31/12/10

Darmos-mos de cuonta


L rapaç antrou na staçon de l metro i ampeçou a tocar l biolino. Era ua purmanhana frie de Janeiro. Tocou uns 45 minutos, seis músicas de Bach. Durante esse tiempo, cumo era hora de punta, miles de pessonas habien de passar pulhi, la más grande parte deilhas camino de l trabalho.
Apuis de uns trés minutos, un home dou-se de cuonta que stában a tocar música, abrandou l passo i parou un cachico a scuitar, mas nistante cuntinou l sou camino
Passou outro minuto i l tocador recebiu la sue purmeira smola, ua moneda que ua tie la botou sien nien sequiera mirar par’el.
Más un cachico i outro home stribou-se na parede delantre de l tocador a oubir, mas dou-le us spreitadela al reloijo i fui-se ambora. Cumo quiera que yá staba atrasado para l trabalho.
L que le botou más fé al tocador fui un garotico de uns 3 anhos, que se specou a mirar par’el, mas sue mai puxou-lo i arrastrou-lo deilhi, siempre a rebirar la cabeça al para trás. Inda más dous ó trés garotos armórun l cinema de se querer parar a scuitar la música mas las mais ó ls pais arrastrórun-los trás deilhes.
Ne ls 45 minutos que l tocador stubo eilhi, solo 6 ó 7 pessonas parórun a scuitar un cachico. Uas 20 dórun-le denheiro i cuntinórun l sou camino ne l passo normal. Arrecolhiu uns 32 dólares de smola. Quando parou de tocar naide se dou de cuonta, tirando-se ua tie que fui a falar cun el. Naide le batiu palmas.
Naide se dou de cuonta que l tocador ( l rapaç de l retrato eiqui anriba) era Joshua Bell, un de ls biolinistas más buonos de l mundo, assi a mod’un Cristiano Ronaldo de l biolino. Tocou 6 de las más marabelhosas pieças de música algua beç screbidas pula mano de l Home, nun biolino Stradivarius de l seclo XVII, abaluado nuns 3,5 melhones de dólares. Dous dies atrasado habie dado un cuncerto nun tiatro de Boston i ls belhetes custában uns 100 dólares.
La stória ye berdadeira. La cousa fui amanhada por un jornal amaricano – The Washington Post – cumo parte de ua spurmentaçon subre l que las pessonas se dan de cuonta – perceçon -, gusto i prioridades. Querien spurmentar se, nun sítio an que nun stamos a la spera i a ua hora a que nun mos cumben, mos damos de cuonta de “l belo”, la beleza, se paramos para l’apreciar, se mos damos de cuonta de l “talento” quando nun stamos porcatados para l ancuntrar.
Ua de las cunclusones podie ser: se nien sequiera somos capazes de mos pararmos un cachico a oubir quando mos sbarramos cun un de ls músicos más buonos de l mundo, a tocar la más buona música, nun de ls anstrumientos más buonos, se nien assi tenemos un cachico para parar i scuitar, anton nun bos digo nada subre las carradas de outras marabilhas que bamos a deixar perder an 2011…
Bidio ne l youtube eiqui
Un 2011 acuquelhado de cousas buonas para todos!

2 comentários:

Unknown disse...

Bien hais Tortulhas!
Fui l testo mais guapo de l'anho.
Bai a ser l'ambora de l HOIJE ne ultimo die de l anho. Bou a poner-la tamien an pertués.

Rezon tenie tie Albertina:
"Rais parta l denheiro"

Buonas Antradas para todos,
Almendra

Fir disse...

Buonas nuites, Tortulhas.

Gustei muito de ler. Ye berdade, tenemos que aprender a aperciar la beleza que hai pul mundo.

Un 2011 cheno de beleza para ti i pa ls tous.

Abraço.