06/10/10

Antrejeitos




La mie bezina Quitéria dezie-me siempre, nun son de la mesma fornada.


I nun falaba de fogaças, mas si de sous rapazes.


Tie Quitéria quedou-se siempre pulas tierras que mos biu nacer, l que nun acunteciu cumigo, esso fizo cun que fazer pan i outras lhidas nun tubissen segredos, mas de pan sabie desta arte cumo naide, era ua grande panadeira, tal cumo mie armana, tamien eilha i de mais rapazas nesse tiempo, zed mui nuobas botában ua mano a sues mais ne l de cozer.


Somos de la miesma criaçon, talbeç, solo assi s’antende falar de tantas i tan intímas cousas, puis hai cousas que solo se fala culs amigos berdadeiros, i falar de ls filhos cula fuorça queilha falaba ye ua deilhas.


Quando era moça, yá you la agababa tanta beç.


Dezindo-le, tu se fures tan buona mai cumo sós de guapa, serás la melhor de l mundo, i eilha si l era. Sbelta, pimpona, cabeilhos ondeados, cara aburmelhada, chena de salude i un bibir de meter ambeija, siempre de tino atiento.


Agora habie acrecentado a todo esso mais uas birtudes que bénen agarradas als anhos, era ua tie madura i siempre pronta, al purmeiro chamaniento de ls filhos.


Mas l que eilha me querie dezir era que tenie dous filhos i nun éram asparcidos.


Ora la mie amiga i bezina Quitéria, cun este antrebimiento dezie-me assi:

- quando fiç l segundo tenie la mesma gana, de la mesma massa, l miesmo furmiento, ne l mesmo forno i cula mesma calor, lhebou l mesmo tiempo, mas nun saliu asparcido al armano.


Mira tu que l mais bielho, nun ten proua cun nada, nun pide seia al que fur, se nun ralho cun el anda siempre culas mesmas bestes, spiruolho nun ye, ambeija nunca la tubo fai todo l que la giente quier.


Acumparando, l mais nuobo quier todo l que puode i que nun puode, quier l sou i l de l armano, nun hai modernice que nun saba, ten siempre arreparos a fazer queilho que la giente l diç.


Quitéria falaba assi de ls sous garotos, mas ls sous uolhos amostrában regalos pulas çfréncias.


Era na çfréncias deilhes, que ancuntraba muitas bezes la rezon de ls querer tanto a un cumo l outro.


Era nas çfréncias de ls sous filhos queilha ancuntraba tanta rezon d’amar.


Ah cumo you antendo ls tous antrejeitos, Quitéria.

Sem comentários: