29/02/12

CAMÍN DE CANTARES VI

.
Esta ye la treceira grabaçon cun tie Carmen.
.

LHEITURA ANTEGRAL DE LS LUSÍADAS AN MIRANDÉS, NE L FESTIBAL ANTERCÉLTICO DE SENDIN


SCRIBE TE!


Ne l Festibal Antercéltico de Sendin 2012, bamos a fazer la lheitura de todo l testo de Ls Lusíadas an mirandés. Essa lheitura será toda grabada, quedando apuis la grabaçon çponible al público.

La lheitura fará se ne l Centro Cultural de Sendin, ls dies 4 i 5 de agosto, a las horas que apuis seran apersentadas ne l porgrama de l Festibal Antercéltico.La lheitura será feita por pessonas que léian bien an mirandés, an qualquiera un de ls sous dialectos, sendo essa ua cundiçon eissencial para podéren ser aceites.

Serie buono tener a ler pessonas que fúran repersentatibas de todas las pernúncias ousadas nas tierras adonde se fala mirandés.Ls lheitores seran scolhidos de antre ls que se screbíren para essa lheitura, eiqui quedando abierta essa fase de scriçones, que tenerá de ser ancerrada até la fin de Abril, para apuis todo tener que ser purparado, seia quanto a las horas de lheitura, seia quanto a la parte que le bai a tocar a ler a cada pessona para que se puoda purparar cumo debe de ser.

Las scriçones puoden ser feitas eiqui neste blogue, mas tamien ne l facebook ne l sítio de l grupo de Lhéngua i Cultura Mirandesa i ne l sítio de l Grupo de Amigos do Centro de Música Tradicional ‘Sons da Terra’, ou pa ls emails sonsdaterra@sapo.pt i amadeuf@gmail.com.

Las pessonas scríben se andicando l sou nome, la bariadade de mirandês por eilhas faladas i un modo fácele de séren cuntatadas (email ou telemoble).




A un soldado çcuincido


Soldado çcuincido


Chegas friu cul tiempo angaranhido,

Nos beirales

Guarda d’honra a un soldado

Carambelo an pinganielhos

Quietos bélan tou cuorpo adromecido.


Miranda, tou último çtino

Chora más un guerreiro eiqui nacido.


An Palaçuolo, ou nua quinta al pie

Naide dá fé de te haber bido moço ou nino

- Morriu Juan, donde serie?


Nien pai nien mai cun quien bibiste

Armanos ou parientes te belórun,

Fui l Praino an que naciste

I sues gentes que al fin agarimórun

Un de los sous, soldado çcuincido.


João dos Santos Seborro - Palaçuolo - muorto a 07 - 11 - 1965

28/02/12

CAMÍN DE CANTARES V

.

Ende teneis la segunda parte de las grabaçones cun tie Carmen, que tamien faç bien de porsora de mirandés.


CARMEN DE CUNSTANTIN

CAMÍN DE CANTARES IV

.
TIRIONI
.
Hai ls trabalhadores de campo i hai ls studiosos de las recolhas, mas solo quien ten sensiblidade, gusto i amor por eilhas las puode trabalhar bien.
De las recolhas feitas hai este trabalho:




Uns trabálhan sien ajudas, outros spéran por eilhas para séren ls nuobos Adrianos Moreiras de las Ounibersidades i de las fundaçones i Anstitutos.

27/02/12

CAMÍN DE CANTARES III

.

Para alhá de tiu Aureliano Ribeiro, tamien tie Carmen fui grabada i son trés ls bideos cun eilha que bos amostraremos, este ye l purmeiro.


TIE CARMEN DE CUNSTANTIN



.
Esti sábado "Camín de cantares" viaxa otra vuelta a tierres de Miranda del Douro, el programa tamién ta grabáu nel llugar de Costantin y la protagonista ye Carmen.Carmen ye la madre de Celio Pires, el gaiteiru que reellaboró'l capítulo d'Aureliano, ye una muyer que conoz un interesante repertoriu de canciones tradicionales d'aquel llugar, delles en mirandés, delles en castellano y otres en portugués como ye propio na zona de la raia.Interesantes romances, cantares de siega o bailles tradicionales formen parte d'esti repertoriu.Carmen ye tamién una gran falante de mirandés polo que nun va ser dificil d'entender pa los asturianos.El tema reellaboráu va ser el "Tirioni" cantáu na llingua mirandesa, va tocalo'l grupu Tuenda acompañaos del músicu Ramón G. Morán al tecláu.

CAMÍN DE CANTARES II

.
CAMÍN DE CANTARES
.
Esta ye la segunda parte de la grabaçon cun tiu Aureliano Ribeiro.

26/02/12

CAMÍN DE CANTARES I

.
Demos la ambora desta recolha ne l HOIJE lhougo apuis que fui feita.
Eiqui deixamos este bideo, cul testo an asturiano de l'outor.
.

CAMÍN DE CANTARES




Camín de cantares quería andar tolos territorios del dominiu llingüísticu asturianu o astur-llionés y pa eso yera importante dedicar unos programes a los territorios portugueses de Miranda del Douro. Al final cumpliose l'oxetivu y viaxamos al pueblu mirandés de Costantin onde grabamos dos capítulos pal programa, un dedicáu a un músicu y otru dedicáu a una muyer del llugar que sabe munchos cantares.
Esti sábado'l programa va tar dedicáu a Aureliano Cristal Ribeiro, esti vecín de Costantin ye xastre (alfayate) d'indumentaria tradicional mirandesa pero tamién ye gaiteru y tamién toca la fraita col tamboril. Nel programa amás d'escuchar l'interesantísimu repertoriu vamos sentilo falar na llingua mirandesa, hermana de l'asturiana.
Va tocar pieces a la gaita y tamién cola fraita y el tamboril, Rebola a bola, Canedo, el llazu de la danza de palos llamáu La Yerba, un passacalhes, La Adelaide, una jota d'Aliste (Zamora) y La Carolina.
La reellaboración va facela un vecín d'él que fai gaites mirandeses y que tamién ye un gran "gaiteiro", llámase Célo Pires y va tocar La Alvorada.

25/02/12

Até adonde fúrun las tapeçaries flamengas ?


Afinal bien acerca tamien de las Tierras de Miranda! Até Çamora por eisemplo! I ye ne l museu de la catedral que las podemos admirar. La coleçon de tapeçaries de l seclo XV i XVI , antre las quales « La Guerra de Tróia » por eisemplo, ye cunsiderada cumo ua de las mais preciosas de l mundo. Quien dirie ?!

Mas ende nun sei se será possible topar… a nun ser que la birge feche ls uolhos... ou faga un milagre… !

I se este assunto bos antressa, podeis ber tamien
aqui este diaporama que apersenta bárias tapeçaries spuostas nesse museu.

23/02/12

Tapeçarie

"Stória de Moisés", anónimo, seclo XVI,


275 cm x 465 cm, Musée Fenaille, Rodez, França.

Bi stradas, campos, piedras de quelor defrente,
casas, cidades…
i a nien sequiera cien quilómetros de çtáncia
pareciu-me a mi que yá staba noutro paiç…

Mas l que mais m’ampressionou
fui ua tapeçarie
antiga i feita na Flandres…
Aprossimei-me i até la cunsegui topar !

Yá muitas you bi an lhibros
an museus ou an palácios,
i hoije tamien nun museu
mas fui todo tan defrente !

Nun habie quaije naide…
anton nien sequiera preguntei
quis saber cumo ye que era feita…
Toda cun finos filos de lana i de seda !

Quantas horas nun fúrun neçairas,
dies anteiros i até meses ?!
I que stroudinaira la quelor azul que topei !

Un cachico de cielo ! Un cachico de stória !

Un milagre que acariciei…

CÉRCIO

.
SENHOR MIO
.


L bideo yá stá na mensage de onte adonde me squeci de l poner, mas queda eiqui tamien.


.

22/02/12

CÉRCIO

.
RECOLHA DE MÚSICA TRADICIONAL EM 1938
.


.

Un de ls mais amportantes trabalhos de recolha de música tradecional an Tierras de Miranda fui feito por Francisco Serrano Batista i ye célebre l sou cancioneiro tradecional mirandés que mos deixou muitas de las melhores músicas, recolhidas inda sin que tubíssen sido deturpadas ó ancomendadas.
Bén este artigo para que nun se pense que nunca se fizo nada ó que nun hai nada recolhido i inda para justificaçon de que Cércio yá an 1938 fui fuonte de recolha de lhaços de ls pauliteiros, qu'inda hoije oubimos i bemos dançar puls grupos de l Praino.
Este trabalho apersentado ne l bídeo que bos amostramos ye subre un lhaço mui coincido i que gustaríemos qu'apreciássedes. Ye l sonido de la berdadeira gaita-de-foles mirandesa.

Febreiro, l caldaroteiro

Mie abó Ana cuntaba-me muita cousa. Nun sabie ler nien screbir mas era ua mulhier que sabie muito i nada se l çquecie.
Lembra-se-me de me dezir que Febreiro era un més mui caldaroteiro, (eilha dezie Fubreiro).
"Sabes porque Fubreiro ye un més mais pequeinho que ls outros!?" You oubie-la sien piçtanhar ls uolhos.
"Ua beç el birou-se para Márcio i dixo-le: Á cumpadre, tu que fazes uas potadas tan grandes de caldo porque percisas de quemer mais, por causa de ls tous dies mais grandes, bien me podies baler a mi, dando-me caldo que tanto me gusta.
Dar-te caldo?, percurou-le Márcio cumo que meio scandalizado cun la ousadie de l outro namoriscador.
Mas nien penses que te dou l caldo, més namoriscador, siempre a fazer pouco de Janeiro cun las tues raças calientes de sol, a fazé-le cerrar ls uolhos, el que nun ls ten aquestumados a tanta lhuç.
Sabes Márcio, you tengo pouco tiempo lhibre. Tengo que te purparar a ti las cousas para que las tues fronças apuis ancomécen a medrar i apuis béngan a ti las flores i cuntinen porende alantre. Stás a ser anjusto comigo, you que afinal tengo tanto trabalhico para derretir las carambinas para que tu nun trites!...  A las bezes nien tiempo tengo para quemer, quanto mais pa l fazer... Cumo ye que cun poucos dies serei you capaç de fazer nacer, por eisemplo, las merujas!?
Márcio nun fui an cantigas...
Dou-te uas potadas de caldo mas tenes que me dar dous dies por cuonta, arrespundiu-le.
Ui, isso ye muito, cuntestou-le Fubreiro.
Apuis de grandes regateios, alhá trecióran i, quedou treminado que le darie dous dies, mas que de quatro an quatro anhos serie só un.
Por isso, mie nina, Fubreiro ten binte uito dies i, de quatro an quatro anhos, ten binte nuobe."
Anquanto nina essa era la rezon i mais ningua. Nun habie mais nada para me justeficar aquilho.


A la cuonta disso, lhembra-se-me desta stória.


Quando you benie a almorçar a casa apuis de la scuola, ls mius staban ne l termo a fazer pu la bida. L caldo staba nun caçulico stribado al lhume acobelhado, para que la cinza le mantenira caliente. Apuis la tora para quemer anriba l pan quedaba-me na mosqueira. Las mais de las bezes, nó porque nun me gustasse l caldo, mas porque me lhebaba tiempo a quemer i por isso menos me quedaba para jogar até la hora de antrar pa la scuola, iba para andrento la caldeira. Pegaba na tora i ne l pan, i, ála que se fai tarde,! scaleiras abaixo i apuis siempre a correr rue arriba.
Naquel die, nien sei porquei, eilhes andaban pulhi.
Lhembra-se-me que staba cun mie mai, mie mai mesmo, a pie de la corteilha i, mie abó Ana, a quien you chamaba mai Ana, tamien polhi andaba.
La cozina era arriba, a la punta de riba de las scaleiras de piedra, scaleiras de fuora que acaban na barandica cun dues puortas, ua para un quarto de drumir, outra pa la cozina.
Mie mai mandou-me a quemer l caldo.
Lhembra-se-me que era un die soalheiro i you habie stado a quemer ua selada de merujas, cun pan i mais algo a pie de la ramalhada, a la brigada, a sabé-me pula bida, you que siempre fui alrabaceira para seladas, cumo siempre me dezien.
Bai a quemer l caldo,! diç-me mie mai.
Nun le quiero, arrespundi-le.
Mie mai nun se fizo de paracismos: Anton bou you a quemé-lo i, inda dezindo isto, ancomeçou a chubir las scaleiras cun la libaraçon de lhiebre.

Á mai Ana, acudi-me! Fubreiro bai-me a quemer l caldo!...
Claro que isto birou stória na aldé i mie mai nun quedou cun l´alcunha de Febreiro porque na Speciosa nun era mui ousual tenéren-la todos. Só alguns la tenien.



Apuis que medrei, daprendi que la rezon ye bien çfrente i nun ten nada a ber cun l caldo, mas para mi, esta ye la rezon que nunca se me çquece.

Anquanto la lhéngua fur cantada







21/02/12

Lhágrimas


Soltes te las. Scucen se te lhágrimas de uolhos burmeilhos! La delor amorfanha teu peito. Ampossible aguanta las andrento. Sinto las mies que nun me salen para fuora. Abraço arrochado i pateminices que te pónen antre choro i riso. Soltas aboardas dreitas que nien setas para scapares a mais lhágrimas. Yeras tan sensible! Agora mais pareces ua piedra. Solo palabras soltas que nun te salen de coraçon. Outra maneira de lhibertares la delor que te agarrocha l'alma. L die habie de chegar, tal bózio de salida de teu bentre. Semiente sembrada que tanto regueste. Bolou!

21Feb2012

CÉRCIO

.
PAULITEIROS ANIMAM FEIRA DE SABORES MIRANDESES
.
.


Ls pauliteiros de Cércio fúrun ls grandes animadores de la feira de sabores mirandeses ne l Demingo.
Nun ye fácele tener la ouportunidade de ber l grupo cun mais tradiçones i stória de l Praino. Quaije que podemos dezir que Cércio ye la capital de ls pauliteiros. Miesmo quando l grupo de Pailiteiros de Miranda era l ambaixador de la musica i cultura mirandesas, cun l Pe. Mourinho, éran de Cércio la maiorie de ls pauliteiros.
I que melhor que la dança de ls oufícios ne ls corredores de la feira, para bos amostrar?
Ls fatos a rigor i las ninas, mirandesicas de berdade, fúrun algo de einesquecíble para quien tubo la suorte de star alhi.

20/02/12

Dúbedas i miedos



Diç l pobo, quien nun ls ten

L que son ls mius miedos, nun son papones, nien tan poucos muonstros ambencibles, porque nada hai que nun l seia, assi sendo tamien nun séran estes miedos que cantáran bitória, atamados quaije to ls dies cumo se fusse ua necidade para cuntinar abibir ye l que fou fazendo.

Tengo miedo porque tengo ourgulho de pertencer a este pobo, que recebiu de ls sous antepassados tantos eisemplos dinos, daqueilhes que nun tubírun miedo de termientas, que dórun a conhecer al mundo outros nuobos mundos, que fazírun de l sou conhecimiento ua fuorça para alhebantar bien alto las quelores dua bandeia, trocando conhecimiento i saber conhecido. Daquel pobo que nun perdiu la sue denidade, mesmo bibindo subre l jugo dun regime que durante mais de quarenta anhos cortou las nuobas eideias, amordaçou quien querie falar, prendiu pais i mais que stában na pobreza i querien dar pan als sous filhos, batiu an studantes que nas ounibersidades dezien de sue justícia, metiu nas maçmorras i matou cun balas políticos, scritores, trabalhadores, mineiros i quantos mais que solo tenien para çparar la fuorça de las sues palabras. Porque sou de la geraçon que ne ls anhos cinquenta i sessenta de l seclo datrás tubo que scapar-se por essa Ouropa afuora, lhebando cumigo l arábia de nun poder fazer na mie Pátria aqueilho que puodie fazer nas outras.


Porque hoije bibo, cuido cumo la maiorie de ls pertueses, sien buonas referéncias, dito cun outras palabras, sien certezas, sien balores daqueilhes que ténen l çtino de l Paiç , porque nun me dán probas de que séian capazes nien de que se tenga amor al pobo, que se steia a defender aqueilho que mos fizo Patria.


L miu miedo ye que este pobo eilustre, que nun ten nada cun que s’ambergonhar, benga a perder la dinidade, se deixe anfetar (corrumper), nun beia claro l camino cierto i cumpormeta l feturo. Ye guapo dezir, i dino fazer, que ye neste momientos que tenemos que ser fuortes, acraditar, mirar alantre i spantar ls miedos, porque siempre fumus capazes, porquei agora tener dúbedas, puis ye guapo, mas ua cousa ye dezir-lo outra ye fazer-lo.


Siempre oubi dezir que nun hai cousa melhor que ls buonos eisemplos, i ye dua berdade que nun dubido, se assi ye na família, ne l trabalho tamien l debe ser na sociadade. Puis ye por esso que tengo miedo, porque ls buonos eisemplos na sociadade scássan i de malos tengo (tenemos) ua buona semba deilhes, zde la gobernaçon até la justícia passando puls sociales.
Cumo puode alguien seia trabalhador fabril, de l campo, de la cidade, de l ansino, de las lhetras i las artes, de la salude, antregar-se de coraçon i alma para que l que fai seia purfeito, quando ls senhores de riba pratícan ls piores i mais squemungados malos eisemplos.


Nun stou borrado de miedo, esso yá todos bírun, mas solo nun stá cun miedo quien nun pensa, i nun fizo para que todo fusse melhor i l feturo de ls sous fusse mais cierto.

You sei que nun hai cousa melhor que ne ls momientos malos ser outimista, mas esso tamien nun debe pribar naide de dezir l que le bai andrento.

La Fiesta de ls Sabores Mirandeses

Sabores Mirandeses ye l títalo que stá ne ls papeles de la purpaganda de l Festibal de Gastronomie i Artesanato.

Gustos,… i que gustos!... Bonda un mirar pa ls papeles i yá queda sien modo de sigurar l´augadilha que na boca mos medra i anteima an caer, beiço abaixo. Quando antramos ne l Pabelhon Multiusos bén-mos lhougo l oulor a çurça i a canela, a folar i a pan dóndio benido de l forno artesanal de Malhadas.

Calece-se-mos l´alma até solo de ber ls puiales cargadicos de cousas que zde siempre mos aquestumemos de ber colgados de las baras yá negras de fumo, de tanto anho a sigurar l fumeiro.
Quien cumo you,, que por muitas rezones nun puodan meter las manos ne ls barrenhones de ls chichos, nó porque nun sáben ó nun séian capazes, mas porque yá nun ténen quien apuis le faga l lhumico para que se cure l fumeiro, ende puoden mercar de todo, cun muito sítio para scolher l mais de sou agrado, mais burmeilho de pomiento ó mais çquelorado.
Las tabafeias míran relhamposas, puis que se nó relhamposas, yá me dezie mie abó, assópran l lhume an beç de anchuquecer la cinza cun las pingas de untadura. Las chouriças, uas yá coradas para quemer an crudo, outras dóndias para assar nas brasas.; ls chouriços caros cumo l lhume, ls botielhos, las bocha i las morcielhas, l chabiano outra beç cheno de proua, el que fui çquecido tanto anho, todo se puode mercar apuis de chitar l puial que mais mos agradar. S´adrega un porbar an todo quanto ye sítio, podemos salir d´alhá almorçados cun las rodaxicas i l pan que mos son puostos delantre, para porbar.

Çufinos afumados, peçpiernos i patas, oureilhas i queixos, costelhales secos ançurçados ne ls barrenhones de ls botielhos, míran para nós i mos lhieban a ls nuossos tiempos de garotos. Quien nun se l lhembrará de l gusto dun cacho de pan untado cun un cacho de queixo ó de barbada frie, guardados na mosqueira, quando beniemos almorçar, para apuis tornarmos pa la scola?!

Apuis dá gusto mirar la doçarie: sodos, súplicas, cabacas, bolha doce, licores bariados i alguns de preduçon de jobenes que assi bíncen la falta d´ampregos, giente cun cursos ounibersitários que arrefúcen las mangas de la jaqueta i se bótan palantre para que l que bemos apergonar por todos ls sítios nun ls atinja que nien chiçpa an freixo…,i assí ban custruindo sues bidas an pequeinhas aldés, loinje de las grandes cidades.

L artesanato caratelístico de la region alhá stá i outro que tamien giente nuoba bai criando cumo por eisemplo monas, jogos para ninos, almofadas chenas de grano que apuis de calcidas ne l micro-ondas ajúdan a atamar ls delores de ls uossos.

Ls soticos stan primorosamiente anfeitadas cun colchas, tapetes, toalhas todo guapíssemo i ls potes de fierro que de tan sfregados parécen de stanho i caldeiras a parecéren speilhos, dan a la feira de sabores un ar de antigo, quando a fin de cuontas todo ye feito cun modos modernas.

Quatro dies de fiesta, adonde las gaitas de foles ban botando sous sonidos i dan l ritmo als palos de ls dançadores. Las nuites ténen sido animadas cun la música de scelentes grupos, la maiorie deiqui mas tamien de porende afuora cun músicas de ritmos çfrentes de la nuossa música tradecional.

Stá de parabienes la Tierra de Miranda i la nuossa lhéngua que siempre fumos falando cun amigos que ancuntremos i que tamien na fiesta tubo un spácio para cumbersas an mirandés.

Stá de parabienes la ourganizaçon i stá l pobo mirandés, aquel pobo lhuitador cumo siempre fui, para bencir l friu i la fame cun sues manos lhaboriosas.

19/02/12

GUSTE-SE Ó NÓ

.
PASSOS COELHO
.

.


L purmeiro-menistro fui apupado i até ansultado por manifestantes, adonde se anclúen sindicalistas, eilemientos dua comisson d'utentes contra las portaiges nas outo-stradas de la region, alguns populares i trabalhadores de la Peugeot Citroen, a la chegada a Goubeia, na Sierra de la Streilha.
Passos Coelho tentou inda chegar a la fala culs manifestantes mas nun cunseguiu. Solo falou cun jornalistas, a quien garantiu que l paíç "nun bai mergulhar an deficuldades inda maiores", debido a la crise.
Ne l percurso, de bárias dezenas de metros, que fizo a pie antre l recinto de la feira de l queiso de la sierra i ua sposiçon d'atebidades eiquenómicas de Goubeia, l purmeiro-menistro dixe "star culas pessonas eisige coraige, eisige bun senso".
"Nós tenemos que saber oubir las pessonas quando las deficuldades son muitas i you sei que las deficuldades son muitas. Nun tengo nanhun porblema an oubir las pessonas, dar-me cunta de las sues deficuldades", sublinhou.
Acrecentou que "l que ye amportante ye que las pessonas sában que l paíç nun bai mergulhar an deficuldades inda maiores, porque nós stamos a cumprir culas nuossas oubrigaçones para puxar l paíç para riba".
"I ye esto que nós tenemos de dezir a las pessonas, tenemos de les dar ua mensaige de sperança i de cunfiança, nun podemos deixar que las pessonas quéden sin hourizontes, sin spetatibas, pa l feturo", salientou.
Passos Coelho declarou inda que ls pertueses "ténen d'acraditar que stá a ser feito l que ye necessairo para que l paíç torne a crecer i a tener amprego"

17/02/12

Guste-se ou nó



Para mi i muita giente, claro stá, que só bou adonde me quieren, adonde me sinta bien, porque nun repersento naide, mas yá nun ye bien assi quando se repersenta un paiç, son ls simbles dua nacion, son la redadeira spráncia de dezir l que stá mal, de rebelar la podridon de las cousas.

La cousa nun stá bien, quando se fuje de las repunsablidades, se tapa las oureilhas, para nun oubir aqueilhes que inda acreditan ne l supremo repersentante dua Nacion, porque cumo l dezírun aquelhes studantes anraibados, mesmo que por bias de l nuosso sistema político el nun seia repunsable pulas decisones de la gobernaçon, ye por fuorça de l cargo oubrigado a oubir aqueilhes que ténen porblemas i que ls gobernates fázen oureilha moucas.

Puode até haber rezones bien fuortes para faltar al ancuontro de jobes dua scuola cumo acunteciu onte, mas que passa a ser un ato de cobardie a esso passa, i nun hai nada que proíba qualquera assi pensar, por esso inda eilhes nun mos tirórun.

Cumo se pode star da bien soutro die, cula cuncéncia serena, l’alma an paç i ua risica na cara, falando culs nuossos i pa l mundo quando se stá an falta, nun se fizo ls deberes i strapulhar por ende afuora.

A quien mos repersenta, an quien depositamos cunfiança, (tenga ou nó l nuosso credito, gustemos ou nó) nun puode star adonde seia todo de la quelor rosa, adonde le déien palmas i acenos de bien benido, dígan i quérgan bien.

Quien mos repersenta, i se diç ser ls oubidos i ls uolhos de todos, ten que ír-se, ber i star, ls barrios de lhata adode nun hai las más eilementares cundiçones dua família criar als filhos, a las scuolas sbarrulhadas, sien materiales d’ansino al friu i a la chúbia, a las aldés adonde ls mais bielhos nun ténen cundiçon dina de poder ír-se al doutor ou spital, a las fabricas adonde se trabalha i nun se recebe, andar pula rue a la nuite para ber quien pide un caldo ou drume nun carton.

Seia este ou qualquiera, home ou mulhier, guapo ou feio, alto ou baixo, nun oubir ls necitados i aqueilhes que quieren dezir de sue justícia, ye mais que pouca bergonha, ye algue que roça la falta de denidade, sien eiducaçon i sien sentido de Stado.

You sei que toda esta mie lhamúria, ten cumo pecado, dezir mal de ls outros, cousa que solo se debie fazer, an cundiçones d’ouportunidade de respuosta, mas noutro sentido tamien l pecado queda assi a modos de sanado, porque zabafei i nun fiç ouféncia cun palabrones nien chamei de nomes.

16/02/12

Maneiras de matar





Hai muita maneira de matar
Puoden spetá-te ua nabalha na barriga
Tirá-te l pan
Nun te curar ua malina
Fazé-te bibir nua chabola
Machacá-te anté la muorte cul trabalho
Lhebá-te pa la guerra, etc.
Poucas destas cousas son bedadas na nuossa cidade.

15/02/12

SENDIM

.


SONS DA TERRA FAZEM RECOLHA DE DUAS PRECIOSIDADES DAS CANÇÕES DE REIS DE SENDIM
.
Yá uns tiempos que teniemos alertado Mário Correia pa l'eisisténcia destas cantigas i que habie que las grabar. Chegou l'hora de l fazer yá que Albertina Bertolo inda sabie cantá-las, pena que la boç nun stubisse ne l sou melhor, mas quedou l registro i quando fur possible se fazerá ua melhor grabaçon.
Hai inda muita recolha a fazer, mas ye perciso mantener l'outenticidade i oubir quien inda nun fui aculturado.
Estas cantigas éran cantadas yá puls abós de Albertina Bertolo, que por sue beç las tenien daprendido tamien cun sous abós.
Tamien nós las oubimos inda cantar pulas rues de Sendin i als serones.
Eiqui queda l bídeo dua deilhas, inédita i cantada an sendinés.



(Ne l bideo stá torresnitos, mas debe ser torreznitos ó torreznicos de torrezno)

14/02/12

Quando Cupido se pon, el tamien, a saltar a la cuorda






Cumo talbeç tamien bos téngades dado de cunta, la páigina de Google apersenta hoije, para quien bai alhá a ber, este pequeinho bídeo angraçado para amentar ne l Die de ls Namorados. Ben acumpanhado por ua moda an lhéngua anglesa que you nun bou a traduzir mas que deixo a outros pula cierta bien mais anglófonos que you. Pal resto… deixai Cupido falar hoije la lhéngua que le dir mais la gana… l Mirandés por eisemplo… i ousar, claro, l sou arco i las sues frechas… !

Mas la moda que ye de Tony Bennett — « Cold, Cold Heart » aqui la teneis:

I tried so hard, my dear to show
That you're my every dream
Yet, you're afraid each thing I do
Is just some evil scheme

A memory from your lonesome past
Keeps us so far apart
Why can't I free your doubtful mind
And melt your cold, cold heart

An mirandés, acho que até podie ampeçar assi:

You tentei tanto, mie querida, para mostrar
Que bós sodes l miu suonho de cada die
Assi i todo, stais cun miedo que cada cousa que you fago...

(l resto de la traduçon, porque nó cuntinuá-la bós tamien. Parece-me que aqui antre nós até hai quien tenga bibido ne ls "States", por eisemplo, anton... "Mãos à obra!", cumo se diç an pertués)

HOIJE

.

DIE DE LS NAMORADOS


Hoije ye l die de ls namorados. Hai muita giente que nun gusta de nada i que todo l fai afronta, até esto de haber un die de ls namorados. Que die de ls namorados deberie ser tols dies, que mais esto i mais aqueilho.
Mas que queda bien haber pul menos un die special para tornar a namorar nien que seia a fazer de cunta hai esso ye que queda bien!
Por estas i por outras i tamien porque todos bien merecemos un die mais feliç, deixo bos este ramico de froles.
Para todos, bielhos i nuobos, homes i mulhieres, ninos i ninas!

XIII Festival de gastronomia e sabores - Miranda do Douro

Cada die gusto mais de l mirandés i de l que screbis, de berdade.
Se stubirdes porqui l die 18-02, que buono serie ber-bos al redor de las palabras, pulas 17h, ne l Festibal de ls sabores mirandeses, cun ls scritores João Morgado i Joaquim Monteiro.

Un abraço arrochado de l´amiga,
Teresa

El até era apersonado

Era si senhor un rapaç apersonado, un rapagon, taludo i fuorte, de fuorça cumo nunca s’habie bisto, jogaba a la barra i a la reilha cumo muitos quemien cereijas, mas la berdade se diga tamien muito zmazelado i de tino tamien nun fui afertunado.

Nun era un simprico, nien punta de proua conhecie, nun scheirizaba nien por nada, falaba bien i respundie melhor, era perciso star un bun cacho a la fala para antender cumo naquielha criatura nun habie punta de maldade nien cobras, assi l mundo habisse sido feito a la sue eimaige i todo serie un paraíso.

Cula faldra de fuora, quantas nun éran las bezes que abotonaba l boton de riba cula botoneira de baixo, la gorra tapaba las oureilhas mas nó las melenas que tiu Pelhegas nun botaba tejeiras hai ua bun par d'anhos, caíen-le pa riba de la gola de la çamarra de raposa, fazendo todo un munton de lhana çurrada.

Mas tamien era assi culas rapazas. A pie deilhas las palabras nun l salien, antrasgában-se ne ls gorgomilhos, çaçamelaba que nien un perdido i apuis alhá benien las cabras i cabritas a la fala, quando comien i parien, quando l queilhas querien oubiu nun era nada disso.

Quando le dezien, mas tu amanha-te al menos un cachico, bota las faldras andrentro las calças, assi nun te namóran, las moças nun te quieren! – apuis nó, respundie el, eilhas nun se fáien rogadas, a pie deilhas outro galho canta, you que l diga.

Mas Santo Dius, la falta de jeito era tanta que nun habie pastora nien buieira que s’agaba-se de receber al menos un florica de cherincho, para mais un ramico anfeitado cun rosas burmeilhas, papoulas, campaninas, margaridas, spadanhas, trebos, que sustituissen la falta de palabras i modos.

Que se bai a fazer, nien siempre para namorar l figuron bonda, un pouco de jeito nunca fizo mal a naide.










(Estes retratos fúrun sacados na purmabera de 2011, na Malhada de l Naso-Zenízio)

13/02/12

A FALAR SE FAI UA LHÉNGUA




A falar se fai ua lhéngua
Que ye para isso queilha sirbe
I ua lhéngua sien ser falada
De cierto que nun sbrebibe

Sendo assi, para que mos quedamos
Pu l que las palabras stán a dar
Sien squecer-mos de las palabras
Toca alhá tamien a falar

Inda las dues juntas son pouco
Para esta lhéngua arribar
Bamos a seguir cula scrita
Sien mos squermos de la falar

Esta lhéngua mos agradece
I sien nada mos dezier
Queda eilha mais cuntenta
Pula ajudar a subrebibier

Quando eilha yá fuor grande
Alguien dará ls sous agrados
Mesmo que yá nun steiamos acá
Agradece, i seremos lhembrados

Cada un sue furfalha
Eilha nun murrerá a mingua
Porque fui assi a falar
Que se fiso esta lhéngua

José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso

Anformaçon útele



Atenion al seinhal H43: multas a bista..

Se guiaren a 120 Km/h nun dá multa, se nó... lheian:

Ne l die 3 de Márcio de 2011, hai quaije un anho, salírun atrabeç de l Diário de la Republica nuobos seinhales de transito que muito agiente nun ten feito causo, mas que agora ampéçan a dar africas a todos nós que andamos por ende.

Segundo l çpuosto ne l Decreto Regulamentar nº 2/2011 adonde se debe tener an special atencion al seinhal H43.

I l que ten este simble de special!

Puis bien, segundo este DR andica que ua bie (strada) ten caçadores de "belocidade stantánea" ó seia, l buosso eidantificador BIA BERDE / DEM sirbe para dar andicaçon al RADAR de ls seguintes dados:

Matrícula de la biatura i belocidade de la mesma.

La defrença de tiempo de passaige antre dous caçadores (sensores) andica al sistema la belocidade an que íba la biatura.

Eix. 40 metros antre ls dous sensores - l carro passou por eilhes an 1 segundo = 144 Km/ h = Multa Eimediata, pus para passar pul RADAR a la belocidade de 120Kn/h deberie demorar 1,2 segundos a percorrer ls 40 metros.

Sendo assi queda eiqui l'abiso i, causo quérgan cunsultar l DR 2/2011, puoden çcarregar a partir daqui: DR 02-2011

L'antençon nun era esta, mas chegórun a la cuncluson que cun un tiro mátan dous coneilhos.

Todo buns rapazes

Mirai, que l stado percisa de denheiro. Muito denheiro!!!!. Grande fuonte de colheita esta.

