23/08/17

X Ancuontro de Blogueiro de l Praino

Ende que l testo que Adelaide Monteiro screbiu de l X Ancuontro de Blogueiro de l Praino. Este anho l Ancuontro fizo-se ne l cunceilho de Mogadouro, na freguesie de Castelo Branco i ende queda un eicelente testo que la blogueira Delaide fizo para amostrar a to l mundo l que se passou.

"Décimo Ancontro de Blogueiros de l Praino, 
12 de Agosto de 2017

1- Un pouco de la Stória de Ls Blogueiros De L Praino
Era l anho de dous mil i uito. Dous amigos blogueiros, Alcides Meirinhos i Manuol Carbalho dou-le para pensar nun encontro de ls blogueiros , subretodo an lhéngua mirandesa. Assi l pensórun, assi se fizo. Die 22 de Agosto, die de feira de l Naso, ambaixo de la selombra de carbalhos se quemiu la posta i se falou mirandés, se criórun amisades.
Cumo siempre, Amadeu Ferreira botou çcurso cun aqueilha eiloquéncia i simplecidade que todo mundo le conhecie, un home que para alhá de muitas outras culidades, tenie ua grande halbelidade para ajuntar amigos, para fazer medrar l mirandés.
Soutranho outros amigos se ajuntórun i las lhénguas armanas de l mirandés, de Stúrias, Leon i Tierras d´Aliste, se fazírun repersentar por muitos jobenes de Associaçones de defesa dessas lhénguas “minurizadas”. Uns anhos apuis medrou la gana a giente de Mogadouro i la fiesta fui feita an Bempuosta. L anho passado fazímos medrar inda mais l território de ls Blogueiros de L Praino. Para alhá de se nomiar un mardomo de Castelo Branco de Mogadouro i d´Ourrós, fui nomiado un mardomo de Gijon que será an dous mil i binte.
Assi, l que parecie ser ua fiesta cun pessonas falantes de mirandés, la fiesta“Ls Blogueiros de Praino”nacírun-le alas i ye bé-la a çaracutiar porende afuora, arrastrando mais i mais giente, abrindo ls braços a todo mundo que querga benir.
2- Blogueiros de l Praino/2017, an Castelo Branco- Mogadouro
A las nuobe yá Eisaías Cordeiro, l mardomo, staba ne l adro de l´Eigreija para dar las buonas benidas a quien chegaba. Uns a horas, outros mais atrasados, l tagalho fui-se ajuntando para apuis se ampeçar la besita de la aldé, na Eigreija, ua eigreija mui antiga, de l sieclo XVI. De puortas abiertas, recebiu-mos na sue frescura, tan buona para un die tan caliente.
Apuis besitemos la praça precipal de l´aldé cun casas mui antigas i ricas, (ua aldé grande que an mil nuobecientos i sessenta tenie mais de mil i quenhientas pessonas), la scola pormária, la fuonte romana, l´eigreija de Santo Antonho, l lhagar d´azeite, l mais moderno nas redundezas a sou tiempo, adonde de mui loinge lhebában las azeitonas para fazéren l azeite, porque sigundo fui splicado por un hardeiro, cun modo çfrente de l fazer, rendie muito mais preduçon.
Subre un sol abrasador, chubimos ua lhadeira que mos lhebou al Solar de ls Pimenteles que, cun obras paradas, stá a spera que le tórnen a dar la glória que antiempos tubo.
Andando, i un cachico mais abaixo, sperábamos ua mesa puosta ambaixo dua lhatada nas traseiras de la casa de l mardomo, adonde Fernanda Cordeiro, sue tie, sues primas i outros fameliares nun parában de poner cousas buonas pal stómado, quemer i buer l que dou la gana, antre cumbersas d´amigos i l nacer de nuobas amisades. Un taco que fui mais que un taco i un sítio mais que un sítio, un museu agrícola cumpleto, muito mais que agrícola, un museu ourganizado na porfeiçon que mos lhebou a sonhar, fazendo-mos lhembrar l que an nuossas casas habie quando mos criemos nas tierras deste guapo Praino.
Apuis d' almuorço nun restourante de Mogadouro, drobados por un sol que queimaba, abinturemos-mos a besitar la Capielha de San Juan, capielha que dou l nome al bárrio adonde Eisaías mora i, cun polagueira a fazer ua nubre subre ls carros, a remissacar pul monte arriba, cheguemos a la capielha de Monte Velho, cun l Sabor a sous pies bien alhá ne l fondo, cheno de sede, a morrer de sed, nun fusse este Berano, un Berano de sequidon. Alhá, un carrasco cun mil i quenhientos anhos fazie la cuntinéncia, daba las buonas benidas i sobretodo, daba selombra.

