30/07/09

Un cachico antes





Parar un cachico antes.
Quando?
- Antes de la fin, siempre antes de la fin.
Fala, ralha, mas nun bózies nun botes esse bózio acá para fuora, s’esse bózio fur l redadeiro nun l gastes, quien sabe s’un die nun te fai falta, quien te puode firmar que un die stás solico, quando yá naide te çcuitar, tenes que pedir ajuda i solo te óuben se boziares.
Se l gastaste yá nun l tenes.

Diç l que tenes a dezir, zambuxa, nun aluquetes tue boca, mas nun digas aqueilho que nun fur preciso, nun digas todo, para un cachico antes de la fin, nun baias tu dezir algua cousas que seia la última.
Algua cousa que nun fazie falta dezir i apuis de dita yá nun ten eimenda

Se onte amabas i hoije yá nun l fazes, se yá tenes dúbedas, nun deixes para çpuis de manhana pa l dezir, diç-lo manhana que ye un cachico antes de la fin, diç-lo anquanto inda tubires ua manadica del, diç-lo sien sapeiras, diç-lo antes un cachico desse sentimiento nobre se çfazer todo, diç-lo antes que l rancor benga, quien sabe se la çfrença stá ende i esse cachico que aparta la fin de l amor i l rancor ye la tue salbaçon.
La mais pequeinha farrapica d’amor ye mais baliosa i gustosa que l pior de ls ódios.

Se yá nun sós capaç d’aturar un amigo, scapate da pie del un cachico antes, antes de soltar ls perros, antes de poner an dúbedas l’amisade, essa mesma que nun ten culpa nanhua, esse antes puode ser l cachico que noutro die lhaçe las palabras para de nuobo ferrar l tou sentimiento.

Lhuita, lhuita siempre, nun hai mal nanhun un lhuitar pul que acredita, pur balores maiores, mas nun botes todo a perder se nun sabes adonde parar, l momiento cierto ye un cachico antes, antes de çperdiçar todo l sfuorço que ampenheste nessa porjeto
Un cachico antes de s’assomar la derrota.

An todo esse cachico antes de la fin ye l mais gustoso, nunca stá fuora de balidade, porque nun stá azedo, nun ten ráncio, nun stá pocho, esse puode ser l cachico para ampeçar de nuobo, puode ser l manadeiro de nuobo amor, nuoba amisade, puode ser la rabeira adonde quedou ua carunha dua frol que un die puodes ouferecer, apositar nuas manos que nun se cerrórun porque pareste un cachico antes de la fin.

Nunca te deixes antriçar antre l percípio i l redadeiro, se fures capaç aporfilha-lo, spurmenta saber l balor que ten l cachico antes de l abismo.




2 comentários:

R disse...

Ua grande berdade. Por beces falamos mais de l que deberíamos.

Cumprimentos

franciscobelharino disse...

Buonos dies Faustino,

Esta ye ua berdade que se aplica a muitos de nós que tenemos l' alma al pie de la boca i a las bezes dezimos cousas que se calhar nun ténen santido. Cada un ten l sou modo de ser i solo tenemos que respeitar.
Un abraço,
Francisco Domingues