01/04/11



L nuosso Persidente de la República botou çcurso, hai quien diga que fui buono, mas tamien dixo l que se speraba, son çcursos siempre traçados a régua i squadro, l que dixo yá to l mundo speraba i sabie.

Çfizo l’Assemblé de la República, marcando nuobo ato eileitoral para deiqui a arribado a dous meses, dando assi mais tiempo para ls pertueses pensar bien, por outras palabras dou l’ouportunidade al pobo de decidir mais ua beç cul poder cunquistado pula reboluçon de ls crabos, zed l die bint’i cinco d’Abril de mil nuobe cientos i setenta i quatro.

Cun alguns recados i pedidos a todos aqueilhes que ténen nestes redadeiros tiempos amostrado las dentuças botando culpas als outros, mas que nien ua sola beç el i ls outros fazírun l ato de cuntriçon de mie culpa mie tan grande culpa.

Andamos nisto a mais de dues dezenas i meia d’anhos, palabras que quienquiera que ande na rua oube de to l mundo, l pobo pertués, porque ye l pobo pertués que bota (nun son ls de fuora) ten dado l poder ora a un ora a outro, i ye solo por esso que you aceito, puis an democracie ten que ser assi, inda nun biu que nun demudórun nada antes pul cuntrairo, çperdiçórun l que la CEE mos dou i la riqueza benida de l sfuorço de todos ls trabalhadores deste paiç.

Ye quaije ua cundiçon natural, que quando las cousas stan malas, nun ye l melhor tiempo para buonas refleçones, piensamiento perfundos i bien amadurados, la lhucideç de las eideias nun ye tan clara, la barriga puxa melhor que la cabeça porque las eisigéncias de la nuossa bida i de ls nuossos assi l eisige, las priessas nun son buonas cunselheiras i cun ganas de dies melhores botamos-mos para aqueilho que se mos asparece a ser fácele i buono, naide puode cundanar nien dezir que quando un stá para s’afogar nun se agarre a ua silba chenas de picos. Mas a las bezes bal bien la pena un nun se botar de cabeça, debe agarrar an toda la stória que tenemos de muita giente i la sue gobernaçon, i fazer de stribeiro para nun le dar mais ua beç l poder de çtruir aqueilho que nós i ls nuossos pais custruírun, stá nas manos de ls pertueses dezir, que hai giente que nun puode tornar al polheiro adonde nunca debie tener stado.

Hoije stá un die guapo, yá onte stubo, até peçque ye zombarie, quando tanta giente ten la bida negra porque quer trabalhar i nun ten adonde, porque giente se scundiu na crize i ancerrou amprezas, quando tantos jobes studórun i quieren poner l sou saber a rendir i nun ténen adonde, quando tanta gien lhougo a la nuite nun bai a tener un caldo para calcer la tripa.

Mas you cuntino a pensar que nun stamos cundanados a la muorte, bonda que l pobo tenga la cabeça frie, ye l que se precisa, i cumo l retratico arriba amostra, tenemos siempre dous caminos, un a la dreita outro a la squierda, ye a nós que mos cumpete decedir, stá nas nuossa manos, l pobo yá ten probas bastantes, de quien ten respeito puls balores houmanos i culturales, para nun se botar pul camino eirrado.

Nesta ancruzilhada, l sol alhá stá cula sue lhuç, que naide diga manhana que stá a las scuras.

1 comentário:

Unknown disse...

Parabines, Adelaide.Quedei mi cuntentica pula tue sposiçon.Ls Sonidos de l siléncio ambuoltos de muita quelor i alma, bas-mos a mostrar mais un cachico de l manantial de tua alma que repincha sabedorie an cada palabra i pincelada que mos dás. Sós la fuorça de la natureza, l'ourgulho de ls mirandeses i de la sue cultura.Fuorça, cuntina cun ls tous repinchos!
Inda nun sei se poderei star alhá die uito, mas na Páscoa nun scapa.
Oubrigada por ser ua amiga tan special.
Beisicos
Alcina