Outra beç para ambaixo de las parreiras. La lhatada staba a spera, ls sentailhos i l´auga fresca i cerbeijas tamien.
Deilhi a sfregantes, ls guitarristas afinában las guitarras. Lhémbra-se-me que las cuordas crecírun pul caminho cun la calor, cumo dezie un guitarrista. La fadista, ua rapaza, ajeitaba l xal i ponie la berboleta alhá pintada, bien anriba d´ua teta. Éran meio porfissionales i portórun-se bien. Assi que las guitarras ampeçórun a trinar, se ua mosca passasse oubie-se. Fados, fados, palmas, palmas. Alguns, quando la rapaza mandaba cantar, amostrórun que tenien halbelidade i boç para botar uns fados balientes apuis que ls outros se scapássen.

Fernada i ajudantes tornórun a poner “pecados” anriba de la mesa. Pecados i mais pecados an stómados que nun stában precisados, mas cumo diç l outro, “quemer i ralhar ye só ampeçar”.
Fui assi que l serano naciu. Apuis que l buxo stá cumpleto, bien quemido i bien buído, la boç afina-se nien que nun seia afinada, las guitarras tócan nien que nun le stíquen las cuordas, la calor tenie passado porriba de la lhatada i la nuite fizo-se fado. Tamien un pouco de poesie, an mirandés i an pertués.
Apuis fui la Lhéngua Mirandesa que se alhebantou cumo farol, pula boç de Delaide, falando debagar para todo mundo antender, adonde apersentou la stória resumida de ls Blogueiros, animou ls persentes a ir no anho que bén a Ourrós, apuis a Dues Eigriejas, apuis a las Astúrias i porende alantre, quando outros mardomos se nomiáren.
Para alhá de todo, apersentou ls parabienes i ls agradecimentos a Eisaías i Fernada por mos tenéren recebido na porfeiçon, an sue casa i na sue aldé.
Yá nun tardarie muito para ser die 13 d´Agosto quando mos apartemos de la lhatada, contentos por habermos tebido un die cultural i sobretodo, un serano fantástico. Un die cheno, un die d´amisade i de sana cumbibéncia, un die de mirandés i de l Praino.

Neste die 12 d´Agosto, Castelo Branco, yá bielho i cun pouco oubido, puso ua mano atrás d´ua oureilha para oubir ua lhéngua que yá fui sue. Ua lhágrima caiu-le cara abaixo. Nós lhimpemos-le essa lhágrima i dezímos-le, Dius te l pague por mos teneres abierto la tue casa! Tu tenes muita hardança que l mirandés te deixou. La bida ye assi mesmo!"


20/08/17

An Zenízio (Miranda de l Douro) fui assi...


L'Associaçon C i R "Sol Nascente" an parcerie cula Junta de Freguesie stan de parabienes.
Pul porgrama i la realizaçon de las atebidades culturales i recreatibas porgramado i realizadas ne ls dies 13, 14 i 15 d'Agosto.

La quemunidade cumbibiu i quedou sastisfeita.

Ls poucos retratos q'eiqui deixo son ua proba de l'adeson, partecipaçon i sastisfaçon.

Die 13 d'Agosto

... uito i meia de la manhana, ajuntouro de ls caminantes....
...a meio de la caminada zaiuno...
 ...arrimado a la ua hora de la tarde, almuorço de l pobo ne l salon de Junta de Freguesie...


...a meio de la tarde, palhestra de l porsor Domingos Raposo i salimiento de lhibros an mirandés ne l mesmo salon.....
Die 14 d'Agosto 

...a la tarde realizou-se, cumo ye questume, l jogo de la bola de sulteiros i casados ne l campo de l Ramalhal....



 Die 15 d'Agosto.

 Jogos tradecionales

....durante toda la tarde fazírun-se ls tradecionales jogos de l fito, tiro al albo, raiola, corrida de sacos....
 

... a la fin fúrun antregues las taças i las medalhas a todos ls bencedores...

- Cuido, nó, tengo la certeza quien ganhou fúrun las pessoas de la nuossa aldé i ls nossos amigos que siempre mos besítan. Cul cumbíbio, la cunfratenizaçon quédan mais ricas las relaçones i todo al que mos lhiga a las nuossas ouriges i gientes. Quando se cumbibe i trázen las tradiçones, la lhéngua, ls questumes al de riba, trai-se muito de l nuosso passado, de l tiempo dantes i de ls nuossos, trai-se l melhor que siempre tubo i ten la nuossa aldé, la nuossa tierra.
Nun hai pula cierta melhor i mais balioso património q'este, la quemunidade cumbibindo.
Dius bos l pague a todos ls que trabalhórun para que assi fusse.

Bien háiades