07/12/11

Cuonta a cuncurso (1)




Natal son to les dies

Siempre respundiu por Pelegrino, talbeç porque naide sabisse la sue gráçia berdadeira pur estes lhados.

L nome que saliu de la pila batiçmal feito ne ls purmeiros dies de nado, cumo era questume cun todos ls ninos, por bias de miedo de se muorriren mouros, naide l sabie, agora mouro ou nó quien sabe se esse nun fusse l nome mais cierto, porque la sue bida era ua pelegrinaige custante.

Mas talbeç nien siempre fusse bien abonado chamar-lo assi, porque a ber l tiempo que bagabundaba porqui, ua maneira de dezir, i a ber bien las cuntas, naide anda siempre nesta bida, naide nace yá bielho, cun barbas i beiços ancrudados que nien tierra fundeira, an anho seco.

Tamien naide nace almanecha, pelegrino tamien nun naciu, ambora l tino del siempre l fusse, porque querie ser, l restro nada sabie. Las lhembráncias dun tamien s’atopínan, a las bezes porque se quier outras acuontra gana, nas cuntas que cada un fai tamien assi ye, mas haberie por ende alguien que sabisse toda la bida de Pelegrino, nó, nun habie, esso era ua berdade berdadica.

Mas por to las aldés, bielhos i nuobos conhecien Pelegrino, era todo cumo se yá habisse sido puosto neste mundo assi, roto, mal tratado, d’arrocho na mano, agarrado a ua arriata, pelegrinando por caminos, ancruzilhadas, morando nas beigas pulas redundezas. I de cumpanhie la mula i la postura dun home que s’habie cansado de bibir. Ne l oulhar carregaba ua grande cuonta que naide sabie, ne l lhombo de la béstia las alforjas culs tarabecos, la capa i las mantas.

Mas será que Pelegrino nun fui pequenino, nino, nun fui arrolhado, nun fui a la scuola, nun jogou a la belhardar nun tubo pai i mai, ua casa, que ua nuite nun tubo la ceia de cunsoada? Nunca biu fazer l presépio n’eigreija de sue tierra, adonde poníssen ua cabanha, las baquitas , ls pastores, las canhonicas, ls reis magos?
Pequeinho fui, tener l que to ls ninos dében tener siempre ua ceia i an special la ceia de cunsoada, talbeç nó, porque hai muito mundo que nun ten ceia, nun sabe dadonde ben, nien para adonde bai, el debe tener sido un deilhes.

Pelegrino íba cunsumindo ls dies i las nuites al sabor de las buntades, calcendo las tripas cul caldo de als aldeanos, que del nun se squecien. Nun amportaba qual l die, de sumana, més, ou anho, de nomeada oufecial, ou santificado porque por ende l nunca fazie las cuontas, fazie-las si pulas manos de ls ninos ou ninas, moços ou moças, homes ou mulhieres quando le chegában cula manga de caldo caliente, l rascanho ou caruolo i la chicha.

Era ua figura fabulosa, trataba-se dun almanecha cun modos mui tratados, refinados i santificados, sabie dar i daba siempre buonas respuostas i ciertas, “que Dius bos pague”, “que l debino seia teçtemunha de la buossa bundade”, “Jasus fizo cumo bós na redadeira ceia, cumpartiu-la culs deciplos”, respuostas que deixában dúbedas se Pelegrino un die nun soubo ler, cuntar i screbir, falar grabe, se un die tamien el nun debidiu culs demais l que tenie. Puodie dezir-se que era la figura de pai-natal an pessona, que só tenie cumo prenda buns modos.

Muitas bezes solo somos capaç d’agradecer l bien que mos quieren porque yá amemos, Pelegrino, yá habie amado.

L Natal de ls ninos, que pula cierta tamien un die Pelegrino tubo, cua buona nuite de cunsoada adonde nada falte, ye la cousa mais guapa desta bida, mas l Natal de ls que percísan to ls dies nun l ye menos.

2 comentários:

Jose Ramon Santana Vazquez disse...

Un placer entrar en tu casa,y leer tus textos,un abrazo,J.E.

Antonho Carrasqueiras disse...

Tamien ye cun gusto que bos recebimos

-Assi quedemos a saber de :

http://auladepazcamindemieres.blogspot.com/

Tamien puode vesitar

www.nialdelaboubielha.org

Un fuorte abraço
A.C.