29/10/10

Na frauga, antiempos



Ls uolhos, ó melhor, l´uolho porque de l´outro era ciego, amostrában seinhas de l defícel resfolgar. A las bezes quedo a matinar cumo tan bien bie l que staba a fazer i cumo era tan registente ne l trabalho! Na berdade l que el tenie era un génio que l benie de andrento que l daba mais fuorça de que to ls múscalos i pulmones l podien dar.
Fuorça, nun sei para que tenes esses braços, caralcho, (esse caralcho era por claro, alto i bien declarado).
Ben tu parqui, pega no malho que este caralcho peç que stá a agarrar flores. Bá, a ber se comes mais ua malga de caldo cun que apelides fuorça pa l malho!
L rapazola quedaba ambergonhado i juraba a el mesmo que soutranho naide l haberie de lhebar delantreira a malhar.
Á rapaza, tu nun oubes? Ben tu eiqui a dar al fol. Á Marjé, tu nun oubes? Manda la rapaza, dezie el neste modo de home stramuntano daqueilha época.
La rapaza era you i l ferreiro era miu abó.
Alhá quedaba you a puxar pula aldaba de l fol, a resfolgar aquel cheiro a carbon de piedra i a oubir las cumbersas de ls tius cada un mais baliente que l outro i a falaren cousas de modo a que you, nina, nun antendira.
Peç que stou a ber a miu abó Abelino: cara çafuscada, un chapéu negro cargado de cisco, un lhenço burmeilho anroscado al cachaço eigualico als de ls cóbois, para que, quando salísse a la rue, la brunquite nun oumantasse, la tosse que parcie que nunca acababa, a senti-se tamien un cherriç drento de l peito, muita rapideç a cuntar las cuontas i muito “alho” pul meio, bira reilha ne l lhume, bira reilha na çafra, mete reilha na auga de la pila a fazer outro cherriççç.
You cuntinaba a dar al fol, l bracico yá a doler, l casaquito de malha de lhana de canhona a quedar anciscado, para baixo, parriba, porque la reilha que staba ne l carbon aceso tenie que quedar burmeilha.
A esta, bésoutros dous i cun alma, se nó inda cunto a las buossas moças que nun prestais para nada! Ls garipolas botában l´alma toda, nun fússen las rapazas anjeitar l nial…
Las redadeiras martelhadas éran del, un ferreiro de pormeira catagoria. Ua fuorça i rapideç fuora de quemun, anque ls pulmones nun ajudássen, un mirar certeiro anque solo bisse dun uolho que l´outro rebantórun-lo cun ua spingarda presson d´aire quando rapaç.
Outra beç cherriççç!...

1 comentário:

franciscobelharino disse...

Buonas tardes Delaide,

Yera mesmo assi cumo cuontas tou abó Abelino. You daprendi a malhar cun el i malhei muitas relhas. Tamien inda l stou a ber cul sou lhenço burmeilho alredor de l cachaço, la capa i l sou chapéu preto cun ua buona carrada de cisco. Salie siempre a si de de la frauga para casa de ls amos a quemer.
Un abraço,
Francisco