18/08/10

poema sien amo

Fui nua treboada
Que me botei a la poesie
Tanto a jogar, quien dezirie
Hoije a screbir por terapie

Fui nun die anubrado
Que cun garras me aticei
Naquilho que me parecie
I cun poemas me ancuntrei

Escrebendo sien dar paç
A esta gana de dezir tanto
An poemas tambien choro
I me çcolo an miu canto

I an pranto tamien boto
Ls mius bersos pul mundo
Mandando cun un clique
L miu sentir más porfondo

Siempre sinto ne ls mius dedos
Ceçares, delores i nebralgies
A pedíren-me que scriba
A to la hora, to ls dies



Sem comentários: