02/05/10

Quedar sien Monho!

Nunca penses-te que un die quedaries sien monho! Gaban-te l corte, mas que pimpona! Ponen-te la mano ne l queixo, bira pa un lhado, bira pa l outro, mas que bien! Pruosa, de uolhos chenos de riso i carica de mocica a mirar-se na frescura de nietas galhofeiras que nun paran de agabar-te l corte i tu, nun fingimiento de mocidade, miras-te na sue eidade. Yá nun conseguie chegar cun las manos a agarrar la trabessa pa lo amanhar, apuis tanto m' atentórun que tube que ser. Tenemos q' anchertar piernas i braços. Oh!,Se se pudisse....la cabeça inda stá buona mas las pernicas... Nien sboças buontade de salir, seinha que tues pernicas nun oubedecen. Tantos passicos, tantas caminadas, zgastes-te-te. Debagarico, alhá te stribas al andarilho i sales de l cadeiron que te segura ls dies...
un beisico,

Sem comentários: