30/06/07

Manhas que bénen por bien


Lhembrou-se-me hoije tiu Albano! Fazerie por agora anhos, que diç que habie nacido pul San Pedro, inda que nun soubira l die nien la era. Yera un home mi tremendo. Daqueilhes de quien se diç que quando se muorren, ye cumo se houbira ardido ua biblioteca.
Duonho de ua maneira de ser mui própia, siempre de buona catadura, amigo de l sou amigo, siempre cun ua buona palabra, cun ua risa pa ls outros, yera un paç d’alma.
Mas anton, home!, cun uas manhas capaç de zapacenciar un santo, cumo dezie la sue Delaide, que yera quien más las aturaba.
Na segada siempre de jaqueta, dezie el que l que tira l friu tamien tira la calor. Café, solo pul jarrico zboucelhado por adonde l buie inda yera solteiro. Bino, pula bota, fura al zinjun, fura a la cena, fura quando fura, i quando ua se furaba, ala a Mobeiros a mercar outra, que sien bota an casa ye que nien pensar. Chicha que houbira stado ne l “frigoríssimo”, cumo el le chamaba, nun le passaba an las gorjas, que apuis daba a plásquito, oubi-lo you dezir muita beç.
Cumo le oubi muita beç la cuonta de quando habie ido al batizado de la nieta a la Fráncia, para donde le habien arrastrado a poder de porra i maça, que yera ua bergonha nun ir, la purmeira nieta, que quien nun anda nun le dá l bento, que habie que ir para apuis nun precurar…
“Ls franciús cuidában que me amolában! Al miu Albano nun ye assi un mazmárria qualquiera que lo anrasca. Punírun-me dous ou trés pratos, outros tantos copos, i un anchiente de garfos i de nabalhas!...Runsei todo para un lhado i saquei de l miu garfico de fierro i de la nabalhica de tiu Américo de l bolso de la jaqueta. Zanfena Albano! I fui la maneira de inda se me angulhir algua cousa, que assi i todo, you sien ua pinga de la mie botica para abaixar l quemer, nisquera nada me presta…”
Fazira you cumo tiu Albano i nun haberie deixado ne l prato l cacho de suola que me dórun agorica mesmo ne l restourante, i que tube que deixar ne l prato, que nun houbo “nabalha de einox” que fura capaç de dar cuonta del…que a bien dezir, las tales de “einox” nun fúrun feitas para cortar, solo sírben para smagar, cumo dezie tiu Albano cun la sue risica a retrocer ls beiços.



1 comentário:

AF disse...

Cun sues manhas naide anganha,
manhas buonas, assi, son:
mas quien cun manhas s'amanha
nunca merece perdon.

Diç l dito que por dous
bal un home prebenido:
mas quien nun defende ls sous
ye pior do que un bendido.

Ne l bolso la mie faquita
pa to l mundo bai cumigo:
nun sei cun tal sigurança
se inda lhebá-la cunsigo.

Tiempo houbo an que parecie
star l mundo cuntrolado:
quien pensaba assi nun bie
que staba bien anganhado.

Fonso Roixo