21/08/10

Alçada


(Retrato sacado de l blogue we have kaos in the garden)

Quando Isabel Alçada tomou posse cumo Menistra, hoube quien achasse que yera ua buona ambora para la eiducaçon. Afinal, la senhora ten spriéncia cumo porsora, spriéncia a formar porsores, feç parte de la eiquipa que cordenou l Plano Nacional de Lheitura (que ten muitos defeitos, mas tamien ten muitas birtudes), ye scritora (guste-se ó nó) i portanto deberie tener la sensibilidade neçaira para dar mais amportáncia al ansino de las letras i de las artes.

Cuntudo, ua análise cuidada mostraba que nun poderíemos dar-le, nien sequer, l benefício de la dúbeda. Purmeiro, porque, antes de turminar l purmeiro goberno de Sócrates, Isabel Alçada disse que cuncurdaba cun todo l que fazíra Maria de Lurdes Rodrigues (ua técnica que bi an muitos ouportunistas por ende: eilogiar un "moribundo" para garantir que oucupará l sou lhugar). Segundo, porque l Purmeiro-Menistro cuntinua a ser Jesé Socras i solo bai para un gobierno del quien stá çpuosto a ser ua moma an troca de fabores feturos.

Cumo screbiu un die Lampedusa, "ye perciso que algues cousas demuden para que todo quede na mesma". Alçada sorri mais que la sue antecessora, finge-se çponibile para negociar, cumprimenta ls repersentantes de ls parceiros sociales cun dous beisicos, sabe ser ua buona heipócrita. Mas, ne l eissencial, cuntinua la mesma política de eiconomicismo i çprézio pulas pessonas.

Un bon eisemplo dessa política ye l ancerramiento de 701 scuolas (quando purmeiro se falou nesso, serían 500), sien critério (ó cun critérios cegos), algues deilhas requalificadas recientemente, oubrigando crianças a çlocar-se muitos quilómetros todos ls dies, sien se saber, an muitos casos, quien paga essas biaiges (alguns outarcas yá dessírun que nun ténen denheiro para l fazer sin andibidaren inda mais la outorquie), para scuolas ampessoales, cun demasiados alunos, mais bioléncie i menos qualidadade. Cumo se esto nun bastasse, la lhista de las scuolas a ancerrar ye dibulgada an la segunda quinzena de Agosto. Anfin, ua berdadeira trapalhada!

Somos inda, an muitas cousas, un pobo pouco tolerante. Mas, an relaçon a la mediocridade de ls gobernantes, somos ls campeones de la toleráncie.

Sem comentários: