30/01/14

Nien siempre l que parece ye!




Hai situaçones de bida que mos sácan risadas. Se mos der la risa de cousas sérias, melhor seremos capazes de las repassar i puodan ser fuontes d’einergie, aprendizage i ansinamentos. I, cumo mos fai falta rir de cousas sérias i nun tirar cunclusones percepitadas!
Hoije a la nuitica, cumo quaije todos ls dies, la mie agarrou-me arrimado a la staçon de camboios apuis de mais un die de trabalho. Antrei andrento l carro, dei-le un beisico i ampeça a rir-se cumo ua boubica…you a mirá-la i eilha cuntina…. l riso apega-se i… you ampeço a rir me tamien…, ye cousa buona rir…alhá assossegámos i diç-me:
- Scuita esta, scuita…i cuntina a rir-se sien adelantrar fusse l que fusse..
- Bah, bota-le alhá…
- A meia tarde chamórun-me para que fuosse ber la casa de banho de ls rapazes i solo querie que tu bísses, las paredes todas chenicas de merda a modos de riscos. Ua pessona nun sabe se há-de rir ó chorar mas rir ye siempre melhor…fui-me classe a classe a fazer l sermon: stube a ber las cámeras de filmar i yá bi quien fui, mas you quiero que andrento la tarde, l culpado bá tener cumigo, pida çculpa i lhimpe todo para mos quedarmos assi.
Passado un pouco, achéga-se a mi un i diç-me: «nun era you, nun era you, era outro cun l peinado eigual al miu». Nun ye fácel mantener l sério mas alhá me aguantei i dixo-le: agora quiero que agarres un panho i lhimpes todo. «Mas nun fui you, nun fui you, nun ye justo...»
Agarrou l panho i lhimpou todo.
A fin de tarde, ua nina achega-se a mi i diç-me: «quien fizo aqueilho nun fui Juan Pedro mas Manel Carbalho.»
Chamei Manel Carbalho i cun boç serena i firme: achas cierto deixares castigar tou colega, sabendo que nun tenie sido el? Gustabas que te fazíssen l mesmo a ti? Bais pedir çculpa i pormetes nunca mais tornar a mintir i a fazer l que fazíste. L nino pediu çculpa, pormeteu nun repetir i nunca mais mintir.
Apuis chamei Juan Pedro, dixo-le tener bisto melhor nas cámeras de filmar i que tenie bisto nun tener sido el i pedie-le çculpa por lo tener culpado. Nun repente salta para miu cuolho todo cuntento i dá-me un abraço bien arrochado.
Nien siempre l que parece ye!

29/01/14

Fábula (Pardalico dua figa)


Era ua beç un pardalico mui fanfarron, para el nun habie la fin de l mundo, todo cuidaba que era capaç de bencir, até cuidaba que bencie l cielo.

Un cierto die botou-se a bolar cielo arriba, bolou, bolou alto, tan alto que fui parar a  ua atmosfera ne l cielo azul muito frie, tan frie que l pardalico fanfarron quedou ancarambelado. Teso que nien un nabo la atmosfera lhebou-lo para bien loinge e deixou-lo caier nua rua adonde passában buiadas. Bieno ua baca i cagou-le ua buona buosta anriba, cula calor de la buosta de la baca, l pardalico ampeçou a sentir la calor i ende a quedar cuas tremuras de bida, scudiu-se até adonde puodo, porque las fuorças nun éran muitas i l pardalico ampeçou a dar seinhas de bida. L pardalico fanfarron staba agora raçucitado, tenie tornado al mundo de ls bibos, salido daquel anfierno gelado adonde habie stado por bias de cuidar que puodie bencir l mundo i ser duonho de las alturas.

Mas l zgraciado de l pardalico habie pula purmeira beç sacado ua buona lhiçon de bida, que nien siempre quien mos caga anriba mos quier mal, que nien siempre quando andamos na merda quier dezir que nun seiamos capazes de sacudir essa merda i andar palantre.

Mas staba l cuitado batendo las alicas para ber se la carga de la buosta (anton se era baca de rico inda la buosta tenie uns granicos a la mistura) se se spargie aqueilha trampa toda de las prumas i el podie tornar a fazer aqueilho de que mais gustaba que era bolar, yá un antolhon dun gato arregalaba ls uolhos, lhambie ls bigodes, ls çofinos de cuntento porque eimaginaba que staba eili un bun almuorço.

Anton l pardalico tubo la segunda lhiçon, que ye, miesmo quando stamos na merda, fedendo que nien cagalhon de giente, ambostados, inda somos úteles, que mesmo quando somos mais caca que cousa, inda hai quien mos querga para consumo.

 Cagado, ambostado, fedendo, alhebanta-te que sós mais que cuidas, çque que nun quergas ser mais que aqueilho ye sós.


28/01/14

Nun percisa de títalo, ls de Belharino conhécen-la bien......

..agora sou you, quiero botar ls beiços ambaixo essa bica, buer até que la barriga me doler, quedar inchado que nien ua bota. Stou mortico de sede, até peçque hai anhos que nun me cuorre uns bunchos pulas gorja abaixo. Bá ye la mi beç, nu...n baia eilha secar, tenemos que buer todos........

(esta cumbersa puodie ser feita an qualquiera tarde apuis de ls garotos salirmos de la scuola, porque assi acunteciu sembas de bezes, puodie ser feita por, Nascimento, Aventino, Francisco, Narciso, Silvano, Faustino, Domingos, José Marcelino, Alcino, Casimiro, Diamantino, Felisberto, António Neto, Felisberto de l tiu Vicene, Antídio, Flebiano, Válter, Domingos Neto, Batista, Belmiro, Nascimento, Aníbal i tantos outros camaradas de scuola, que agora nun me bénen a l'eideia (por esso pido çculpas) de l miu tiempo, que morabamos an Beharino, mas que fazírun pareilha nas lhuitas a lhapada que faziemos al cruzeiro culs de Macaneira. Ls de Belharino ganhabamos siempre. Cansadicos todos sudados era esta bica que fazie l milagro)


27/01/14

L miu cumpadre Zé

Yá bus apersentei l´outro die l miu cumpadre Zé. Mas se julgais que l coinceis, desenganhaibos, porque nin you l conheço.

Staba-me el a la puorta de casa, nua cumbersa bien animado cul bezino, que se me asparcí a star anrraibado.

Dezi el:

Mas anton porque l miu rapaç solo porque trabalha nas finanças que son publicas há-de tener scuontos ou cortes, ou alhá al que son çfrentes de l buosso que trabalha cumo se diç ne l pribado? L´outro iba a falar mas miu cumpadre staba miesmo rebuoltado que nó lo deixou e cuntinou el.

Anton ls spitais nun son pa to la gente eiguales? I las scuolas son çfrentes para ls filhos de ls trabalhadores publicos ou pribados? I la segurança de las rues, nun son las miesmas para todos? I las stradas, las finanças, las cunserbatórias i todo l mais de l Stado nun ye eigual pa to la giente? Anton splicai-me porque solo ls funcionárioa publicos cumo l miu filho há-de pagar?

Fizo ua pausa para respirar e l´outro tomou la palabra.

Porque son pagos pul Stado.

Ora essa, I nun prestan un serbício a la quemunidade? Quando ides a algue lhado nun quereis ser atendido?

Miu cumpadre nin quijo oubir mais nada, çpediu-se de l bezino i nun falou mais.



Fiquei you a pensar. Mal bai ua sociedade que çtrui ls afetos.



Valter Deusdado

Hai quien nunca se baia........

 
 L mais de nós yá perdimos personas queridas, parientes achegados, pais, armanos, primos, bezinos, amigos. Que ye l mesmo que dezir que yá sentimos l que custa l sufrimiento de perder aqueilhes que amamos, la delor que essa perda mos ámpon.
Ye algue que l mais de las bezes nun somos capazes de splicar, l’alma ancruda, arrecuolhesse andrento dun cúscaro tan fuorte que nien miesmo las lhágrimas que botamos pula cara abaixo son capazes de zatar esse nuolo que s’atou na hora que perdimos aquel que gustabamos, respeitabamos, queremos.
Até puode ser ua perda perbenida, porque yá tenie muita eidade, ou staba dolente i an sufrimiento, mas nunca stamos perbenidos, ou seia nunca stamos prontos para aceitar la hora, nunca stamos purparados para quedar sien eilhes. Ou melhor dezindo que cultura ye la nuossa que mesmo sabendo que la muorte ye ua matriç ounibersal, que nascemos lhougo morremos, nun stamos  prontos para aceitar la cundiçon, nien para al momiento de la çpedida i deixarmos íren-se aqueilhes que l çtino chamou?
Perdi nun hai pouco tiempo un pariente, mais que todo un Berdadeiro amigo, alguien que me dou cunseilhos toda la bida, cumo l fizo miu pai que perdi fai trinta i dous anhos datrás, i nessa hora ende tornou la maldita sisma de nun saber perder sien delor, cuidaba you que staba purparado, que yá staba afeito an saber que un die s’íba, cumo todo na bida un die mos bamos, mas l baziu que deixou ye mais fuorte, i agora dou comigo matutando que yá nun l bou ancuntrar, saludar, oubir las sues palabras las sues cuontas, l sou animo i sabedorie.
El tamien me querie muito, you sei-lo, biesse ne l sou oulhar candente i brilhante quando falabamos, botando siempre sembas de rezon i palabras sanas an todo l que me cuntaba i dezie. Porque nun ye solo oubir ls outros, hai muita giente que mos fala, i até diç las mesmas cousas, mas nun ye l mesmo, las cousas ditas i benidas dun sábio, de quien dou siempre probas, de quien respeitamos, de quien gustabamos ténen outro balor, son cumo lheis, ye la ceçon de la nuossa eisisténcia.
I ye por esso que me custa esta perda, you sei que me deixou ansinamientos de sobra adonde me puodo agarrar, you sei que tengo que botar ne l sou lhugar todas las bibéncias, toda ua eixisténcia de cumbíbios an família, todos aqueilhes momientos alegres que an quemunidade bibimos.
L çtino ye assi, chegou l’hora de tiu Abel, todos un die mos bamos, ye cundiçon rial, mas hai-los que só se ban quando un die nós mos furmos.
 
 

25/01/14

L que quier dezir « Acabar un curso » ?




Siempre achei  stranho  quando andaba a studar  que, an Pertual, percipalmente an Sendin, un familiar miu que tamien tenie filhos a studar na altura, me preguntasse, cumo chegou a fazer bárias bezes, se you yá habie cuncluído l curso.  Pregunta stranha,  antre outras cousas porque an França, adonde siempre passei mais tiempo an toda la mie bida, naide me fazie la pregunta de la mesma maneira. La pregunta neste caso ou melhor las perguntas éran  pul cuntrairo assi : Anton, las cousas cuorren cumo quieres ? Que curso stás a tirar ? Stás a gustar desse curso ?

Mas tamien acuntecie que la pregunta fusse esta: «Stás an que anho agora ?» mas sien aqueilha obsesson (porque acabei por achar que era quaije ua obsesson) de la parte de las pessonas que preguntában se yá habie ou nó cuncluído l curso cumo an Pertual cun esse miu familiar. Se tal cousa nun acuntecie an França ye porque habie ua rezon : nun tenie l mesmo sentido  essa noçon de « acabar l curso ». I inda hoije, se pensarmos bien, naide puode dezir que  hai apenas un curso ou ua sola maneira de acabar un curso mas feliçmente ua anfinidade de cursos: uns cua duraçon maior que outros mas todos cun un  antresse própio, bantaiges i aspetos posetibos ;   i inda bien que assi ye! Ua sociedade nun percisa solo de doutores por eisemplo i cumo tal un canalizador faç tanta falta cumo un adbogado, un porsor ou outra pessona qualquiera que tenga  « acabado l dito curso » para ampregar cumo esse miu familiar de Sendin essa spresson; spresson  que era na realidade (i inda ye puls bistos) mui rebeladora, sintomática de todo un stado de spírito ou mesmo de ciertas mentalidades que inda hoije eisisten, cumo tube la cunfirmaçon inda hai poucos dies quando falei, subre estes aspetos i defrenças que hai antre estes dous países que son la França i Pertual, aqui an França, cun ua jobe licenciada de l’UTAD de Bila Real;  atualmente ne l mestrado, tamien me mostrou essa moça retratos de todos esses rituales que pratican inda hoije ls studantes an tierras lusas nomeadamente na altura de la queima de las fitas ; rituales i tradiçones studantinas próprios a Pertual (cumo tamien acuntece noutros países) mas que son, nun país cumo la França, quaije totalmente  einesistentes. "La queima de las fitas,  por eisemplo, mas que ye esso?" cheguei you muitas bezes a preguntar-me a mi própria, percipalmente quando tamien andaba a studar mas ne l miu caso, an França; tradiçon que tamien surprende muitos  franceses  quando inda nun stan bien al par de ls usos i questumes que eisisten an Pertual…

I inda hoije, quando beio retratos ou que m’acuntece tamien  star an cuntato direto cula realidade pertuesa porque tengo la suorte de poder ir de beç an quando a Pertual, mesmo - cumo yá m’acunteciu - an abril ou maio, debo dezir que quedo, inda hoije, mui mui surprendida quando me dou de cuonta que essas tradiçones cuntinuan inda mui bibas; i esso apesar de la crise i de l zamprego de que son tamien bítimas, i hoije cumo nunca, tamien ls que cunseguen « acabar l dito curso ». Mesmo cun diplomas,  tamien muitos deilhes nun scápan assi i todo a situaçones defíceles i precairas; ls ampregos  que arranjan son « ampregos de la treta » cumo eilhes dízen, sendo por bezes muitos deilhes quaije oubrigados tamien a eimigrar, tanto ou até mais que outros que nun fúrun  tan loinge ne ls studos mas cunseguírun por bezes  um amprego até mais bien pago que se tubissen cuntinuado a studar...



Acabarei  cun mais uas cunsideraçones…

Ua de las últimas bezes que bi studantes an Pertual acerca dua faculdade, fui ne l Porto, i lhembro-me dua moça an special, ua a quien pedi ajuda para ancuntrar l camino que precuraba, bai a fazer dous anhos, era an fins de outubro;  staba cumo manda la « praxe » essa studante,  toda bestida de preto: cun saia, casaco, sapatos i meias pretas tamien… mas cuitada ! Nun sei porquei, mas nunca se me squeciu que tenie un buraco nua de las meias. Un buraco de que eilha se calha inda nun se habie dado de cuonta. Mas quando las meias son pretas i que la studante ye branca de piel, l buraco que tenie uns 5 cms de diámetro, nun passaba despercebido… I na altura,  pensei  l que inda penso hoije : Que pantemineirices, essas praxes ! Que redículo tamien ! You, passei  la mie bida de studante (studante cun poucos recursos financeiros, diga-se tamien de passaige) mas siempre cumo me daba la gana, quier dezir: quaije siempre cun calças de ganga i tee-shirts baratas mas de la quelor que you querie ! Cun buracos ou sien buracos ! Mas ne l final, l mais amportante fui que « acabei l curso » quando achei que debie de ser l’altura (you i nó siempre ls outros !).  I acabei para depuis tornar a ampeçar ou cuntinar outra beç…  Cuntinuar cada beç que ye possible, nesta ounibersidade que ye la bida, ua ounibersidade adonde hai tantos cursos cumo hai quelores, ne l mundo : ua anfenidade de quelores! Sien que haba nunca amposiçones,  lhemitaçones ou bisiones curtas i redutoras de l’eisisténcia. Ye assi que debe de ser i nó doutra maneira. Até al fin !

22/01/14

Festa de Nossa Senhora das Candeias, dia 2 de Fevreiro




 (Esta mensagem esta escrita em Mirandês e em Português)

Estimadas(os) sócias(os), conterrâneas(os) e Amigas(os)
 Faltam poucos dias para a realização da festa de Nossa Senhora das Candeias ("2 de fevereiro), festa promovida pela Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubelha (Genísio) na região de Lisboa, e o tempo limite das inscrições termina já amanhã, dia 23 de Janeiro.
-Assim sendo aqui fica o programa e mais uma vez o nosso apelo para que não se esqueças de fazer a inscrição.
-Lembramos que é importante conviver e confraternizar, sendo uma festa cheia de devoção e fé é também um momento de recordar i partilhar.
-Comparece.

 Nota: Para além do programa da festa também se envia a lista dos nossos ente queridos que faleceram nos últimos anos, e que na missa lembraremos com saudade e carinho.

-------------------------------------------------------------------------------
L porgrama de l "Dous de Febreiro" (fiesta de Nuossa Senhora de las Candeias) d'anho.2014

Stimados Associados:

Ne l die 2 de febreiro bamos, mais ua beç, comemorar la Fiesta de Nuossa Senhora de las Candeias i dar cuntinidade à la tradiçon de ls cumbíbios de to los ls Zenizienses, sous descendientes i amigos, cula realizaçon de las seguintes einiciatibas:

1. À las 12,00 horas: Missa, celebrada pul Padre António Morais, n'Eigrejia Paroquial de Bal Figueira, an mimória e sentimiento de to ls que yá mos deixórun.

2. À las 13,30 horas: Almuorço/cumbibio ne l restourante Quinta de l'Adega, na Sobreda, queda acerquita, solo a 700 m de l'eigreja de Bal Figueira.

Eimenta (almuorço):

1-Antrada:

Salgadicos, enchidos, patés, pão, moscatel, Martini, sumos, auga

2-Creme de lhegumes
3-Bacalhau a lagareiro
4-Sobremesa: Pudin d’uobos, Arroç doce, i fruitas
5- Bubidas. Bino, sangria, augas, refrigerantes i café

Todo isto por:

12,50 € - Associados;
15,00 € - Não associados.
6,25 € - Ninos i ninas de 5 até 10 anos (grátis para menores de 5 anos)

3. À las 15,3 0 horas: Assemblé Giral ordinária.

Amportante: Agradecemos que las anscriçones seian feitas, até l die 23 de janeiro, para un de ls eilemientos de la Direçon, pa l amail: leonardo.antai@sapo.pt Este endereço de email está protegido contra piratas. Necessita ativar o JavaScript para o visualizar. ou para un de ls telfones:

Leonardo Antão…..218 142 945; 962 664 167

Isidro Marques……212 551 902; 967 088 320

Valter Deusdado… 212 597 503; 961 227 818

Basilio João………210 829 736; 963 713 832

José dos Anjos……309 937 376; 966 050 782

La presença de todos ye l que se deseia.

Corroios, 11 de janeiro de 2014.

L persidente de la direcion

Leonardo Fernandes Antão

-----------------------------------------------------------------------------
Estimados Associados:

No dia 2 de fevereiro vamos, mais uma vez, comemorar a Festa de Nossa Senhora das Candeias e dar continuidade à tradição dos convívios de todos os genisienses, seus descendentes e amigos, com a realização das seguintes iniciativas:

1. Às 12,00 horas: Missa, celebrada pelo Padre António Morais, na Igreja Paroquial de Vale Figueira, em memória e sentimento de todos os que já nos deixaram

2. Às 13,30 horas: Almoço/convívio no restaurante Quinta da Adega, na Sobreda, situado a cerca de 700 m da Igreja de Vale Figueir

Ementa:

1. Entrada: Salgadinhos, enchidos, patés, pão, moscatel, Martini, sumos e água;
2. Creme de legumes;
3. Bacalhau à Lagareiro;
4. Sobremesa: Pudim de ovos, arroz doce e frutas;
5. Bebidas: vinho, sangria, águas, refrigerantes e café.

Tudo isto por:

12,50 € - Associados;
15,00 € - Não associados.
6,25 € - Crianças dos 5 aos 10 anos (grátis para menores de 5 anos)
3. Às 15,3 0 horas: Assembleia Geral.

Importante -Agradecemos que as inscrições sejam feitas, até o dia 23 de janeiro, para um dos membros da Direcção, pelo e-mail: leonardo.antao@sapo.pt Este endereço de email está protegido contra piratas. Necessita ativar o JavaScript para o visualizar. ou por um dos telefones:

Leonardo Antão…..218 142 945; 962 664 167
Isidro Marques……212 551 902; 967 088 320
Valter Deusdado… 212 597 503; 961 227 818
Basilio João………210 829 736; 963 713 832
José dos Anjos……309 937 376; 966 050 782
presença de todos é o que se deseja.

Corroios, 11 de janeiro de 2014.
O Presidente da Direcção
Leonardo Fernandes Antão

...............................................................
Lista dos falecidos

Missa Celebrada pelo Pároco Padre António Morais, na Igreja de Vale Figueira, no dia 2 de Fevereiro pelas 12.00 horas, pelas almas dos associados, familiares e conterrâneos que Deus levou para a sua presença nos últimos anos:

Abel Antão
Adelino Nunes
Albertina Pires
Albino Meirinhos
Amador Meirinhos
António Vaqueiro
Beatriz Falcão
Clemente Domingues
Felisbela Raposo
Gabriel Antão
Inocêncio Pires
José Baptista
José Carlos
José Francisco
Luís Preto
Manuel Raposo
Manuel Soares
Maximina Raposo
Merenciana Lopes
Miquelina Pires
Sara Deusdado
Tomé Vicente

O PRESIDENTE DA DIRECÇÃO
Leonardo Fernandes Antão
 
 

21/01/14

Fala-se Mirandés na RTP, l porgrama Praça de L'Alegrie


Ende stá  l link eilhi mais abaixo para quien quejir ber l porgrama i puoda scuitar dous garoticos de Lisboua que nunca stubíran an Miranda i que bien falan la lhéngua Mirandesa.


Stan de parabienes ls garoticos i tamien l sou porsor Fracisco Demingues que mui bien stubíran amostrar l nuosso maior patrimonho: la Lhéngua Mirandesa.


http://www.rtp.pt/play/p1057/e141350/praca-da-alegria-ii/336217



 

20/01/14


La stória de l beilho l rapaz i l burro

Habia un beilho que tenie un burro i bibia cun l sou nieto.
Un die salirún de sua casa ls dous a pé i cun l burro l lhado.
Fúran zgabados porque l burro iba mui depressa i ls dous a pé.
Anton l beilho chobiu-se un riba de l burro, mas fui zgabado pul jobe caminar a pé enquanto l iba refastelado.   
Zmudou-se cun l nieto, mas fui zgabado, porque iba l bielho a pé  enquanto l jobe, inda cun muita fuorça iba sentado.
Chubiran-se ls dous ne l burro, tamien fúran zgabados porque al burro iba demasiado carregado i quije que al mataban.
Cheno de tamanhos zgabones, al beilho straíu cumo liçon, nun bous debeis amportar cun l que deilhes dizen.
Nun podemos calar l boca de al mundo.
Concluíu al beilho. Percebeste?.


Cândido Rodrigues

Lhéngua Mirandesa na PRAÇA DE L'ALEGRIE



Todo l mundo que quejir i tubir tiempo puode ber na próssima terça, die 21, l porgrama: PRAÇA DE L’ALEGRIE que se bai falar de la nuossa lhéngua.
Bai tener la participaçon de Francisco Demingues i dous garoticos de sue scuola. L persidente de la Cámara de Miranda tamien bai star alhá. Apuis passará ua reportaige subre l ansino de la lhéngua mirandesa.

19/01/14


La Matáncia

La matáncia ye ua tradiçon mui anreizada nas gientes stramuntanas. Eilhas ténen rejistido a las  proibiçones de l gobierno.
Zenizío nun scapa la regra i fai-la todos ls anhos. Ampeça purmeiro por fazer la sua comunicaçon, i publica la notícia ne l café de l'aldé, que ye al miesmo tiempo, la sede de l´Associaçon Cultural i Recreiatiba "Sol Naciente", respunsable pula ourganizaçon i eibento.
Zde que se pon l eidital, scriban-se las pessonas para acarrear la lheinha para l lhume para  souturdie assar al cochino. Las pessonas anscritas aparecen ne l lhugar cumbinado para  acarrear dous ó trés aterlhados de lheinha.
Çpuis de la lheinha arrecadada, pega-se ne l cochino, que yá está aspera nua loija, acerquita. Prende-se la cuorda al çofino  i chube-se anriba de l banco de l´ouperaçon. Ambuolbe-se la cuorda al banco i al cachaço de l cochino, çpeta-se la nabalha i apara-se l sangre para un tacho. Bota-se abaixo de l banco i chamusca-se cun palha centena, que arde melhor. Este eibento cria muita agitaçon ne ls garoticos que s´arriman para ber l que se passa, i para ber cumo yé. Bien chamuscadico lhimpa-se cun palha de cuolmo i lhaba-se bien lhabadico, cumo quiem fai la barba, anté quedar todo çquilhadico. Chube-se nuobamente anriba de l banco i ampeçan-se las operaçones mais amportantes. Abre-se de trás alantre, puls ambos ls lhados i saca-se la barbada, la mata, l coraçon, l fìguedo i las tripas i çpenduras nua staca. L miesmo tiempo outros dous matancieiros stan ambuolta de la cabeça, lhabando ls dientes i las oureilhas (pula purmeira beç) i faziendo lha lhéngua, l outro matancieiro manten-se ambuolta de l culo. Hai an Zenizío buonos çpcialista niesta ária. Apuis destes dous matancieiros téren terminado l sou oufício, l que abriu l cochino, ambuolbe ua  mano a la lhéngua i l'outra l cúlo. Puxa las tripas para riba, puls sous braços, para las puner an riba duas palha de cuolmo pulas arranjar, ó dá-las a quiem queira fazer tabafeias, o anton botá-las ls perricos. Dando-se por treminada la matáncia.
Porba-se l cochino, nun baia la chicha star stragada, "isso yé mui amportante para soutordie se quemer". Anton ajuntan-se an buolta de l lhume de la cozina i fai-se un assado para aqueilhes que furún a la lheinha, para ls matancieiros, para ls garoticos i ls que se squecírun d´aparecer a apanhar la lheinha i mantar al cochino.
Soutordie, ajuntan-se las pessonas yá stipuladas ne l die anterior, lhougo pula manhana bien cedico i çfai-se l cochino, parte-se an cachico i ambuolbe-se cun la surça i queda assi anté l´assadura. Apuis ye çtribuida, pulas mesas, yá purparadas, cun muito pan, bino, auga i fruta. Las pessonas de l´aldé i ls cumbidados arriman-se a las mesas, na hora cumbinada, quemendo la chica anriba de l pan, cun ua faqiuta de cabo de palo. Naide se queixa, naide le dol ls dientes, aparécen, cumo se fusse para ir la missa l deimingo. Dá gusto ber las pessonas chenas de gana, aptite i buona çposiçon, cun la barriga chena, apetece uan fruta para lhimpar las guorduras de las tripas de ls almurçadores. Terminado al almuorço bai-se temar l café, que queda eli acerquita i pon-se  la cumbersa an die. Passadas alguas horas bóten-se a la cena a quemer l cochino que sobrou.
Treminado la cena, arremata-se l cochino que nun se quemiu. Toda la giente quedou satesfeita. cun l cumbíbio.


Cândido Rodrigues

L porgrama de l "Dous de Febreiro" (fiesta de Nuossa Senhora de las Candeias) d'anho.2014

                         Stimados Associados:
  Ne l die 2 de febreiro bamos, mais ua beç, comemorar la Fiesta de Nuossa Senhora de las Candeias i dar cuntinidade à la tradiçon de ls cumbíbios de to los ls Zenizienses, sous descendientes i amigos, cula realizaçon de las seguintes einiciatibas: 
 1. À las 12,00 horas: Missa, celebrada pul Padre António Morais, n'Eigrejia Paroquial de Bal Figueira, an mimória e  sentimiento de to ls que yá mos deixórun.
 2. À las 13,30 horas: Almuorço/cumbibio ne l restourante Quinta de l'Adega, na Sobreda,  queda acerquita, solo a 700 m de l'eigreja de Bal Figueira.
 Eimenta (almuorço): 
1-Antrada:
   Salgadicos, enchidos, patés, pão, moscatel, Martini, sumos, auga
2-Creme de lhegumes
3-Bacalhau a lagareiro
4-Sobremesa:
    Pudin d’uobos, Arroç doce, i fruitas
5- Bubidas.
     Bino, sangria, augas, refrigerantes i café
 
Todo isto  por:
12,50 € - Associados; 
15,00 - Não associados.
6,25 € - Ninos i ninas de 5 até 10 anos (grátis para menores de 5 anos) 
3.  À las 15,3 0 horas: Assemblé Giral ordinária.
Amportante: Agradecemos que las anscriçones seian feitas, até l die 23 de janeiro, para un de ls eilemientos de la Direçon, pa l amail: leonardo.antai@sapo.pt Este endereço de email está protegido contra piratas. Necessita ativar o JavaScript para o visualizar. ou para un de ls telfones:

Leonardo Antão…..218 142 945;  962 664 167        
Isidro Marques……212 551 902;  967 088 320
Valter Deusdado… 212 597 503;  961 227 818
Basilio João………210 829 736;  963 713 832
José dos Anjos……309 937 376;  966 050 782 
La presença de todos ye l que se deseia.
Corroios, 11 de janeiro de 2014.           
 
L persidente de la direcion
Leonardo Fernandes Antão