L Associatibismo i l Recreatibo de fuora

Nun se puode dezir de todo que l’Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha (ACRNB), Associaçon que tubo na sue ourige solo giente dua aldé de l Cunceilho de Miranda de l Douro, birada pa l associatibismo, pa l recreatibo i pa la cultura seia ua lhança spetada ne l zerto.

Puis hoije yá hai muitos cumbíbios pormobidos por giente de las bárias aldé de l Cunceilho por esse mundo afuora, adonde ye bien bisible ls eibentos recreatibos i outras einiciatibas, assi cumo l’Associaçon de la Lhéngua Mirandesa (Lisboua), Associaçon que ten stado siempre a la delantreira de l ansino, dibulgaçon, pormoçon de la lhéngua Mirandesa.

Mas l’oureginalidade, cumo ourganismo que ajunte ganas i quereres de mantener ounida ua quemunidade (mesmo sendo pequeinha) de pessonas salidas dua aldé, cuido you, pertence a la quemunidade Zeníziense, hoije l’Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha.

Porque hai trinta i cinco anhos datrás, las cousas éran bien çfrentes, stában adrumecidas ou nun se reconhecien las eideias coletibas, saliesse dun regime an que nun habie metido nas pessonas l’eiducaçon de que un pobo ye un todo, feito de questumes, bibéncias, tradiçones, fala i de quemunhon.

Que sien esso, ye un pobo sien eidentidade, sien la sangre, sien raízes, sien balor, perdido cumo se andubíra nun zerto, que ralas son las bezes que ancuontra l camino cierto, queda zbotado i zafigurado.

Por esso ls Zenizienses que tubírun la feliç eideia, alguns para mauga nuossa yá nun stan antre nós, de s’ajuntar pula purmeira beç i ls que todo fazírun para que la quemunidade cuntinuasse i s’alhargasse a cunterráneos i amigos doutros sítios, ténen que tener de la parte de todos nós l reconhecimiento de que éran i son pessonas cun eideias, i arriba de todo cun sentido houmano i de feturo.

Hoije a modos de refleçon, quando me pongo a mirar l passado, bien debrebe chego a la cuncluson que sien ls magostos adonde to ampeçou, ls cumbíbios/jogos tradecionales que se pormóben ne l purmeiro de Maio, la comemoraçon de l Dous de Febreiro (fiesta de l’aldé) cua missa dezida an mirandés i la cena, nun serie la mie bida la mesma cousa.

You nun sou capaç de m’eimaginar a fazer esto solico, cuido que naide, porque cumo seres houmanos que somos, solo somos felizes a pie de giente, de la nuossa giente, de la giente que tubo la mesma criaçon, ls mesmos questumes, fala la mesma lhéngua, que stamos lhigados por lhaços familiares i d'amisade, que mos conhécen i conhecírun ls nuossos d’antigamente.

Por todo esso i l muito que queda por dezir, la nuossa Associaçon tubo i cuntina a tener un papel muito amportante nun solo ne l anriquecimiento de balores houmanos de la quemunidade a bibir an Lisboua i alredores, cumo ne l campo lhénguistico porque stubo zde la purmeira hora de manos dadas cun todos ls eibentos pormobidos pul’Associaçon de la Lhéngua Mirandesa ne l campo de l ansino i de la scrita de l mirandés.

Tamien eiqui se puode antender que ye un dar i recebir, se ls associados dórun muito al coletibo tamien recebírun dambas las dues upas muito amportantes que solo se ténen quando se trabalha an associaçon.

Tengo inda mais alguas certeza, seia qual fur l die de manhana, hai cousas que la Stória nun ye capaç d’apagar, que l’Associaçon C. i R. Nial de la Boubielha cuntina biba i bien biba, que la gana de dar l sou melhor pulas pessonas, pula cultura mirandesa i de pertual nun arrefeciu.