23/12/10

DIE DE NATAL (cuncurso)

.

.
[Un nino de nuobe anhos soubo de l cuncurso de cuontas an mirandés i cumo gustaba de cuontas de berdade, perguntou-me se estas tamien balíen i se podie cuncorrer. Dixe-le que si i pediu-me para poner esta cuonta eiqui.]


.

..
Ricardo, nino de nuobe anhos, pegou ne l telemoble, marcou l númaro i oubiu-se ua boç:
- Stá lá?!
- Abó Jentonho?
- Sós tu Ricardo? Passa-se algo?
- Nó, era para le dezir que ten que benir a passar l Natal cun nós.
- Anton este anho tamien nun benis?
- Parece que nó.
- Bou a falar cun bó Marie a ber l que diç.
- Lhougo yá chamo outra beç.
- Até lhougo anton.
- Quien era?
- Era Ricardo para irmos a passar l Natal culhes.
- Quier dezir que nun bénen, yá fázen cumo ls outros dous! Dezir que hai ua mai para cien filhos i nun hai cien filhos para ua mai!
- Que ye que quieres mulhier, eilhes ténen la sue bida.
- Son las mulhieres, que agora solo quíeren cidade.
- Mira a ber se te calhas, dezir que nunca quieres salir de casa.
- Tu bien falas, mas you andar de carro ye ua muorte.
- Bá… Que l digo a Ricardo quando telifonar outra beç?
- A mi si me custa, mas tamien passar l Natal solicos! Pus di-le que Antonho mos benga a buscar, mas ten que mos traer a drumir a casa, que you nun me dou na cama de ls outros.
Un rato apuis toca l telemóble, era Ricardo.
- Abó, yá cumbenciu bó Marie?
- Si bamos, mas diç-le a tou pai que ten que mos traer apuis de cenar.
- Que buono, mas nun podeis ir sien me cuntar ua cuonta de Natal de las de berdade.
- Diç-le a tou pai que benga algo cedo, se nó bó Marie inda se bai a ber l ramo* i yá se nega.
Antonho bieno a buscar ls pais, cumo se speraba niebe i sabie que la mai anjoaba, éran nuobe horas i yá staba a la puorta. Tamien ls pais yá stában purparados, solo fui agarrar na berça trunchuda, ne l garrafon de bino nuobo, nas chouriças i nas tabafeias i ala para Bergáncia.
La biaige corriu bien i até tie Marie pouco anjoou.
Chegados al prédio, nun cabien todos ne l eilebador i inda porriba cul que lhebában, houbo que ir por dues bezes. Ricardo i la mai sperában-los arriba i esta lhougo ls mandou para ua salica adonde teníen un sofá i ua telbison.
- Sentem-se aí e vão vendo a televisão, o Ricardo faz-vos companhia.
- Abó, yá sabe que ten que me cuntar algua cuonta de Natal.
- Que quieres que te cunte, mal andube a scuola, inda bá que sabes mirandés, fui algo de buono que fizo tou pai, ansinar-te la nuossa lhéngua. Mira, yá ampeça a nebar, inda se me lhembra, bai a fazer anhos para Febreiro, bieno ua nebada, la niebe era tan fina, que antraba por todos ls sítios. Chamórun-le niebe buraqueira.
- Tu inda tubiste suorte, que yá tenies la casa forrada, mas na casa de miu pai inda era teilha bana, la niebe antrou i you spertei cun meio palmo de niebe anriba de las mantas.
- Si fui berdade, abó?!
- Mais que berdade, i tue bó nun era de las mais pobricas, mas houbo giente que nien mantas tenie.
.
- Inda se quéixan esses na telbison…
- Apaga-me esso, que nunca soubírun l que fui la bida.
. .
*Tradiçon de l Praino, de ouferecer un ramo de pan, rosquilhas, doces i fruitas al Nino Jasus, antes de la missa de Natal.
.
(RICARDO)






Sem comentários: