Ls OTLs

*

Moços de la Scuola Secundaira "João de Barros" acupando ls tiempos lhibres

Nunca se me squeciu cumo las cousas éran cumigo apuis la fin de las classes. Ls mius (pais) sperában por esse die cumo andorina pula purmabera. Quantas nun fúrun las bezes qu'eilhes mandórun recado pa la porsora dezir qual era l redadeiro die que deilha quedaba çpachado... Era oubi-los bezes sien cunta:
-Tu fazes-me falta para ir cula cria, siempre bás botando ua mano para segar la ferranha, siempre m’ajudas a regar las lheiras na huorta, i por ende afuora... Nun puodes andar por ende mais tiempo debalde.
Cuidában que era buono que fusse a la scuola, a daprender a ler, screbir i cuntar, puis que serie de mi ne l die de manhana (tamien era assi culs mius armanos)... Sabien, i cun muita cuncéncia, que ls tiempos éran outros. Nun saber ler i cuntar nun s’era naide. Dezien-lo cun muita fuorça, tenes que fazer la quarta. Yá que ne l miu tiempo ls tous abós a eilha i a tal nun me mandórun.
Eilhes nun séren coincedores de tamanha bertude nun ls ampedie de yá tenéren cuncéncia desse balor pa ls filhos. Nun haber andado ou nun andar a la scuola ampeçaba a ser bergonha. Mas tamien sabien i querien que ls ajudasse ne ls afazeres de casa, de la lhaboura, tomar cunta de la cria. Sabien que an pie deilhes siempre daprendie ls segredos desta lhabuta, a fazer las cousas que porqui fazie falta saber, quando quedasse a miu pan quemer. Nun m’amandrionaba, quedarie mais repunsable i porparado pa la bida. Era l’acupaçon de ls tiempos lhibres.
Ne ls dies d’hoije quaije se puodie dezir que ye un berdadeiro i grande porblema, agrabado nas grandes cidades. Nun hai acupaçon, antre un anho letibo i l ampeço de l outro para la maiorie que yá nun bai a la scuola. Ye un tiempo lhargo zlhigado, sien atebidade. Bota-se fuora muita einergie, que podie ser birada pa la preparaçon de l feturo. Anté, quien sabe, biradas pa l'ajuda de ls que mais percísan, nun ambolbimiento coletibo.
Queda sien tirar nien poner un cobradeiro de cabeça para la maiorie de ls pais i eiducadores la fin d’anho letibo. L tiempo perdido nun mais s’agarra.