03/12/11

L Dr.PEDRO


CUONTA DE NATAL PARA CUNCURSO

Tiu Jesé Julio era mui deboto, anton por oucasion de l Natal naide l puodie ampedir de las sues deboçones. Tamien tenie rezones para el festejar estes dies festibos.
Nun creis saber que el i la sue Marie Angelina habien-se casado, por esta oucasion, la sue Mariegusta, habie nacido por oucasion de l Natal, por sue beç Pedrico l sou nieto tamien naciu por esta oucasion.
Nua manhana stában el i la sue Marie Angelina ne l sobrado amanhando la árbele de Natal, i purparando las cousas pal presépio. Anton stában-se lhembrando de cousas de ll sou Pedrico que agora yé era grande, mas que poe aqueilha oucasion inda era pequeinho, i andaba puli a fujir.
Carai ne l garoto que zanqueto el ye dixo tie Marie Angelina, nun sei a quien saliu a sie tan zanqueto? a Mariegusta ye que nun fui? Qu´eilha era mui sussegadica, nun te lhembras a Jesé? cumo nun me bou a lhembrar mulhier, antón you iba-me a squecer de Mariegusta.
Antón a quien saliu assi? Só puode ser al pai?
Stá queto Pedrico qu´inda t´ambolcas scaleiras abaixo sussega un cachico filho.
Mira, mira Marie Angelina, agarralo caramba, mas l Pedrico rebolou pulas scaleiras abaixo i só parou ne l chano. À Jesé que se mos matou l nino. Quien dixo fui tie Marie Angelina, que cuorriu lhougo scaleiras abaixo anté Pedrico, tiu Jesé tamien habie saltado, d´un salto las scaleiras todas, agarrórun ne l Pedrico todos aflitos graças a Dius i al nino Jasus que nun passou nada, el nien chequiera churou. Que susto que mos preguéste miu filho, acercou-se tamien tiu Jesé dou-le muitos beisicos, tamien l dou un a tie Marie Angelina para que s´anima-se un pouco. I dixo tiu Jesé?
Mulhier l garoto ye fuorte te l digo you depuis d´un tombo tan grande i nien chequier churar. Menos mal, menos mal you nun sei l que hei- de fazer cun el, quei has de fazer, quei hemos de fazer tenemos que l aturar cumo el ye, you sei mas nun passo dua agonia cun l canabrés, mas el ye nuosso l quei faziemos nós sien el.
Anda que nun sei se Mariegusta nun l lhebará cun eilha, stá-se a acertar-se cun Sarafin, até me dixo este die ne l talfone que scalha ne l berano yá se casaban.
I yá nun era sien tiempo dixo l sou home.
Nó que nun queira l garoto, quel ye l miu hai Jasus, mas las cousas son mesmo assi que te parece mulhier?
A mie yá nun me parece nada isso ye alhá cun eilha l qu´eilha quejier quiero you, mas stou tan afeita cun Pedrico que nun me beio a bibir sien el.
Deixa mulhier todo bai a ser bien, i depuis an beç d´un tenes dous para te cunsumier squeces-te que Sarafin tamien bai a ser nuosso. Esse yá nun me dá trabalho que yá ye grande. Até yá stou muortica pul cunhecer an persona inda só l bie ne ls retratos.
Ha de ser buona pessona se recunheciu l que fizo. Inda bai a tiempos de fazer a Mariegusta feliç.Yá era hora de las cousas se acertaren pul sou lhado, eilha merece muita suorte, siempre fui tan buona cun todo mundo, nunca mos dou un zgusto, a nun ser agora que caiu d´amoes por esse rapaç, eilha merece todo i nós bamos a ajuda-la mulhier nun ye.
L que you puodier fazer fago-lo de buona gana.Tamien you, tamien you Marie Angelina. Sabes l que me stá a lhembrar, l quei, há de ser buona, quando tu pensas, antón ye porque stás priocupado cun algo, stou, claro que stou, stou priocupado cun Mariegusta, por esso pensei an ir cun eilhes para França isto porqui yá tube melhores dies, mal será que nun consiga trabalho eilhi se nun fur nua cousa há-de ser noutra.
I you i l nino , bô, tu i nino tamien ides, antón you deixaba-te eiqui a tie sola nien penses nisso, you só bou quando dir para irmos ls dous se nó quedamos eiqui na nuossa casa, siempre mos amanhemos bien neilha, mas depuis de falar cul gienro i cun Mariegusta, i todo bien terminado ye que bamos a ber cumo el será, por agora chegamos bien arranjar fuorças para aturar l zanqueto que nun mos deixa nien arrascar la cabeça. Buono desta beç nun fui nada, haber quanto tiempo lhieba a meter-se noutra?
Stá queto mira que buolbes a cair rapaç. Mira Marie Angelina mete-lo mas ye na cama haber se sussega? Sie, era perciso que el se queda-se alhá. Lhieba-lo tu cuntigo pal curral que ande puoli a cuorrer a trás de las pitas, haber se me deixa purparar l caldo, lhougo bos chamo, deixa que cuorra a buntade ye só botar-le un uolho de quando an beç, mas nun l deixes chubier na scalada de l piteiro que se mata deilha abaixo.
Stá bien deixa-lo por mie cunta esta manhana.
Anda Pedrico ben cun abô pal curral que hei-de t´ansinar a fazer un jugo.
Essa manhana l canabrés nun se buolbiu a meter an mais abinturas nien fizo mais asneiras, nun parou de cuorrer trás de las pitas, brincou cul perro até cul gato que de quando na beç l daba ua bufadela.

Staba tiu Jesé Julio recuordando esta façanha de l Pedrico? Esse garoto zanqueto que bien depriessa se fizo un home, que lhougo fiu a la scuola, i se fizo l melhor studante de todos ls tiempos, i sien tiu Jesé dar fé yá Pedrico era un studante de medicina nua de las ounibersidades de Lisboua, que por sue beç se formou nun doutor.
Zde anton deixou de ser Pedrico i passou a ser l doutor Pedro. Cumo ls sous abós l habien eiducado segundo las lheis de la santa madre Eigreija, l doutor Pedro siempre seguiu a la risca la religion.
Cumo depuis de se haber formado an doutor passou a eisercer, i a bibir na capital, an Lisboua. Por oucasion de l Natal ua beç saliu de l spital yá al rusque fusque i bai para casa cenou. Depuis de ber un pouco la talbison, i de tener passado un pouco pula anternete, para puoner las cousas an die. Ls uolhos ampeçórun a quedar pequeinhos, i l doutor Pedro metiu-se mas ye na cama.
Yá madrugada l talfone toca ansistentemente. Stramuntiado de suonho l Dr. Pedro atende. Ua boç áspera i angustiada perguntou:
- Ye l Dr. Pedro?
- Si sou you. - L senhor puode benir a mie casa agora? Ye ourgente:
- Si bou yá. Onde queda la sue casa?
- Na rua Dreita nº 41. Doutor benga eimediatamente por fabor?
L doutor agarra ne ls sous strumentos clínicos i saliu apressadamente.
Stacionou l sou carro na squina de la streita rue i fui chubindo a pé. Nun era nada tranquilizador andar solo por aqueilhas region zerta, tanto mais que l bairro nun tenie buona fama.
Chegando al nº. 41 , l Dr.Pedro ancuntrou la casa a las scuras. Dirigiu-se pa la puorta i batiu.
Depuis de ua pausa, batiu outra beç. Cuntinou sien respuosta. Apuis de la terceira beç alguien perguntou cun dureza:
- Quien ye?
- Sou l Dr. Pedro. Recebi uo apelo ourgente para atender un anfermo an stado grabe. Ye eiqui l nº. 41 de la rue Dreita?
- Si, ye eiqui, mas naide l chamou. Zapareça d´eiqui!
Surpreso i priocupado a la medida que se afastaba, l delicado doutor oubserba las outras casas, na mesma rue, para ber se habie algua lhuç acesa, seinha de que neilha puoderie star alguien, anfermo a sue spera. Nun bendo nenhua, pensou que talbeç nun tubiesse anotado corretamente l nome de la rue. Ó que talbeç l talfonema fusse apenas ua brincadeira de malo gusto. De qualquier maneira, nada mais l restaba senó regressar a casa i squecer l assunto. Algun tiempo depuis yá staba an casa i purparaba-se para se meter de buobo na cama. Quando recebe outra chamada talfónica, esta de la ourgéncia de l Spital. La anfermeira splicou que un home de nome Alfredo Paixaro tenie acabado de sufrier un terríble acidente, i staba a las puortas de la muorte i pedie para falar cu l Dr. Pedro.
- Doutor, puoderie benir rapidamente? Yá nun l resta muito tiempo de bida. Este home nun mos quier dezier la razon pu la qual ansiste an falar cunsigo.
L Dr. Pedro acediu, mas staba antrigado, puis nun cunhecie nenhun Alfredo Paixaro. yá na anfermarie la dubida quedou çfeita pu l paciente, que l dixe antre las dolores de agonie:
- Dr. Pedro, l senhor nun me cunhece, mas you tengo de l falar antes de morrer i pedir-le çculpa, i perdon. Lhembra-se de tener recebido un pedido de socorro pu l talfone, de la rue Dreita nº 41?
- Si, lhembro-me mas…
Fui you que l chamei. You staba zampragado habie meses. Yá tenie bendido todo quanto tenie de balor an mie casa. Nun puodendo mais supuortar essa situaçon de penúria zasprado, resuolbi chamar l doutor ne l meio de la nuite. L miu plano era rouba-le l denheiro, i bender ls sous apareilhos clínicos i anté mata-lo.
Ambora hourrorizado, l Dr. Pedro nun puôde deixar de replicar.
- Mas, diga-me, porque rezon nun me assaltou, nien me matou
- You spraba que l senhor benisse solo, mas quando bi un « jobe tan fuorte» al sou lhado,, tube miedo i zisti de l plano maquiabélico.
Perdone-me por fabor! - Claro que perdono - respondeu l doutor.
Sintiu un calafriu por todo l cuorpo, puis nun puodia suponer que aquilho que aparentemente nun passaba de un anganho ó de ua brincadeira de malo gusto, tubiesse sido, na rialidade, ua queston de bida ó de muorte!
Menos inda tenie maginado que l sou anjo de la guarda - apresentando-se cumo aquel «Jobe Fuorte» - L salbaba de la muorte naqueilha nuite.
L Dr. Pedro fui para casa i agarrou na trouixa i metiu-se a camino de l praino. Pal outro die por buolta de mei die antrou an casa de sos abós precisamente na hora que sous abós stában a fazer l presépio i a lhembrar-se daqueilhas lhamurias de quando el era pequeinho.
L Dr. Pedro yá mais repuosto de l susto que agarrou na nuite antrior, tube agora la paga merecida? Puis nesse mesmo die, i sien el ls sprar chegórun ls sous pais de França para passar l Natal cun el i culs abós. Nada staba cumbinado, mas a Dius nada l ye ampossible, i el quando quier sabe cumo fazer las cousas.
Fui assi dessa maneira que l Dr. Pedro tube la ouportunidade de passar l Natal culs abós i culs pais debaixo de un sembon de niebe que nun fui l suficiente fuorte para stragar aqueilha grande felicidade. Por sue beç l Dr. Pedro nada dixo daquel eipisódio
Que habie bibido ne l die antrior. Todo acaba an bien quando Dius quier qu´assi seia.
I apuis Dius que ye tan buono nun puodie stragar aqueilha felicidade quel mesmo habie purparado… «Feliç Natal para todo mundo»:

José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso


Sem comentários: