27/05/10

La çpedida que naide quier fazer.




Mas la bida ye assi mesmo, hoije uns manhana séran outros, sien que naide l saba quien nien quando, todos tenemos cierto esse redadeiro die, todos stamos nas manos de Dius.

Cumo cierto ye que todos nacemos i un die muorremos-mos, mesmo quesso seia mui doloroso, mesmo que mos custe aceitar, l die i l modo.

I quando acuntece culs nuossos familiares, culs mais achegados, ls amigos anton ende las cousas inda quédan piores porque mos ambolbemos an percuras pochas que naide mos dá repuostas. Cumo boubicos damos buoltas i mais boltas a saber porqui se bai para siempre aquel que queremos cuntinar a tener a pie de nós, a ancuontrar quando queremos, a saludar a partilhas las alegries i tristezas, a ambolbermos-mos nas recordaçones de garotos, a relhembrar cachicos i abenturas. Chegamos a poner dúbedas nas nuossas créncias, ne ls nuossos botos i fé, porque somos pessonas probes i fracas, pessonas que nun stamos porparadas para fazer las çpedidas redadeiras.

Todo esto ben bien a perposito de la çpedida que fiç onte, mais la quemunidade Zeníziense, a un grande amigo de siempre, pariente, cunselheiro, cun quien partilhei muitas eideias, de quien tengo cuontas i recordaçones d’anfáncia, ambora fusse seis anhos mais bielho, mas tamien era esta çfrencia d’eidades que l ponie cumo un eisemplo i un lhibro d’ansino i de tasmisson de spriéncias.

Estes tristes momiento tamien son para mi buonas ouportunidades para reflecion i aclariar las eideias, a la fin este tiempo que porqui andamos ye pouco i ye solo de passaige.

Sien dúbedas mais ua beç la nuossa quemunidade rebelou la sue solidariedade, acumpanhou l tiu José Carlos Meirinhos até la sue redadeira morada terrena. Cumo se fusse ua aldé andrento desta grande pobaçon que ye Corroios, alhá stubírun las Zenizienzes, sous familiares, cunterránios, bezinos, amigos i la quemunidade lhocal repersentada pul Persidente de la Junta de Freguesie.

Cada pariente, cumpanheiro, camarada i amigo que se bai, deixa an todos nós un baziu que naide puode acupar, quédamos la possiblidade de rezar i guardar para siempre la sue eimaige.

Nunca te squeceremos, la tue hounestidade i simplecidade, l modo de bida, la lhuita i la gana que siempre rebeleste para que l mundo fusse melhor, mais armano i lhibre séran las nuossas referéncias.




Retrato de l tiu José Carlos Meirinhos (lhado dreito) quando inda ne l die 1 de l més de Maio, mais l sou sobrino amostraba la taça que ganhou a jogar l fito, ne ls jogos populares pormobidos pula Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha, quel era associado. Tiu Meirinhos siempre gustou de crabos burmeilho, porque acreditaba na lhiberdade

1 comentário:

leonardo antao disse...

Amigo Zé Carlos,
Cuntinas na mimória de todos ls zenizienses, cumo diç Faustino, "nunca te squeceremos, la tue hounestidade i simplecidade,..." i subretodo, porque fuste un de ls sócios mais participatibos an todos ls eibentos de la nuossa associaçon Nial de la Boubielha.
Ne l radadeiro purmeiro de Maio fuste, para mi, l melhor jogador de l fito, l que mais merecie l purmeiro prémio.

0 mundo qu'eidealizeste era rico d'eideias, de justícia social, de lhibardade, d'honradeç i de lhuita contra la corrupçon.

An jeito d'houmenaige i acraditando ne l perdon i na ressurreiçon, ambio-te daqui ls mius mais sinceros agradecimientos pul tou straordinairo sprito associatibo i pula tua dedicaçon a la nuossa associaçon.

Un arrochado abraço d'eiterna gratidon.
Leonardo