22/12/11

L rabico



Cuonta para cuncurso(3)

L rabico

You sabie que benie de riba, mas nun era de l pólo norte, loinge staba you até d’eiumaginar que habie un sítio adonde ls nebones durában l anho anteiro.

I tamien sabie que benie d’Alcanhiças ou de Mobeiros, isso a mi nun se me scapaba, puis oubie mi mai anquemendar a la nuossa bezina tie Adília uns meses antes de l Natal que querie ua buona polbeira cumo ls outros anhos.

I era assi to ls anhos, smirrado, que nien palhas dun restroilho, botando ls uito rabos cumo se fúran greinhas, mui ouloroso a modos de quien nun bie pinga d’auga hai muito tiempo, cumo se stubíra ancarcerado ou passado nun zerto, sabendo you que l pior que habie passado era la raia seca pur Samartino ou l Cabeço de la Lhuç, nua nuite scura i frie, puis la nuossa bezina cuntrabandista era siempre nestes sítios i nuites que fazie las sues idas i benidas a Spanha.

Nunca antendi muitas cousas, i ua deilhas era esta dependéncia, esta serbentie que teniemos de l lhado d’alhá de la raia, las alparagatas, la pana, ls garfos de quemer, las pechorras, i cantaras de barro, las fouces, lhatas de scabeche, quantas bezes até las tortas (pan), l polbo pul Natal, nunca antendi bien porque éramos tan probezicos i ls nuossos armanos tan ricos! Mas esso son outras cuontas que nun cáben ne l Natal.

Mas las cunsumiçones nun se quédan porqui, tamien l polbo me daba i dá cobradeiros de cabeça, esse smirrado, oulourento, aburmelhado, que passaba uns tiempo a las scuras de quarentena na spensa por bias de miedo de ne ls redadeiros dies nun haber, de quien you birei zed pequeinho admirador i assi quedei pula bida afuora, inda hoije ye de las cousas que gusto muito, seia el purparado de l modo que fur, porquei apuis de mie mai l meter ne l pote i tomaba la calentura de l lhume, anchaba i quedaba taludo a modo de se botar fuora!?

Passadas que éran estas cunsumiçones, digo-bos siempre adorei esta ceia de cunsoada, i quemer l rabico de l polbo, cun patatas que tomában la quelor de bino benidas de la cozedura, i regadas cun azeite mercado als azeiteiros que benien pulas puortas i éran de ls lhados d’Argozelo i Carçon, puis nesse tiempo ne l termo de Zenízio nun habie oulibeiras.

Nunca me fui pormetido nanhua prenda trazida pul pai natal, mas sien pormessa, ls mius pais que nunca mos faltórun cun esta baliente ceia de polbo, que para nós, se calha porque to l anho quemiemos chicha i caldo, yá andabamos un cachico anfastiados i poucas serien las bezes que mos passaba outra cousa pulas gorjas, esta cena de polbo era un manjar de ls diuses.

L Natal para quien fui nino na década de cinquenta sessenta de l seclo datrás, era marcado pulas farturas que trazien, era marcado pul que se quemie ou bestie puis nuossas mais fazien proua an mos ampimponar nas temporadas festiba, porque l restro de l anho nun éran todos que se puodien dar al luxo fazer essa bida, las pribaçones de las lhambisquiçes era regla ampuosta pula necidade, arrebanhar l caçuolo, limpar l prato cun cacho de pan, aporbeitar las códias, éran l pan nuosso de cada die de la maiorie de nós.

Cuido que solo tenie ua birtude, era que todo este quemido sabie bien era mui gustoso, porque nun se quemie siempre ou porque teniemos mais ganas, tradiçon ou nó, puis para alhá de la calor benida dun bun cepo que ardie ambaixo la chamineia, habie la calor houmano que ambolbie i anchie la cozinha, mais que l oupor que oupie de l prato culas patatas i la polbeira a ferber.

Inda hoije ye de las cousas que me fai mais falta, ua família numerosa cumo naquel tiempo, puis inda tube mie bó Felisbina, de las saias, cun nós, mais mie mai, miu pai, dous armanos i ua armana, porque auga na boca inda tengo quando me lhembro dessas nuites i de la pratada que benie para la mesa.

Nun cuido que seia un lhambisqueiro, se l fusse por un bun prato de polbo cumo se fai an trás ls montes, an special nas tierras mirandesas, anton habie pur ende muita buona giente cun esta nomeada.

1 comentário:

ACangueiro disse...

lhambisqueiro podereis nun ser mas la polbeira assi amanhada que fai augadielha, ah esso fai.

Buonas fiestas,

antonho