13/05/10

Ua cuonta




Era un beç un tiu que an to la sue bida custruiu casas, mas un die cuidou por bien que staba na hora de se retirar (reformar), ademais yá tenie muita eidade.

Falou cun sou amo de ls sous perpositos i deseios, puis assi tenerie mais tiempo pa ls sous, ambora gustasse muito de l que fazie, puis era un pedreiro mui dedicado.
L amo aceitou l sou pedido, quedou triste porque quedaba sien un bun porfissional.
Bisto que assi era pediu-le por fabor para fazer l redadeiro trabalho (porjeto), que era custruir ua casa.
L tiu nun gustou muito, mas acabou por fazer la buntada.
Botou manos a la obra i era fácele ber que la fazie cun pouca gana, cun pouco antusiasmo, nun botaba neilha aquel ampeinho de siempre que tenie culas demais, material malo i de pouco balor.
Quando l pedreiro acabou l trabalho, l amo mirou la casa i agarrou nas chabes i dixo:
-Toma, esta ye la tue casa, eilha ye l mie oufierta cumo recumpensa pul ampeinho i dedicaçon de bun trabalhador que siempre fuste.

L bielho pedreiro quedou surpreso, que pena puis s’el sabisse que staba fazendo la sue própia casa tenerie feito todo çfrente

…Puis, tamien cun nós assi ye, fazemos la nuossa bida un die de cada beç, i muitas bezes fazemos menos que l melhor…

1 comentário:

José dos Anjos Rodrigues disse...

Amigo Faustino

La stória stá bien apersentada e ten mui sentido.
Mostra bien, que debemos poner ampenho an todo l que fazemos!..

Un abraço
José dos Anjos