Aporcatai-bos, séian guichos, senó quédan ricos.

(Las mies çculpas d’ousar este blogue para estas cousas, mas cumo sei que muitos lheitores que eiqui bénen son outelizadores de las stradas deste paíç, cuidei por bien fazer eiqui l reparo)

11/02/12

Provérbio Chinês

Se quieres un anho de prosperidade, sembria milho.
Se quieres dieç anhos de prosperidade, planta arbles.
Se quieres cien anhos de prosperidade, eiduca las pessonas.

10/02/12

DÉCIMAS


FRAILE ANTONHO
A CAMINO DE MIRANDA

DÉCIMAS
1
Caminaba Fraile Antonho
Eili pa ls lhados de Bilachana
Cun ua medórra tamanha
Que parcie cousa de l demonho
Mas agarrou-se a Santo Antonho
Que por todo l lhado el anda
Que l ajudasse a chegar a Miranda
Sien prejuízos de monta
I que la cousa quedasse pronta
Sien haber muita purpaganda.
2
Seguiu anton l senhor Fraile
Por caminos i carreirones
Pensando nas sues eilusones
Anquanto la burra pacie ne l balhe
I cumo habie de salir de l baile
Que bie por toda la squina
Lhembrou-se anton de sue nina
I de cousas que habien passado
Naquel tiempo, yá muito atrassado
Quando cunheciu a Delubina.
3
Iba chegando quaije a Miranda
Quando biu anton uns senhores
Montában yá burras cun outros balores
Que yá quemien outras bianda
Homes doutra porpaganda
Por séren senhores de la anquesiçon
Puis que l querien, a el anton
Talbeç l fússen a prender
Sien porquei el saber
Õ talbeç dar-le, só un sermon.
4
Yá apuis a las muralhas
Pensando cun sues botones
Biu tiempos doutras oucasiones
Oubiu bózios de las muralhas
I fui juntando las furfalhas
Passando por Salamanca
Fazendo ua feira franca
Al redor de sue mimória
I fui cumpletando la sue stória
Que yá habie passado tanta tranca.
5
Passou pul huorto de Delubina
Por adonde antraba Antonho Tolés
Que aquel mala rés
Se bie an qualquier squina
A Delubina l quemiu la sardina
I fui Fraile Antonho quien pagou
Que naqueilha hora se lhembrou
I passou todo a peine fino
Delubina terminou sou çtino
Quando de las muralhas s´atirou
6
Fraile Antonho eili quedou
Mirando aqueilhas muralhas
Juntando todas las furfalhas
De la bida que el passou
Anté que a la hora passou
Pulas scaleiras de la Sé
I fui rezando cun muita fé
I tamien cun muita deboçon
Terminando la sue ouraçon
Cun muita curaige i cun fé
7
Antrórun ls Frailes de la anquesiçon
Pa l dáren la bien benida
I dezirun-le lhougo de seguida
Stás preso pu la anquesiçon
De nada te balerá tou sermon
Pensa antes nas cousas feias
Que an Salamanca fazieste a meias
Cun outro lhafrau cumo tu
Passeste-te para barzabu
Sien precisar de candeias
8
Deiqui seguiras tou camino
Para Coimbra irás tu anton
Que la justicia de la anquesiçon
Te marcará l tou çtino
Puoli tenerás, tu l mimo
De outros, cumo tu zafortunados
Que cumo tu séran cundenados
Pula la santa anquesiçon
I bos ansinará l sermon
A todos ls que sois lhebados

José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso

Streformemos l'outopie an rialidade

Ne l berano atrasado, stube ua sumana na Bulgária, adonde andei arrimado a mil quilómetros.

Trata-se dun paiç mui guapo.

Dous terços son muntanhas totalmente arborizadas, l restro, ricas prainadas i guapas praias de l Mar Negro. Un paíç cun grandes potencialidades percipalmente na agricultura i ne l turismo. Inda assi, cun grabes porblemas d'orde social.

L salairo mínimo ye baixíssemo, un porsor ounibersitairo ganha menos de 500 ouros, ua minorie altamente perbilegiada, muito zamprego i ua sigurança social quaije einesistente.
Dues cousas sáltan a la bista mal se chega alhá: la guapeç de las paisaiges i l robeç, la eilebada degradaçon de las casas adonde las pessonas móran, assi cumo las antigas anstalaçones fabriles.

Dórun-me cumo splicaçon que la grande maiorie de las habitaçones éran propiadade de l Stado, pagando la populaçon ua renda simbólica i hoije quaije naide ten denheiro para fazer la l’amanho de las mesmas. Ne l'anterior regime la salude, l'ansino i l'habitaçon éran assegurados pul Stado i quaije nun habie zamprego.

Delantre de tamanha ziluzon de l stado de las cousas, preguntei al simpático i listo ourientador (un tiu natibo cun cerca de 50 anhos, 10 de ls quales passados an Spanha) qual de ls regimes achaba que fusse melhor pa l sou pobo, l socialismo ó l capitalismo?

-Respundiu-me sin eisitaçon: l socialismo.

Mais me dixo, muita giente, ten suidades del. Inda assi, segundo l Dimitri, ne l'outro tiempo tamien nun era todo un mar de rosas. Loinge desso. Houbo aprobeitamientos, falhas, zbios, abuso de poder. Na sue oupenion, l socialismo ye bien mais justo que l capitalismo.

L porblema ye aplicá-lo corretamiente.

L porblema, inda segundo el, ye l'home.

I anterrogaba-se se tal zeiderato nun será ua utopia.

Bolbi a percurar-le, anque todo, deberemos calharmos-mos, oubedecer al regime que alhá bigora agora i an quaije to l mundo, que, cumo sabemos, mos lhieba a la barbárie, ou debemos lhuitar para streformar l'outopia an rialidade?

Respundiu-me afirmatibamente.

Debemos lhuitar por el i tentar barrer dua beç por todas l que stubo mal.
I que outro camino mos lhieba a la dignidade?
Nun será la demanda de la justícia i de la paç la normal marcha de l'houmanidade?

Francisco Ramalho
Corroios, 8 de Febreiro de 2012


TRANSFORMEMOS A UTOPIA EM REALIDADE
No Verão passado, estive uma semana na Bulgária, onde percorri cerca de mil quilómetros. Trata-se de um belo país. Dois terços são montanhas totalmente arborizadas, o resto, férteis planícies e belas praias na costa do Mar Negro. Um país com grandes potencialidades principalmente na agricultura e no turismo. No entanto, com graves problemas de ordem social. O salário mínimo é baixíssimo, um professor universitário ganha menos de 500 euros, uma minoria altamente privilegiada, muito desemprego e uma segurança social quase inexistente. Duas coisas saltam à vista mal se chega lá: a beleza das suas paisagens e em contraste, a enorme degradação do parque habitacional e antigas instalações fabris. Foi-me explicado que a grande maioria das habitações eram propriedade do Estado, pagando a população uma renda simbólica e hoje quase ninguém tem dinheiro para fazer a respectiva manutenção das mesmas. No anterior regime a saúde, o ensino e a habitação eram assegurados pelo Estado e quase não havia desemprego. Perante tão desoladora situação, perguntei ao simpático e arguto guia (um nativo com cerca de 50 anos, 10 dos quais passados em Espanha) qual dos regimes achava que fosse melhor para o seu povo, o socialismo ou o capitalismo? Respondeu-me sem hesitar: o socialismo. Aliás, muita gente, disse-me, tem saudades dele. No entanto, segundo o Dimitri, no outro tempo também não era tudo um mar de rosas. Longe disso. Houve aproveitamentos, falhas, desvios, abuso de poder. Na sua opinião, o socialismo é bem mais justo que o capitalismo. O problema é aplicá-lo correctamente. O problema, ainda segundo ele, é o homem. E interrogava-se se tal desiderato não será uma utopia. Voltei a questioná-lo se, apesar de tudo, deveremos resignar-nos com o sistema que lá vigora agora e em quase todo o mundo, que, como sabemos, conduz à barbárie, ou devemos lutar para transformarmos a utopia em realidade? Respondeu-me afirmativamente. Devemos bater-nos por ele e tentar erradicar o que esteve mal. E que outro caminho nos aponta a dignidade? Não será a demanda da justiça e da paz a normal marcha da humanidade?
Francisco Ramalho
Corroios, 8 de Fevereiro de 2012

ANQUANTO LA LHÉNGUA FUR CANTADA

Catarina Wallenstein i Gabriel Gomes, figuras de l cinema



ANQUANTO LA LHÉNGUA FUR CANTADA
un filme de João Botelho

Datas de apresentação pública

- 5 de Março, pelas 21.30h no Auditório Municipal de Miranda do Douro
- 6 de Março, pelas 21.30h, na Sala 2 da Casa da Música, no Porto
- No dia 6 de Março, a exibição do documentário sobre o Planalto Mirandês, na Casa da Música, será antecedido pela exibição de outros dois documentários do João Botelho sobre Trás-os-Montes e Alto Douro, que são os seguintes: - 18.00h - A Terra antes do Ceú (sobre Miguel Torga e o Douro); - 19.30h - Para que este Mundo não Acabe (sobre o Barroso).




08/02/12

ANQUANTO LA LHÉNGUA FUR CANTADA

João Botelho


ANQUANTO LA LHÉNGUA FUR CANTADA

un filme de João Botelho, de que eiqui se deixa un resume, an pertués i an mirandés, i que será apersentado an Miranda i na Casa de la Música ne l Porto. L resume ye assinado pul própio cineasta.


ANQUANTO LA LHÉNGUA FUR CANTADA, este povo não morre. Lembro-me quando eu era criança, de “romances” cantados de porta em porta por uma mulher com voz de “falsete”, acompanhado por um homem de acordeão, que ganhavam a vida vendendo histórias impressas em papéis coloridos.

O planalto de Miranda, único em língua e rico em gente, geografia e tradições que vêm do início dos tempos, tem uma riqueza musical inigualável . Porque não atravessá-lo com a Catarina Wallenstein, com rosto de “Madona”, que canta como ninguém, acompanhada pelo extraordinário acordeão do Gabriel Gomes, com rosto de anjo, e seguido pelo burro “Atenor” de pêlo comprido e avermelhado, perfeito exemplar do burro mirandês?

Há alguma coisa mais comovente do que a polifonia dos cantantes das Almas de Sendim? Não é verdade senhor Giacometti? O meu amigo Dr. Amadeu Ferreira, ficará contente e com ele todos os mirandeses a quem dedico este pequeno filme.

João Botelho, Fev. 2012

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ANQUANTO LA LHÉNGUA FUR CANTADA, este pobo nun se muorre. Lhembra se me, de you nino, de “remanses” cantados de puorta an puorta por ua tie cun boç de “falsete”, acumpanhada por un tiu de armónico, que ganhában la bida a bender cuontas ampremidas an papelicos de quelores.

L Praino Mirandés, único an lhéngua i rico an giente, giografie i tradiçones que bénen de l ampeço de ls tiempos, ten ua riqueza musical sien acumparança. Porque nó atrabessá-lo cun la Catarina Wallenstein, c’un rostro de “Madona”, que canta cumo naide, acumpanhada pul stroudinairo armónico de Gabriel Gomes, cun cara de anjo, i atrás l burro “Atanor” de pelo grande i aburmelhado, purfeito eisemplar de l burro mirandés?

Hai algue cousa mais quemuobiente do que la polifonie de ls cantadores de Almas de Sendin? Nun ye berdade senhor Giacometti? L miu amigo Dr. Amadeu Ferreira, quedará cuntento i cun el todos ls mirandeses a quien le dedico este pequeinho cinema.

João Botelho, Fev. 2012




Scuola i relegion

La « cuncordata » antre Pertual i la « Santa Sé » fui assinada a 7 de maio de 1940, aprobada pula Assemblé Nacional ne l die 27 i ratificada a 1 de Junho.



Ls jornales de las scuolas (que gostei de ler) que Amadeu puso aqui an linha lhémbram-me muitos que se fázen tamien aqui an França mas cun ua defrença segnificatiba. Nunca serie possible ancuntrar ne ls jornales de las scuolas francesas tamien públicas ua anformaçon cumo esta por eisemplo que aparece na pág. 6 de L Pauliteiro : « Celebrou-se, no passado dia …, no átrio da escola …, uma eucaristia em memória do saudoso professor … », ou refréncias de caráter religioso cumo ye l caso, que quérgamos ou nó, cul própio títalo desse outro jornal antitulado L cartolica que remete eimediatamiente para l'eimaige dessa pequeinha personaige lendária de la stória de Miranda de l Douro mas neste caso i ye esso que ye amportante dezir : de la stória eimaginária, de las crenças dun pobo i de las sues gientes, de las sues lendas i antre eilhas la desse nino que uns quejírun i talbeç inda quérgan alguns cuntinar a eidentificar cumo sendo l própio nino Jasus… un nino Jasus bestido assi i todo cun roupa de nino rico i de la nobreza de l seclo XVIII (i nó cumo un pobre qualquiera, çcalço i cun ua simpres roupica, cumo inda habie muitos, de l Norte al Sul de l paíç, até pul menos ls anhos setenta de l seclo atrasado !) i traiendo na cabeça... ua cartolica : esse chapéu que usában, se pensarmos bien, ls grandes capitalistas i altos senhores de la burguesie (de l mundo de la finança, por eisemplo) ne l século XIX (Quien dirie ?!) mas un chapéu que hoije yá quaije naide usa talbeç para nun parecer redículo… a nun ser talbeç ne l die de carnabal! Múdan las modas afinal… i probablemente tamien las mentalidades?



