05/08/10

Monólogos de solidon (III)

Morriu-se sou pai quando era pequerrico; quedou cun sue mai i bibien bien que tenien mui buonas cousas. Als treze quedou sien sue mai i era la armana Marie da Glória que l´ourientaba i a quien tenie respeito cumo se fura sue mai, eilha que era meio armana solo de pai.
Fui a serbir para Caçarelhos inda nun tenie ls catorze para trabalhar ne la laboura, no duro.
Eran mui ricos mas eran al mesmo tiempo mui pobres i pouque delorosos para quien percisaba!... Naquel tiempo era assi i, quien percisaba, a todo se assujeitaba…
Quanto l pagában de suldada?
Quaijeque l que querien i se el nun fura, outro eirie! Éran uns sumíticos! Nunca na bidas deilhes ponírun ls criados a quemer na mesma mesa que era para nun l dar l que eilhes quemien.
Ua beç fui a scabar la binha cun l amo. A horas de merenda apareciu alhá ua filha i chamou l pai para outro lhado para trás d´ua parede cun la çculpa que habie caído un cacho. Quando el fui a spreitar, estaba l amo a quemer ua tortielha d´uobos. A el nada, cuitado.
Nien sei cumo ye que el nun azimbrou cun las guinchas i se fui… You parece-me que se me tebísse a mi passado que l azimbrarie cun eilhas para que el scabasse cun las dues a ber se era capaç. Pobres ye l que eilhes éran… Regueste la hourta toda?

Si, reguei onte a la tardica.
Hai muita çfrénça de pessonas. Apuis fui a serbir cun outra famílha d´alhá, mas esses éran mui fartos i siempre quemien cun ls criados. Muito trabalho mas fartura de todo tamien tenien.
Porquei nun se scapou de ls pormeiros? Cuitado, el percisaba i apuis,… tamien nun tenie agarimo de naide!
Inda agora assi ye, mai! Ua sploraçon!...
Á, si si! Haberá de todo, cumo naquel tiempo!

Sem comentários: