31/08/14

Jogos tradecionales


Este bideo fui feito ne l die de ls jogos tradecionales (populares), jogos ourganizados i pormobidos pul'associaçon "Sol Nascente" (Zenízio). Quiero eiqui deixar ls mius parabienes i ua palabrica de muita stima i agradecimiento als eilemientos repunsables destes jogos que son ls sous uorganos, als de la direcion. Oubrigado por mos permitir ua tarde chena d'eimoçon, camaradaige i cumbíbio, a ampeçar ne ls ninos i ninas que ua grande parte deilhes partecipórun pula purmeira beç, até als beteranos que se debáten cun garra i retidon por lhebar un purmeiro lhugar. Sei que trabalhórun durante muito tiempo para que assi acuntecisse, tamien sei que fazeis todo sien mirar a meios, dando l buosso melhor, tamien quiero que sában, que pul miu lhado i de muitos associados i até de la populaçon an giral teneis muita cunsideraçon. Astanho fui un anho cumo hai muito nun se bie, ne l que toca a cunfraternizaçon, lhoubado seia l sfuorço que faziste para que assi acuntecisse, la quemunidade nunca squece quien trabalha, sei que muitas bezes la cumpreençon nun ye muita (ye causo para dezir cada cabeça sue sentença) mas l que amporta ye l resultado a la fin i este ye buono, you digo fui eicelente, assi tengades fuorças i animo para que pa l anho que ben seia eigual ou melhor. La quemunidade Zeníziense, que anda sparbada pul mundo, que nestes scassos dies bai a l'aldé, para alhá matar saludades de la família tamien quien anchir l'alma cun cumbersa i cumbíbios culs demais moradores, i cuido que este ye un bun modo de l fazer. Cun muita ou pouca çputa ne ls jogos la berdade l que amporta ye rebibir, relhembrar las tradiçones de l nuosso pobo. I mirai, que se nun fur assi cada un de nós more alhá ou por fuora perde un cachico de la sue eidentidade. Un Zeníziense ou ua Zenizense quando alhá stá ou ande por esse mundo afuora nun ye solo ua persona ye tamien ua amuostra, un decumiento, ua jinela als outros atrabeç de la sue cultura. L'eidentidade de l nuosso pobo tamien stá feita culas nuossa tradiçones i questumes. Oubrigado a todos por mais esta temporada, agora que stou bien loinge de Zenízio, cuntino a fazer las mies andadas i bien feliç por pertencer a esse pobo. Biba Zenízio. (F.A)

https://www.facebook.com/video.php?v=357160844435900&set=vb.259918887493430&type=2&theater

30/08/14

VII Ancuontro de Blogueiros de l Praino

 Ende se pone cumo saliu ne l Jornal

 Diário de Léon: www.diariodeleon.es/index.php

 

el día en que portugal se acercó a león


  • La Tierra de Miranda portuguesa celebró una nueva edición el Ancuontro de Blogueiros. - DL
    La Tierra de Miranda portuguesa celebró una nueva edición el Ancuontro de Blogueiros. - DL

23/08/2014

El pasado sábado 16 de agosto tuvo lugar en la Tierra de Miranda portuguesa un encuentro sobre la lengua asturleonesa. Se celebró en Cicuiru, un pueblo en cuyas calles todavía es posible escuchar el mirandés, el único dialecto del asturleonés reconocida oficialmente en el país vecino como la única lengua diferente del portugués. El encuentro se enmarcó en el VII ancontro Blogueiros de l Praino, sobre blogueros y escritores de la región que en esta ocasión llevó el subtítulo «Lhengua i Cultura».
Una cultura en común
Las actividades comenzaron por la mañana con un recorrido encabezado por Thierry Alves y Alcides Meirinhos, que contó con la presentación del pendón del pueblo de tipología leonesa. Alcides, responsable de Patrimonio de la Asociación Lhengua i Cultura Mirandesas, mostró fotos de varios pendones más de la Tierra de Miranda que está comenzando a recuperar.
 Tras el «almuôrço na casa l pobo» se iniciaron las intervenciones de representantes de asociaciones de defensa de la lengua del dominio lingüístico asturleonés, empezando por un emotivo mensaje del escritor Amadeu Ferreira leído por uno de sus hermanos que incidió en la necesidad de que Miranda tienda puentes lingüísticos y culturales con Zamora, León y Asturias. Tras la presentación de la refundada Associaçon de Lhengua i Cultura Mirandesa, tomó la palabra Fernando Álvarez-Balbuena, representante de El Teixu, cuyo ámbito de actuación alcanza el citado domino, abarcando las provincias de Asturias, León, Zamora y Miranda l Dueru. Le siguió Ricardo Chao representando a la Asociación Faceira, cuyo ámbito de actuación es la provincia de León, con una charla en leonés titulada «Mirandeses y llioneses: dous puebros vecinos y hermanos». La Associaçon de Lhengua i Cultura Mirandesa se mostró interesada en la posibilidad de hacer una versión mirandesa del recientemente presentado cartel «La nuesa fauna», que muestra los nombres tradicionales de los animales más representativos de León y Zamora.
El broche final en las intervenciones lo puso Inaciu Galán, de Iniciativa pol Asturianu, con la ponencia «¿Qué podemos facer xuntos pola nuesa llingua?».en la que propuso la realización de más actos conjuntos.
Risa, juegos y comida
Artur Nunes, presidente de la Cámara Municipal de Miranda do Douro, dirigió unas palabras a los presentes, dando muestras del gran interés que tiene en la lengua mirandesa. Para finalizar hubo una pequeña representación teatral en la que dos «tíes» comentaron en clave de humor el propio Ancuontro de Blogueiros.
 Tanto por la mañana como por la tarde se leyeron varios poemas en todas las variantes de la llingua, y al finalizar el día los asistentes pudieron disfrutar de la deliciosa gastronomía local y de una demostración de juegos tradicionales en las Eiras de Sanot Amaro, que se realizaron en honor a este santo.

28/08/14

Ua buona antrada a todos


Depuis de nien sequiera uma semana passada eissencialmente an Sendin (podie haber sido doutra forma, debiemos de haber pensado i ourganizado essas férias doutra maneira mas quien se lhembrou?), uns dies assi i todo que soubirun mesmo bien i que dórun antre outras cousas para reber amigos aqui de l Froles cumo Amadeu antes de todo mas tamien: la mulhier i l filho del, ls dous armanos, ls pais, Mário Correia i Fernanda Chumbo que ye uma prima mie, José Almendra que tamien ye un primo, Antonho Cangueiro i la sue mulhier, i tamien Cristóban Cecílio, Alfredo Cameiron, Dlaide Monteiro i Teresa Almeida que nun bie yá fazie ua eiternidade i cun quien gustei tamien de cumbersar i de poner un cachico mas solo un cachico por falta de tiempo la cumbersa (siempre anterrumpida!) an die...

Uns dies depuis (inda nun hai muito) staba you a matar suidades oulhando esse programa que passa tamien na RTPi i que se chama « Berano Total ».... Ua pessona antrebistada (nun amporta dezir quien era i nien you fixei l nome) dixo a cierta altura qualquiera cousa aparcida cum l que bou tentar dezir agora :

— Ye pena que ls eimigrantes quéden tan pouco tiempo. Dantes quedában mais tiempo i ajudában mais l'eiquenomie nacional an cumparaçon cun agora...

Respundiu-lhe anton un de ls apersentadores desse programa, dando-mos assi tamien l sou parecer a nós ls telespetadores nua brebe anterbençon que achei assi i todo chena de bun senso:
— Mas sabe, ne l resto de l'Ouropa ou mesmo de l Mundo tamien hai crise. Nun ye solo aqui, an Pertual...

Lhembrei-me anton de screbir aqui ne l Froles l que me passa hoije pul alma yá que inda nun me cumbenci a deixar you tamien l miu rastro nesso que se chama Facebook onde naide até agora me puode ber ou ancuntrar…

Fui-me até l site de la RTP (porque inda dou balor a la TB pública an Pertual cumo tamien aqui an França...) i acabo por ler un artigo que me chama l'atençon. Claro que muitos outros me dan tamien l'eideia que muitas cousas inda nun cuorren bien ne l nuosso País (porsores cun salários an atraso, etc. etc.) mas un particularmiente me ancita hoije a screbir uas linhas, talbeç uas linhas tristes, cumo l númaro de zampregados que oumentou de maneira segnificatiba este anho an França, muitos jobes neste país tamien que nun ancuntran facelemente amprego, i esso mesmo que la palabra « eimigraçon » para falar de ls jobes percipalmiente, ls jobes franceses que procuran amprego ne l strangeiro, quaije nun s'amprega ne l país de l persidente Hollande cumo yá era l caso an outros tiempos, preferindo ls franceses, neste caso, la palabra « expatriaçon » cumo se la França tubisse mais ou menos siempre scapado al cuntrairo de muitos outros países a essa tradiçon ancestral de eimigraçon an grande scala que eisistiu quaije desde siempre an Pertual ou noutros países cumo l'Eirlanda, l'Eitália ou mesmo l'Anglatierra...

Chamou-me por acaso l'atençon un pequeinho artigo ne l site de la RTP que quaije zacunselha ls candidatos a l'eimigraçon nesse caso para l Luxemburgo Ber aqui i quien diç l Luxemburgo ye cumo quien diç la França. Nun hai, tengo la certeza, tan grandes defrenças a nible de possebilidades de ancuntrar amprego (an média) entre esse pequeinho país i un país assi i todo bien mais grande cumo la França. Quiero you dezir que la crise stá anton an muitos sítios i cumo dou a antender esse apresentador de l programa "Berano Total" de la RTP: nó apenas an Pertual cumo ne ls outros países tamien.

Dende la necidade de ancuntrar siempre maneira de resuober ls problemas onde eilhes eisisten i nesse caso tamien an Pertual. Hai que ancuntrar soluçones para que cada qual puoda bibir dignamiente a começar ne l rincon adonde naciu... porque senó : passa un ua bida a matar suidades cumo puode, bendo cumo you fago por bezes la RTP i eimages de l nuosso país natal adonde alguns inda sonhan cun bidas mais prósperas an tierras çtantes, tierras onde muitas bezes l eidioma nien ye l mesmo, tierras onde ye neçairo acraditar tamien an algue cousa...

Bah ! Uas palabricas mais alegres para desear a todos ua buona « rentrée » cumo se diç aqui an França. Ua nuoba antrada cun salude antes de todo. Screbi bós tamien i dezi (se esso tamien bos puode fazer bien) algues palabricas, nien que seia para mos ajudar uns als outros i probar que inda stamos bibos... neste jardin de Froles. 

Ana Maria Fernandes

P.S. Nun puode star ne l ancontro de blogers cun muita pena mie. Ye a Tiegui que l querie dezir percipalmiente yá que a Dlaide le cheguei a dezir quando mos ancuntremos an Sendin na altura de la salida de l nuobo libro cun testos de Amadeu.

26/08/14

ACRNB-Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha



Visita l site de l'Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha (ACRNB)- www.nialdelaboubielha.com (hai siempre cousas guapas i antressantes de la bida de l'Associaçon i de l'aldé de Zenízio)

23/08/14

Luito

La quemunidade Zeníziense stá de lhuito

Muorriu-se tiu Américo João, que yá algun tiempo staba doliente i bárias bezes spitalizado ne l spital de Bergáncia
Home que cuntaba parriba de uitenta anhos, stimado i conhecido cumo naide n'aldé i alrredores, pul trabalho i arte de carpinteiro, cunselheiro de meio mundo, percurado por giente que benie de loinge para cun el festejar, cumbibir i daprender la arte de star dá bien cun todos i las cousas de la bida. Zenízio perde muita giente to ls anhos, naide ye sustituido, mas hai alguas perdas mais sentidas. Se hai personas que deixórun teçtemunho, marcos, mimória an todos nós tiu Américo fui un deilhes. Quanto queda por dezir, mas mius caros amigos la fuorça de l'eimoçon que me bai n'alma stá-me angaranhindo ls dedos. 
I la quemunidade Zeníziense stá mais ua beç de lhuito, inda nun habie squiera uito dies esta família habie perdido Isabel filha de tiu Américo i de tie Sebastiana.
Son horas de muita delor para toda la quemunidade quando perde ls sous, para todas las filhas, filho, gienros, nuora, nietos i nietas i para toda la família que stá lhigada por ounion i lhaços d'amizade ls sentidos pésames
La quemunidade sparbada pul mundo stá cun bós, i eiqui queremos deixar estas palabricas cun sentido d'ounion i que Dius tenga sues almas na sue cumpanhie que nós oufeceremos las nuossas ouraçones i l nuosso coraçon para que l lhugar deilhes nunca quede baziu,
Fuorça, muita fuorça para bencir estas horas tristes, cun fé, muita fé que eilhes son nuossos mas sue alma stá an çcanso i paç

18/08/14

L Ampeço de ls Milagres

 

NORTEANDO
Lisboua

No Praino, an Sendim, l purmeiro bózio de bida, neste die 29 de Julio i 64 anhos se passórun. Replicórun se beisos i abraços, tantos que nun cuntabas. Anhos a filo andubíste a sembrar sementicas d’amisade que fondas raízes criórun; eilhi staba la proba: «ls amigos scuolhemo los nós, la famílha a que mos calha na rifa.» 

Golseaba la sala. Cadeiras nun habie para to ls que quejírun i podírun star persentes i a las paredes alredror amparórun outros. L sol de berano a fin de tarde sbarra nas jinelas i la calor muita mas naide arreda pies i sinte se l houmano carino an cada gestio, an cada mirar.

Serenados animos que eimoçones cachónan de las antranhas, cumo rieiro an primabera, Juan Bandarra dá mos sue musica eiletrónica feita d’apropósito para este die de doble fiesta: anhos de sou pai, Amadeu Ferreira i salimiento de l libro NORTEANDO. Sonoros suables sonidos, parabienes para ti tamien Juan.

Cuntrairos. Tiempo de scuitar l Coro da Mútua dos Pescadores/Ponto Seguro, derigido pul sou maestro, Castro Cruz. Coros d’ amisades cun bozes sonoras i afinadas de special dedicaçon a Amadeu Ferreira, cantórun i ancantórun.

Çprendidas las palmas achega se l tiempo de apersentar l lhibro, NORTEANDO. Agradecimientos de l repersentante de l duonho de la casa, L Corte Anglés, que mui bien recibe to l mundo, na persona de João Pereira Faria.

Tiempo de l eiditor, dr. Baptista Lopes, repersentante de la Âncora Eiditora, dezir sues eimotibas palabras, cumo quien rega la huorta d’amisade an eidade d’einocéncia i que nun deixa l terreno de ls lhibros a cadal. Diç el: «conheço o Amadeu Ferreira há 7 anos, é pouco tempo e é um enorme prazer tê-lo como amigo, ao mesmo tempo refiro: o tempo que perdi sem o conhecer…» «Peço desculpa ao Luís Borges e que se não sinta ofuscado, pois é um gosto ser editor, amigo e sendo um apaixonado pela cultura em geral e mirandesa em particular…», saluda toda la famílha de Amadeu i ende l abraço arrochado i caloroso.

Adelaide Gonçalves, madrina de dous apaixonados: un de la scrita, outro de ls retratos i, que por acaso, ls ajuntou, ancatrapelhando se un ne l outro nun se caírun mas de pies ponírun este guapo lhibro: NORTEANDO.

Agarrada la palabra por Luís Borges, a el que le gusta i se sinte mais confortable cula máquina a sacar retratos pulas aldés de l Norte, quaije sien naide, a falar culs poucos bielhos que alhá andan i apuis dalgua cumbersa siempre les piede se puode sacar un retrato. Acrecenta tener ganhado l euromilhones i que se nun andubísse norteando acha que yá se tenerie morrido. Agradecido a la eiditora i a Amadeu Ferreira por nele tenéren reparado, torna a las aldés adonde se sinte an casa, dezindo: «as aldeias estão despidas de crianças e as pessoas precisam de pessoas para conversar… muitas estão retratadas, não por estarem em vias de extinção mas pelo carinho de estar com elas e as retratar.»

«Stou até als lhimites cun eimoçon i la eideia de l dr. Baptista Lopes para star eiqui cun fuorça de bibir i cula gratidon pula bida.»
Referiu quatro nomes: la filha que ganhou, Mariana que trai cun eilha la Lhuizie, sue nieta que seia la purmeira persona a tener l registro an mirandés i sous filhos: Jesé i Juan que son dous filhos fantásticos. «Yé strourdinairo cumo la bida se renoba i agradecer a todos ls que me tenen ajudado.»

Dixo de seguida que de la obra NORTEANDO, titalo mui guapo de autorie de Luís Borges, traduç mui bien l andar pul norte de l nuosso paíç, acrecentando que Luís ye un fotografo ´FANTÁÁÁTICO` que solo cun meio anho de trabalho acuntéçan cousas simples mas fabulosas. L fotógrafo capta sfergantes que se eiternizan, «HAI RETRATOS AMPOSSIBLES!» Ye algo del próprio i «Amadeu Ferreira lhimitou se a mirar ls retratos, horas i horas i apuis screbir l que bai para lhá de las palabras, reescrebidas dues ó trés bezes cun referéncias culturales a un mundo que eilhi stá cun ua lheitura possible.»

Amadeu Ferreira finda la sue anterbençon cul deseio que le guste a las personas este lhibro NORTEANDO i seia ua prenda purfeita, acrecentando star mui orguolhoso de tener colaborado cun Luís Borges i l mais amportante de l salimiento de l lhibro: « l Ampeço de la Amisade faç parte de l nuosso ADN;  l Ampeço de la Amisade ye l Ampeço de ls Milagres.»

Lisboua, 29 de Julio de 2014





ROSTOS TRANSMONTANOS

Antegrado an las atebidades culturales de l Festibal Anterceltibo, arrimado a las onze de la manhana la Casa de la Cultura de Sendin, neste die de 2 de Agosto, adonde yá ninos se nun ansinan, puis eilhi fui la purmeira scuola purmaira, amostran se agora lhibros que registran rostros i testos que muito mos dízen quien somos i donde somos.
Carlos d’Abreu fizo l’ apersentaçon de l lhibro “ROSTOS TRANSMONTANOS”, dezindo: «ls mirandeses son ls que melhor repersentan las tierras de Trás-ls-Montes”. Paulo Patoleia, fotógrafo que registra estas personas ye cumo znudar las, amostrando mos sues antemidades eiternizando las.

LA AMISADE CUMO AMPEÇO DE LS MILAGRES
Sendin

L lhibro NORTEANDO apersenta se an Sendin, tierra adonde naciu Amadeu Ferreira i que guapa houmenage. Mais de 150 personas persentes. Na purmeira fila, sou pai i sue mai: eilhi stan ourgolhos de tener gerado un filho de fuorça, corage i balentie; siempre home hounesto i trabalhador; daprendiu purmeiro a scabar la tierra para poner ua leira de patatas; a fazer redaçones solo quando las purmeiras lhetras de pertués le fóran ansinadas. Fizo un camino que lo ancaminou pula antegridade de l bibir de cabeça dreita adonde la scrita se bai antranhando cumo lhabrador que ara sues tierras i las sementicas sembradas ban creciendo i dando froles i fruitos que a cada anho se renuoban i renácen. Ls lhibros i la scrita a par de l trabalho fazen l sou camino. Sou mundo ye mais que ua sola tierra, un solo paiç, un rapaç que creciu i se feç home i siempre filho de tiu Abilho i tie Albertina, un sendinês, un stramuntano que passou a ser home de l mundo i a ber alhá  de un simples mirar.

Deixo bos ls purmeiros bersos de sou poema dues lhénguas:

“Andube anhos a filo cula lhéngua trocida pula
oubrigar a salir de l sou camino i tener de
pensar antes de dezir las palabras ciertas:
ua lhéngua naciu-me comi-la an merendas bubi-la an fuontes i rigueiros
outra ye çpoijo dua guerra de muitas batailhas.
Agora tengo dues lhénguas cumigo
i yá nun passo sin dambas a dues.
Stou siempre a trocar de lhéngua mei a miedo
cumo se fura un caso de bigamie.
……………………”

Diç l famoso professor Julio Machado Vaz sobre o Lhivro NORTEANDO:

“O Amadeu Ferreira teve a gentileza de me enviar Norteando, publicado na Âncora, em que os seus textos e as fotografias de Luís Borges conseguem o impensável – em absoluto fazer justiça ao Norte que os – e me - viu nascer. O livro é um deslumbramento, porque nenhuma fotografia é ilustração; nenhum texto legenda. Viviam já entrelaçados na realidade, muito antes do projecto ser sonhado. Nesse sentido, ambos são poetas – “limitam-se” a dar a conhecer ao comum dos mortais a essência da Vida, que se nega ao olhar rápido, distraído, tangencial; sem ambição, nostalgia ou culpa; alarvemente saciado pelo efémero.

Apuis de las apersentaçones de todos ls anterbenietes: dr. Baptista Lopes, Adelaide, Luís Borges, Amadeu Ferreira finda culas seguintes palabras:
“Esta obra fui ua terapie straordinaira. L’Amisade faç parte de l nuosso ADN. La Amisade ye l Ampeço de ls Milagres.”

Sendin, 02 Agosto de 2014.


15/08/14

Cumo la Ciguonha


Testo de João Eduardo Ferreira sobre “Norteando” de Amadeu Ferreira (testo) i Luís Borges (fotografie), Âncora 2014.

Saber de que tierra somos nun ye queston que se puossa fazer de ánimo lhiebe. Nun solo por ser defícele, nestes tiempos, andar culs pies bien assentados nessa tierra mas, sobretodo, sabiendo que las curdenadas, las geográficas i las afetibas, eimigran, migran, muoben-se, lhebando l piensamiento i l coraçon para un lhugar debedido. An permanéncia. 

Mas, Amadeu Ferreira [scritor de l Norte, Trás-ls-Muontes i alhén, buono cultibador de la tierra i de la destinta lhéngua de Miranda] i Luís Borges [fotógrafo de madrugadas, carambelos, rius, raposas, rebanhos, pastores, solidon i reancuontro] pónen l chano rial i granítico sob l nuosso passo. Dan l azimute a la bússola i precórren cula mirada la Sierra de la Peneda ó la Tierra de l Bouro, nua linha que ajunta l' eideia de Montalegre a Miranda, cun Spanha al fondo. 

Eiqui, la verdade de l' ética i de la stética (i l amor) pónen-mos ne l lhugar cierto, a l' hora cierta, retocando ua frase repetida até a la nausia pu ls quementadores que quieren hoije tirar-mos l sabor de la biaije, l suonho de l regresso, cumo mos ansinórun Miguel Torga ó Oulisses.
 

Porque nó podemos fazer cumo la ciguonha?
 
 «talbeç un die puoda ser
cumo la ciguonha:
repartir
l anho antre dues pátrias
i bolar antre eilhas siempre
nun sereno bolber a casa.» (pp. 16)

jef, agosto 2014


[An pertués:

Como a cegonha.
 

Saber de que terra somos não é questão que possamos colocar de ânimo leve. Não só por ser difícil, nestes tempos, andar com os pés bem assentes nessa terra mas, sobretudo, sabendo que as coordenadas, as geográficas e as afectivas, emigram, migram, movem-se, levando o pensamento e o coração para um lugar dividido. Em permanência. 

Porém, Amadeu Ferreira [escritor do Norte, Trás-os-Montes e além, bom cultor da terra e da língua diversa de Miranda], e Luís Borges [fotógrafo de madrugadas, gelos, rios, raposas, rebanhos, pastores, solidão e reencontro] colocam o solo real e granítico sob o nosso passo. Dão o azimute à bússola e percorrem com o olhar a Serra da Peneda ou a Terra do Bouro, numa linha que unifica a ideia de Montalegre a Miranda, com Espanha ao fundo. 

Aqui, a verdade da ética e da estética (e o amor) colocam-nos no lugar certo, à hora certa, retocando uma frase repetida até à náusea pelos comentadores que pretendem hoje tirar-nos o sabor da viagem, o sonho do regresso, como nos ensinaram Miguel Torga ou Ulisses.
 

Porque não podemos fazer como a cegonha?

«talbeç un die puoda ser
cumo la ciguonha:
repartir
l anho antre dues pátrias
i bolar antre eilhas siempre
nun sereno bolber a casa.» (pp. 16)

jef, agosto 2014]

11/08/14

MIU RIU - MIU LHIBRO
 
 
L riu ampeça por ampalpar l cuorpo adonde fazerá camino.

Del se çprende l sprito de la palabra.

Parece que l scuito a screbir para mi.
 
Hai sfregantes de l die an que las eideias s´achegan a las alturas mais einóspitas.



Hai lhinhas an que las letras quaije s´apágan, andecifrables,

cumo se, de repente, la risa perdisse la corriente.

Chega a secar, para lhougo reampeçar an nuobas chenas,

cumo se fússen risadas, hinos de bida!

Ne ls rigores de l Ambierno achega-se als picos de eisaltaçon!



Ye un riu que geme sulcado an biaiges de prazer. Sinte-se tembrar.

Demoro l mirar pa ler debagar.
 
Hai requeixos adonde l berso ye pungente, sufredor.
 
Noutros l sol abre segredos i biste bordas a rigor.
 
 
L riu ye un lhibro abierto q´amostra l'aura clarificadora del'hourizonte.

Pressinto que scribe para mi, ansistentemente.

Apetece-me mergulhar - sin scapadelas - i ler fluentemente...

 
 

Teresa Almeida