10/11/09

Zistir nunca





L pobo diç i ye berdade, zistir nunca.
Bibimos un tiempo que antranhado ne ls malos questumes, nada asparcido al tiempo que me criei, ye cumo panho bielho atacado pula traça, ls balores maiores de postura i eiducaçon, bénen-se çfazendo.
L ambestimiento ten sido muito n’eiducaçon i formaçon, mas asparece-me que ténen faltado ls aricos nessa sementeira adonde la grama, margaças, jólio i demais yerbas danhosas ténen apestado i medrado cun ringalheira.
Miramos de sgueilha i cun çcunfiança para todo l que stá alredror, quantas bezes cua anjustícia de boziar als cielos, para probes cuitados que de zgráçias solo le faltaba essa porque las demais yá le habien caído anriba, nestes momientos somos nien mais nien menos pan salido de las redadeiras i malas fornadas. Hai que apartar l trigo de l jólio
De l mal oulhado cuido que quienquiera se cura, uas rezas por quien saba i tenga fé i alhá se bai pa las ourtigas, mas tamien cuido que de l çurro criado puls questumes brandos muitos nunca se lhában, i esse ye l mal, porque dun bai nun bai até se pássan an cerimónias, casamientos i batizados, l nariç de ls hounestos afai-se dun modo que la çujeira nien fiede. I todo l mal que nun se le bota pomada a tiempo, anferma, culs bícios tamien assi ye
Mas siempre i desso nunca tube dúbedas l ambestimiento ne l património houmano fui i cuntina a ser necessairo i perciso.
Alhá porque hoije botar la cuçpinha i l scarro pa l chano adonde todos ponemos ls pies, a muitos nun le melindra nada i até cúidan que ye moderno, la houmanidade nun debe abaixar nien zacreditar que l'eiducaçon i formaçon son ls atalhos ciertos para nun se abaixar mais baixo.
Siempre se deseou i quijo alcançar la bertude, mas essa solo ben se cuntinarmos a acraditar que ls homes i mulhieres de manhana seran melhores.
La spráncia ye siempre la redadeira a morrir-se.



Sem comentários: