16/12/11

L Nino Jasus Reberdecedor (cuonta a cuncurso)

Hai cerca dua dúzia d'anhos, nua nuite de la quadra natalícia sonhei que bibi an Zenízio, un Porsor de Mirandés qu'era cunsidrado l'home mais sábio i l melhor adbinho de l cunceilho de Miranda. Toda la giente acraditaba ne l qu'el dezie.

Ua sumana antes dun die de Natal anunciou que nesse, 25 de Dezembre, l Nino Jasus benie hospedar-se an casa dua pessona qualquiera de Zenízio, mas naide sabie an qual.
Esta ambora correu debrebe de boca an boca i to la giente redobrou sfuorços para pintar i arranjar l melhor possible la sue casa pa la tornar mais guapa. Ls maiores i melhores amblezamientos fúrun feitos na casa de l tiu Antanho, qu'ansiosamente speraba que l Nino Jasus benisse hospedar-se na sue casa.

Na manhana desse die de Natal batiu a la puorta de l tio Antanho un pobre nino, cujo pai por bezes se amburrachaba i le daba muita porrada. Batiu a la puorta mui aflito, cheno de maçados bien negros, a pedir ajuda para passar eilhi l die. Tiu Antanho respundiu: Nó, hoije nun te puodo ajudar, spero un nino mui amportante.
L nino maçado, zolado, fui-se ambora mui triste.

Por buolta de l meidie batiu a la puorta un nino coixo, magricelas i cheno de friu i dixe: caminei la manhana to, stou cheno de fame i stou mui cansado, por fabor dai-me de comer i deixai-me calcer i çcansar un pouco na buossa casa.
Respundiu l tiu Antanho: lhamiento muito, mas hoije nun bos puodo acuolher porque stou a preparar la mie casa para recebir ua bejita mui amportante. Nun oubistes dezir que l Nino Jasus ben quedar hoije nua casa de la nuossa tierra? You tengo l pressentimiento que la casa scolhida bai ser a mie.
L nino coixo, zolado, fui-se ambora mui triste.

Al meio de la tarde batiu a la puorta un nino çcalço, cula roupica mui suja a sangrar de ls zinolhos i de las manos, porque tenie caído nun camino ruin i pedregoso quando ía a correr a buscar las bacas al lhameiro de Ourrieta Ferreiro.
Quando l tiu Antanho abriu la puorta l nino, olhou-lo cun cara mui meiga i nun dixe nada.
L tiu Antanho olhou l nino i dixe: pobrezico, cumo tengo pena de ti, se fusse outro die, mas hoije spero ua pessona mui amportante.
L nino çcalço i a sangrar, quedou desolado i fui-se ambora mui triste.
L die staba a chegar al fin, l sol a çponer-se i l tiu Antanho anterrogaba-se: l Nino Jasus tenerie ido hospedar-se noutra casa?! Éran yá cerca de la meia nuite i staba a quedar zolado, porque El nun aparecie i to l sou trabalho tenie sido an balde.

A la meia nuite cierta batiu a la puorta un nino guapo, bien bestido, parecido cul Nino Jasus de la Cartolinha. Quando l tiu Antanho abriu la puorta bibrou de cuntentamiento, cumbidou-lo para antrar i preguntou-le sodes bós l Nino Jasus. L Nino respundiu, cun aire mui sério i amargurado, reprendendo-lo mais cul mirar do que culas palabras, Sou! L Nino Jasus Reberdecedor! anquanto l tiu Antanho, que nin antandiu l nome Reberdecedor, dezie entrai, entrai, que a mie casa stá guapa i bien adornada!

L Nino Jasus Reberdecedor, dixe: Trés bezes bati hoije a la buossa puorta, amplorando socorro i cumpaixon i bós trés bezes me sprezestes i çpedistes sin me dar ningua ajuda. L tiu Antanho mui aflito sclamou: Perdonai-me! Perdonai-me! Nun sabie que éreis bós L Nino Jasus!
L Nino Jasus Reberdecedor dixe: Si perdo-bos, mas perdistes hoije las cousas buonas que trazie para bós, porque l que deixeste de fazer l'als outros ninos, fui a Mi que deixeste de fazé-lo. Mas dou-bos l'honra de quedar na buossa casa, cun ua cundiçon i ua misson mui amportante para todos ls mirandeses, la de me ajudardes a reberdecer la lhéngua mirandesa.

L tiu Antanho mui cuntente dixe: Stá bien quedai! Mas reberdecer l qué?
L Nino Jasus Reberdecedor dixe: muitos mirandeses parécen-se culs galhos dua arble ne l'ambierno, sin seiba, sin fuolhas, sin fruitos. Mas an todos ls mirandeses eisiste un filico de “seiba” de lhéngua mirandesa, que se puode trasformar an primabera lhenguística, ó seia, reberdecer totalmente la lhéngua, tal cumo ls galhos de las arbles quando botan fuolhas, flores i fruitos na primabera, assi acuntecerá a la lhéngua mirandesa, se la falardes i la screbirdes todos ls dies, cun houmildade, sin banglória i cun sprito de Natal, la lhéngua reberdecerá an lhibros, an blogues i sites cun guapos testos, poemas i comentairos, an palhestras i an çcursos, i nunca mais se morrerá.

L Nino Jasus Reberdecedor cuntinou: Nun ye Natal siempre que l'home quejir!? Para esso, lhembrai-bos, bós mirandeses, de l Nino Jasus Reberdecedor i falai i screbei la lhéngua mirandesa, se possible, todos ls dies de la buossa bida.

L tiu Antanho quedou cuntentico i you çpertei… Que suonho!?

Leonardo Antão

Sem comentários: