25/12/11

"Pertual deceu a la foia"

Un cachico de la antrebista que Eduardo Lourenço deu al Jornal Expresso-Rebista Atual
....


La sociadade tornou-se andiferente? La prática houmana ancuontrou drento deilha cada beç mais rezones para nun recorrer a esses oussílios, a essas refréncia de tipo trascendente. La cunfiança de ls homes ne l domínio de l sou própio çtino fui oumentando cada beç mais. La Eigreija quedou cumo ua refréncia eideal, i esso cuntribuiu para centrar la cuntradiçon antre las dues cousas. Nien sequiera hai cuncéncia de l'afastamiento. Hai andiferença.
Esso ye un bien ó un mal? L home ye ua rialidade relegiosa. L porblema ye que essa refréncia puoda aparecer cumo oubjeto, cumo se Dius fusse manipulador ó manipulable. Ua spece de ser magico de que todas las cousas dependen. Outra cousa ye ser algo de que l home se sirbe para dominar. La maiorie de las religiones son máçcaras dessa buntade de poder, de dominar ls outros, de ls subordinar, de ls houmildar. Aqueilho que ye l sou ampulso mais puro, lhibertador, trasforma-se ne l sou cuntrairo. L que la cristandade trouxe fui que Dius nun ye poder. Ye l nun-poder. Mas nun fui assi que la cousa fui traduzida. Pula purmeira beç, bibemos nun mundo al mesmo tiempo mais materialista ne l sentido antigo de l termo i mais birtual. La nobidade, agora, ye que la birtualidade ye mais amportante que la materialidade. Nesse capítulo, cuntina a ser un mundo houmano. Solo ls homes son capazes d'ambentar algo que nun eisiste.

Eduardo Lhourenço 88 anhos, un rapaç nacido nua remota aldé. Cumo ye que se mobimenta naqueilha que ye la sue aldé de l mundo? Solo hai aldés. Porque mesmo las pessonas que biben ne ls grandes meios scolhen siempre un canto que les sirbe d'aldé. L'aldé ye un cunjunto de casas. I ne l meio de las casas hai la casa. I nós solo percisamos de bibir nua casa. L porblema ye aqueilhes que saben esso i que nun ténen casa. Que la tubírun i deixórun de la tener. Ye un pouco l miu causo.

....

Em português



"Portugal desceu ao túmulo"



A sociedade tornou-se indiferente? A prática humana encontrou dentro dela cada vez mais razões para não recorrer a esses auxílios, a essas referências de tipo transcendente. A confiança dos homens no domínio do seu próprio destino foi aumentando cada vez mais. A Igreja ficou como uma referência ideal, e isso contribuiu para centrar a contradição entre as duas coisas. Nem sequer há consciência do afastamento. Há indiferença.
Isso é um bem ou um mal? O homem é uma realidade religiosa. O problema é que essa referência possa aparecer como objecto, como se Deus fosse manipulador ou manipulável. Uma espécie de ser magico de que todas as coisas dependem. Outra coisa é ser algo de que o homem se serve para dominar. A maioria das religiões são máscaras dessa vontade de poder, de dominar os outros, de os subordinar, de os humilhar. Aquilo que é o seu impulso mais puro, libertador, transforma-se no seu contrário. O que o cristianismo trouxe foi que Deus não é poder. É o não-poder. Mas não foi assim que a coisa foi traduzida. Pela primeira vez, vivemos num mundo ao mesmo tempo mais materialista no sentido antigo do termo e mais virtual. A novidade, agora, é que a virtualidade é mais importante que a materialidade. Nesse capítulo, continua a ser um mundo humano. Só os homens são capazes de inventar algo que não existe.

Eduardo Lourenço 88 anos, um rapaz nascido numa remota aldeia. Como é que se movimenta naquela que é a sua aldeia do mundo? Só há aldeias. Porque mesmo as pessoas que vivem nos grandes meios escolhem sempre um canto que lhes serve de aldeia. A aldeia é um conjunto de casas. E no meio das casas há a casa. E nós só precisamos de viver numa casa. O problema é aqueles que sabem isso e que não têm casa. Que a tiveram e deixaram de a ter. É um pouco o meu caso.

....

2 comentários:

Unknown disse...

Buonos uolhos te béian, las rabanadas nun te fazírun mal!

Gusto muito de Eduardo Lourenço, mas l que tu poniste eiqui puode lhebar a cunfusones fura de l cuntesto todo de l'anterbista. Nun mos podemos agarrar a partes de l pensamiento de quien quier que seia.

L títalo tamien nun ye feliç.

Alguns jornalistas son pouco mais que eiguenorantes. Pássan muito tiempo ne ls mentideros i a bibir la cultura de cidade. La bida i la realidade son algo que la maiorie çcunhece.

Eduardo Lourenço inda nun fui antendido.

Abraço
Almendra

ACangueiro disse...

buonos dies i buonas fiestas,

Foi assi a modos que aguçar l apetite para quien quejir ler todo. I, apuis foi l cachico que me anchiu mais l uolho. Cada un agarra l que le bai mais andrento. Ye berdade ten que se ler todo para agarrar l sou pensamiento. Eduardo Lourenço ye un cosmopolita que nunca deixou de ser de l'aldé.