bolando i dezindo ne l seu cantar que Lisboua tamien ye deilhes.

09/05/12

…Sien selombra

You nun sou de la nuite
You nun sou de l die
Sou de çponeres
Para que nun haba selombra
Que me siga

You sou de l strelhumbre
De l lhuçfuçque
Apuis que la selombra
De tanto tener medrado
Se sfilarpa
I se scapa
I se muorre

Ye nesse cielo burmeilho
Que Bénus me mira
I a Bénus m´antrego
…Sien selombra

08/05/12

BEILARINAS










 
Al ritmo de las gaitas de fuolhes, tambores i repasseados
ampeça la caminada: béilan cumo dengues.
Nun sei se ye pul ancanto de las arribas
que l'alegrie se zata i la lhéngua mirandesa
ten, por ende, tanta lhibardade i sonido.

L tiempo bieno d´aperpósito, abriu un scampado,
por bias de las deboçones a S. Juan de las Arribas.
Ua talanqueira an Bal D´Aila serbiu pa l matabicho
Apuis, cumo an piedras resbalinas
parecie que rebolábamos a caras al Douro
tranquilo i apertadico, bien ne l fondo de ls canhones.

Até  las duras fragas quédan dóndias cun las quelores de maio.
Lhembran-se-me  las guapas mantas de lhana d´oubeilha 
que, cun arte,  las tecedeiras amánhan ne ls sous telares.

Puls caminos lhúzen las scobas, tamien, beilarinas;
de maio, las reinas. Parécen cumbencidas
de que spántan ls males i l´anfierno de la bida.

Teresa Almeida

07/05/12

La cultura atrabeç de l'arte

Mascaras, mascaras de l artista i custrutor Amavel Antão, que fúrun motibo de reportaige na "Feira das Cantarinhas - Bragança"

-Eiqui queda la lhigaçon, l link-
 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=35ew33TS6kY
  - que stá a publico no you tube, para quien quejir mais ua beç ber i regalar-se cun tan guapas pieças an madeira.

-Se dúbedas habisse de l sou talento, mais ua beç caien por tierra, porque yá nun ténen cuontas las amboras que del demos, al lhago desta redadeira década, de que stamos an persença d'obras d'arte baliosas ne l sou cuntenido fisico i stórico-cultural, que só manos anterjeitadas, cun muita sabedorie i lhigaço a un pobo las puode tornar rialidade.

Nun ye qualquiera que puode streformar un palo i nel  custruir ua filadeira ou ne l pecado de Adon i Eba, nun ye qualquiera que ten uas manos para agarrar ne ls cunferrumes de carpinteiro i cumo se fusse magie i poner eili delantre de ls nuossos uolhos pieças religiosas ou paganas.

Stimado amigo i cunterraneo bien haias mais ua beç por eilebares i dibulgares atrabeç de l'arte i la cultura stremuntana, sós a la par de ls artesanos, pintores, scritores i demais artistas dino de l maior respeito i apreço, que Dius te pague tamanho cuntributo.

Estas mascaras yá son hoije i séran ne l feturo teçtemunhos, adonde las geraçones bindouras tenéran l maior ourgulho de se reber i antitular de stremuntanos i pertueses.



Mais ua beç ls parabienes de la quemunidade Zeníziense, an special ls que stan ounidos al redror de l porjeto Ass. C. i R. Nial de la Boubielha, oubrigado i bien haias. 

REMEXENDO NA MIMÓRIA

Puis agora yá passo l tiempo
Remexendo na mimória
Haber s´inda por alhá stá
Aqueilha mie melhor stória.

I stórias alhá deixei muitas
Dependendo de las oucasiones
Só agora me dou de cunta
Queilhas éran só eilusones

I acá tou you outra beç
Siempre las mismas cantigas
Remexendo na mimória
Prócurando cousas antigas.

Achei ua que m´agradaba
Mas nun ye pa la agarrar
Se anton me fiso sutrer
Ye melhor deixa-la star.

Ancuntrei outra bien guapa
Esta yá mais de agora
Mas ye melhor deixa-la star
Queilha fui jogada fuora.

Passei por cousas de la tropa
Haber l que alhá habie
Mas de todas las que bie
Yá nenhua me serbie.

De repente quedei cuntento
Quei fui que spassou, catano
I dei cumigo a mirar
La carta que tenie na mano.

Era ua carta d´amor
Que me screbiu la costureira
Carta que you nun aceitei
Pensando que era ua rateira.

Até nien cheguei a cunhecer
La rapaza cuntenplada
Deixei la cousa adonde staba
Qu´agora yá nun bal de nada.

Mais cousas you ancuntrei
Scundidas eili las hai
Sabe bien recuorda-las,
Mas agora yá tanto fai.

Muitas mais cousas you bie
Naqueilha grande recadaçon
Mas ye melhor deixa-las star
Queilhas furan só eiluson.

Se furan só ua eiluson
Ye melhor deixa-las star
Puis s´anton furan eiluson
Para quei agora las agarrar

Agarrar nun las agarro
Mas fai bien puli passar
Mesmo sendo ua eiluson
Fai siempre bien recuordar.

Fai siempre bien recuordar
Para isso stan na mimória
Ye cun eilhas que cumpletamos
Todas las cousas de nuossa stória.

José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso

03/05/12

Acumparado cun Franco, cun Pétain, cun Laval i porque nó até cun Hitler… !




Nicolas Sarkosy, onte a la nuite ne l debate telbesibo cun François Hollande que durou trés horas seguidas i que fui oubido por 18 melhones de pessonas, a quatro dies de la 2da buolta de las eileiçones presidenciales francesas: (antre outras cousas)

 ― Quand on m’a comparé à Franco, à Pétain, à Laval, et pourquoi pas à Hitler, vous n’avez pas dit un mot… (Quando m’acumparórun cun Franco, cun Pétain, cun Laval i porque nó até cun Hitler, nun dezistes nien ua palabra…)

Las respuostas i las reaçones que houbo an seguida podeis oubi-las bós tamien indo por eisemplo até este site: http://www.france24.com/fr/20120503-sarkozy-hollande-moments-forts-debat-televise-videos-citations-election-presidentielle-france .

Mas you l que sei ye que nós tamien, aqui neste nuosso site an mirandés, cheguemos a debater subre esta queston hai yá uas sumanas atrás porque houbo anton quien tubisse chegado a fazer aqui tamien essa cumparaçon. Mas que Sarkosy quede çcansado ! You la purmeira na altura achei normal i tamien útele reagir i dezir que nun sirbe para nada eisagerar ciertas apreciaçones mesmo que un querga creticar ou dar a antender que nun stá de acordo cula política i las decisones a que chegórun nestes últimos tiempos an special la França i l’Almanha na pessona de Sarkosy i de Merkel…

Agora quanto al candidato an quien you bou a botar este Demingo, nesso you sei que nun heisitarei un minuto… i claro sien eisagerar nien mesmo un segundo  !



02/05/12

La sprança




Tenteia l bolo
quando l cuorpo te pesa
para poderes salir de la caleija
que t´aperta
Tenteia la corrida
quando la nuite se stende pul die
para l die fazeres medrar
Tenteia  l nado
pa las óndias bencir
i l mar fazer amansiar

Tanta caleija,
tanta nuite,
tanta cunsemiçon se passéian
ne ls carreirones destes tiempos!

Agarra la lhuç d´ua streilha,
amanha ua cama de nubre,
apanha alguas quelores
de la Cinta de la Raposa a naciente,
a anunciar auga a souturdie
i assi t´anuncie
anque andebles
las manhanas

Hán-de spabilá-se las flores
para anfeitar ls andores
destes tiempos
çque todos spabilemos!
Outro tiempo s´amostrará
cun mesa un pouco mais farta,
de pan i de carinos,
na serenidade de dar la mano

Tenteia l bolo
anque te pese l bolar
Tenteia la sprança
anque te custe acreditar…

L sprança nun se morriu an Maio
i hé-mos de fazer quelorar
sous bretones zbotados
nun termo que se quier
para todos
a berdegar




Hoije die dous de Maio, soutordie de l cumbíbio/jogos tradecionales de l’Associaçon, "Nial de la Boubielha" ye hora para todos ls que stubírun an mais este eibento, de refleçon.

You que marco sempre perséncia, i que tamien me boto a screbir, digo que nun tengo nanhuas dúbedas an fazer essa refleçon i dar lhargas al miu cuntentamiento. Porque apuis de passar ende un die culs mius cunterráneos i amigos outro sentimento nun puodie tener.

Fui un de ls cumbíbios/jogos, de todos ls que l’Associaçon pormobiu ne ls dies de 1º de Maio mais fuorte, ambora to l mundo saba que to ls anhos hai pessonas que nun puoden star por bias de atalancadeiros de bárias ordes, familiares i outros, mas esso nun ten ampedido de que este eibento stá agarrado de piedra i cal. Todos ls persentes stan ambuidos dun sprito familiar i assciatibo sien pareilho, marcado muito puls questumes, tradiçones i de las raízes culturales.

I se percurassemos a cada un de ls que alhá stában, porque bénen a estes ancuontros, cuido que nun haberie respostas armanas, nien ua sola, stan por todas las rezones i mais algua. Porque quieren cumbibir, fazer ls jogos, cumbersar, ber ls cunterrános, trocar nuobas, matar saludades de tiempo yá passado, trocar eideias i nun deixar muorrir-se ls jogos mais tradecionales.

You nestes dies tengo sempre algua çficuldade an dezir, se acauso fusse necáiro, qual l momiento mais eimotibo, se la hora de l almuorço, adonde to l mundo se regala, saboreando las sardinhas no pan, las febras assadas i todo regado cua buona pinga, se la hora de l fito (cunca), que este anho a miu ber fui l punto mais alto de l die, cua partecipaçon eilebada i ua buona çputa para agarrar ls purmeiros lhugares, cumo tamien l jogo de la bola feita puls mais nuobos. L pouco tiempo, la falta de tiempo, ten sido l respunsable al lhargo de ls anhos de l mais de las bezes nun fazer mais atebidades, cumo ye gana de la direcion de l’Associaçon.

Para cumprimento de l porgrama perpuosto i nun poner an causa l cumbíbio, que debe ser rei i senhor nestes ancuontros, l tiempo ye mui pouco, cun mais tiempo, anton si, tengo la certeza que la partecipaçon de ls jobes i de las ties an special noutros jogos i na lhéngua serie muito mais atiba.

Mas nun hai que zmorcer porque nun se fazer todo, la direcion ten motibaçon para al lhargo de l anho ambentar outras ouportunidades. Stubo todo bien, to ls mundo quedou cuntento i sastisfeito, l die cuorriu a las mil marabilhas, quemiu-se, cumbersou-se i jogou-se, antes de merendar, çtribuírun-se ls prémios, las taças pa ls bencedores i medalhas als mais nuobos, als garoticos i garooticas que alhá stúbírun, fui un momiento de riso i alegrie para todos eilhes i ls que ls stabamos a ber.

La passaige de l teçtemunho tamien se fai assi, nós, ls mais bielhos, agora solo tenemos que mos antender cul persente, l feturo pertence als mais nuobos, assi nós trabalhemos i fágamos todo bien, i la semiente dará ls sous fruitos

L’Associaçon C. i R. Nial de la boubielha, a miu ber, ten dado ua buona upa, ne l sentido de pormober cumbíbios pa ls sous associados i cunterráneos, jogos tradecionales, apoio a cursos de lhéngua mirandesa, tener un sítio n’anternete adonde l associatibisbo i la scrita mirandesa son las sues trabas mestras, para que la cultura, património dun pobo ne l die de manhana steia bibo.

