06/10/10

Mundiadas


Mundiadas de l alma,
cachos de mi que se çprenden
i se ban a acocar an balhes,
formando natas,
adonde medro.
Nó outra,
mas tan solamente you,
çfrente...
L aire assopra-me l pelo,
fai-me piel de pita ne l cuorpo,
anrija-me la chicha,
alborota-me la eisséncia
i sigue sou camino,
zoustinado,
a porbocar mundiadas,
noutra i mais outra,
paraiges!
Mundiadas de mi
se me ban acobelhando,
tanta beç cun la friaige...

Sem comentários: