An houmenaige a to las mulhieres de l mundo que fúrun MAIS (mães)
…Nua nuite a la hora de cenar mie mai nun staba, l caldo
fui puosto nas malgas por miu pai.
Ua para mi, outra para mie armana, que tenie uito anhos, quatro mais bielha que
you, outra pa l miu armano cun doze i outra para el, que nun fui quemida nessa
nuite.
Angaranhido nestas lhidas de cozina, deziemos:
Buossa mais stá na cama cun delor de barriga, quedai-bos quemendo l caldo i pan
cun chicha, que you bou-me a fazer un recado.
Dezie todo esso cua cara meçclada de miedo i alegrie.
Scapou-se puorta afuora i nun anstantico chegaba cun dues bezinas que fúrun
dreitas a ber mie mai que staba ne l sobrado.
Essa nuite por algun tiempo fui anrezinada para todos, naide acunhou uolho, por
antre l bruído de las scaleiras i outro que hai muito nun s’oubie an nuossa
casa.
Un grunhidico mi frouxico d’alguien çpuosto a lhuitar.
Sien ganas de nada pula falta de nuossa mai, soutrodie a la purmanhana alhá mos
abríran la puorta de l quarto deilha.
Eilha cun de ls braços arrolhaba un nino, pequerruco, anxutico de manos
cerradas mamando la teta.
Cul outro braço acenhou-mos
Beni a mi i mirai l regalo.
-Nun ye la cousa mais guapa que Dius fizo?
Acheguemos a mai cumo piticos…