Mas l mais amportante que you bos querie dezir ye que por ua rezon eissencial nunca serie possible ancuntrar ne ls jornales de las scuolas públicas francesas (que son la maiorie i que até agora ténen siempre zampenhado un papel fundamental de progresso i de eilebador social) refréncias de caráter religioso cumo essas dues por eisemplo que ancuntremos (anque aparentemiente sien malas antençones) nesses dous jornales de las scuolas de l agrupamiento de Miranda de l Douro : ningua eigreija ou cunfisson seia eilha qual fur, seita inda menos !, neste paíç que mos acolhiu i onde inda muitos de nós bibimos (la França), ten l dreito d’antrar ou de passar la puorta até dua scuola pública para fazer qualquiera tipo de propaganda ou marcar ua presença mais ou menos oustentatória. I nun sou you, podeis tener la certeza (cumo antiga aluna zde la pre-primária, i hoije cumo porsora, de l ansino público francés hai yá finalmente un bun par d’anhos), que me bou a queixar, antes pul cuntrairo, porque sei cumo la grande maiorie (inda bien !) que se assi nun fusse, nun haberie paç social, na realidade, neste paíç adonde nun hai solo católicos mas tamien muitos protestantes, muçulmanos, judius, budistas, animistas… i afinal tamien ateus!

I para quien nun sabe, la lei de Separaçon de l’Eigreija i de l Stado tamien eisiste an Pertual, zde l 20 de Abril de 1911 eisatamiente… mas ua lei que acabou uns anhos mais tarde por ser puosta an causa : pul regime salazarista, quien ye que inda nun l sabie ?! … Até hoje ?

N.B. Yá mais dua beç tube que prestar, you tamien, houmenaige (por bezes de maneira póstuma !) a ua pessona ou a ua personalidade. Neste caso, ye l diretor de la scuola ou até ls própios porsores (sob la respunsabilidade de l diretor, de l cunseilho de scuolha ou até de l menistro ou de l persidente de la república) que pieden (por bezes depuis de léren ou fazéren un çcurso) un minuto de siléncio an memória de la ou de las pessonas a quien se stá a prestar houmenaige. I pronto ! Ye la fuorça i la sinceridade de ls sentimientos que cúntan nesses momentos; i nada de permitir - porque ye esso que se passa tamien anfeliçmente, hai que dezir la berdade - a ua ou outra cunfesson relegiosa de s’aprobeitar, dentro de l spácio público i laico que debe de representar ua scuola lhibre i andependiente de qualquiera eidiologie, de las zgrácias deste mundo i de la cundiçon houmana que ye la nuossa (nó, naide ye eiterno !) para eisercer ua anfluéncia que yá ne l passado, i muitas bezes até, mostrou tamien ls seus lhemites… anfeliçmente !

07/02/12

L Pauliteiro






Saliu L PAULITEIRO on line. Quien quejir puode lé lo eiqui.




Licor Beirão





Tema para dissertaçon… ou simpresmente para meditar nestes dies de friu antenso por toda essa Ouropa fuora mas tamien ne l ampeço dua campanha eileitoral que se bai afirmando cada beç mais :

Será que la publecidade lançada recentemiente pula « Licor Beirão » (cula eimaige de l persidente francés cumo tamien de la chanceler alemana), puode ou nó ajudar a oumentar las bendas… nestes tiempos de crise ?


N.B. Para rir... ou sunrir... spero: sien moderaçon !


L CARTOLICA






Acaba de salir L CARTOLICA on line. Quien quejir puode lé lo eiqui









Atibidades Recreatibas/Çportibas

Associaçon Cultural i Recreatiba “Nial de la Boubielha”(ACRNB)




Atibidades Recreatibas/Çportibas



L grupo de trabalho criado na derradeira Assemblé Giral de l’ Associaçon ‘’Nial de la Boubielha’’ cun l oujetibo de criar, ourganizar i dinamizar atibidades i torneios de carátele Çportibo/Recreatibo, ben anformar todos ls associados i amigos que quergan participar nestas atibidades que l puoden fazer yá ne ls dies que abaixo se apersentan:

Die 19 de febreiro, durante toda la manhan -Torneio de sueca, a realizar no Clube do Alto do Moinho an Corroios, (Anscriçones an pares, pa ls telfones de Manuel Dias- 212534516 ou 934357705 anté l die 17/2 a la nuite);

Die 11 de márcio, de las 10h al mei die- Torneio dibulgaçon de l jogo tradicional de l Fito, a realizar no Clube do Alto do Moinho an Corroios, nun ye perciso anscriçones, basta aparceres un cachico antes de la hora marcada i se tubires cunca lhieba-la, mas causo nun la tengas alhá se arranjará ua que te sirba.

NOTA: L grupo irá dando notícias de nuobas atibidades a realizar.

Francisco Domingues

06/02/12

Curso de Lhéngua i Cultura Mirandesas 2012 – Associaçon de Lhéngua Mirandesa



Bai a ampeçar, l 15 de febreiro que ben, mais un curso de lhéngua i cultura mirandesas, ourganizado pila ALM - Assocaiçon de Lhéngua Mirandesa.
Ls porsosres de l curso seran, cumo an anhos atrasados, Amadeu Ferreira i Francisco Domingues.
l sítio de l curso será la Casa de Trás ls Montes i Alto Douro an Lisboua, na Praça de l Campo Pequeinhos, n.º 50 - 3.º squierdo. Muitos anhos apuis, ls cursos tórnan al sítio adonde ampeçórun, an 2001-2002. Eiqui se le agradece a la direçon de la Casa este amportante apoio logístico, sperando que eiqui puodan tener cundiçones para cuntinar por muitos anhos.
Las classes ampéçan a las 20:30 i acában a las 22:00, ua beç por sumana, to las quartas [a nun ser que outro die seia decedido antre porsores i alunos].
L curso stá abierto a las pessonas que se quérgan screbir pa la caixa de correio eiletrónico cursomirandes2@gmail.com, debendo ende çclarar l sou nome, eidade, sítio de nacimiento, morada, correio eiletrónico i telemoble i se sáben ou nó falar mirandés.
Cumo siempre, l curso funcionará cun qualquiera númaro de alunos.
Por percípio, i cumo siempre, ls cursos son de grácia, mas bai se le a pedir als alunos: algue partecipaçon para pagar gastos culas anstalaçones i la sue scriçon na ALM - Associaçon de Lhéngua Mirandesa, cun pagamento de jóia i cotas.
L'ourganizaçon de l curso i l sou nible poderan depender de l nible de coincimientos de las pessonas screbidas, podendo haber mais que ua classe.
Lisbou, 6 de febreiro de 2012
Amadeu Ferreira
Francisco Domingues



Retratos - Ass. Cultura i Recreatiba Nial de la Boubielha






















Estes retratos fúrun sacado n'Eigreija de Bal Figueira -Sobreda - Almada, por Irene Domingues, durante la Santa Missa de la quemunidade Zeníziense, dezida pul Padre António Morais (Bilachana) ne l die 5 de Febreiro, die que esta quemunidade festejou l "Dous de Febreiro" fiesta de Nuossa Senhora de las Candeias.