Parabienes a todos





01/05/12

Caminada al Castelo de Oleiros ou Castelo dos Leiros











Bempuosta, binte i nuobe d'abril de 2012. Nuobe horas. Las nubres spárban-se a cielo abierto i amanáçan auga. Mas çcampados i cielo azul tamien s’amostra. Seinhas que l sol puode zumbar i la chuba quedar-se para outro die. Digo buonos dies al miu bezino i dá mos dues de laraxa. Las campanas sóltan sonidos deloridos i badalhadas suoltas. Seinha de muorte. Tiu Ourácio, las campanas tócan a muortos, anton quien se morriu? Foi la mulhier de Tiu Nogueira. Paç a la sue alma. Silenço.

Anton, bamos a la caminada. Nó. Las mies piernas yá nun s’achégan a tan loije. Nós tenemos que mos ir achegando que ls ciclistas stan a salir i apuis son ls caminantes. Puis, buona caminada.

Cheguemos a Sto Cristo, hai que pagar la scriçon pa l almuorço. You nun trouxe denheiro. Tu sós siempre l mesmo.Tenes denheiro Manel, apuis you pago te.  Anquanto se faç l pagamento ls caminantes pónen-se a camino. Son por ende cien caminantes. Ls de la delantreira  yá íban a la Cruç de las Almas i nós ainda stábamos a salir.

Quando s’ampeça, todo mundo camina cun ganas de chegar purmeiro i para alcançar ls de la traseira tubímos que dar un cachico mais a las pantorrilhas. Arrimado al Cabeço d’Assumeda alhá agarremos alguns. Hai nomes bien pimpones. Assumeda! Algo que se mos amostra. La paisaige ten uas bistas anchas i  quando miramos a la nuossa dreita tierras de Spanha achégan-se al nuosso oulhar. Bamos mirando la prainada i sacando retratos. Nunca habira bisto tal: binha i penheiros. Al duonho, pula cierta, nun le dou para arrincar las cepas. Puso ls penheiros i assi bai fazendo labor als pinheiros i amanhando la binha.  Inda tenemos que caminar até chegar  al çtino de la caminada. La Junta de Freguesie, pormotora de la caminada, mandou fazer camisolas que ouferece a todos ls caminantes anscritos i alhá stá - Castelo de Oleiros. L ambestigador i scritor Amadeu Ferreira diç que l nome cierto de l chamadeiro serie Castelo dos Leiros i nó Castelo de Oleiros - Leiros (Castelo dos) antiga povoação pré-histórica. Tem sepulturas e pedras esculpidas. Aqui apareceu uma lápide funerária em mármore e uma estela discóide com as letras apagadas; povoado fortificado romanizado. Parece que ainda terá sido habitado na alta idade média. Talvez de Lareo>Lairo>Leiro: zona rochosa junto a um rio. De l lhatin glaretum (DCECH, glarea) -

Preguntei le a mais dua pessona de Bempuosta cumo dezien ls nomes de las ribeiras que cuorren a muntante i a juzante de l Castielho i todos me dezírun: ribeiro dos Leiros i ribeiro de Guímara.

Siempre caminar fui saludable i you fui d’aperpósito de Lisboua a Bempuosta para tornar a pisar l Castelo de Oleiros ou Castelo dos Leiros que, de nino, sien que mie mai soubisse, alhá habie ido a saber de l tesouro scundido. Tantos outros ninos apuis de mi alhá se fúrun na mesma busca. Que outros ninos haba para que ls suonhos alhá los demande.

La nuossa mimória ende stá bien biba, la caminada assi lo diç. An mimória de ls que de alhá mirórun l Riu i muitas lhuitas trabórun i sous ninos criórun, eiqui deixo un pedido al perjidente de la junta de freguesie, home sensible i lhuitador na perserbeçon de la mimória de las gientes de Bempuosta que faga ls possibles para que l que resta dessa nuossa mimória ainda se puoda cunserbar i mantener.

Quédan ls retratos que saquei i que haba salude para que l próssimo anho se faga outra caminada.