13/09/09

Eimoçones - L Amor



L amor ye ua eimoçon «serbida caliente» al alrobés de la bingança que se sirbe «frie». Yá l pobo diç “quien l feio ama guapo le parece”. I nun ye que ye berdade!? Solo quando l deixamos (l amor ) ir ambora ye que bemos ls defeiticos todos de la pessona que yá nun amamos tanto. Si, porque l amor ye ua cousa mui delicada, ye cumo se fura de bidro de “MURANO”. L amor nun gusta de ser squecido, amaldicionado nien çpreziado.
L amor ye la «eimoçon mãi», puis cun eilha bíben: la aceitaçon, la amisade, la cunfiança, la bundade, la afenidade, la deboçon, la adoraçon, la facinaçon i l ágape. Ye por esto que tenemos bários tipos de Amor:
- l amor eirótico ye defrente de l romántico i de l apaixonado;
- l amor lúdico ye como se fura um jogo – solo para passar un berano, ou un ambierno;
- l amor amplícito que ten por lastro la amisade;
- l amor oubessessibo i maníaco, que amplica la dependéncia i la puosse;
- l amor pragmático, cun modos mui práticos;
- L amor ágape que ye quaije una deboçon i antrega ancundicional.
Poderiemos anton dezir que todo ye Amor, berdade. Mas, anton, qual ye la defrença antre «AMO-TE» i «Gusto de ti»?
Amo-te ye mais antenso, eisige paixon i tendéncia para passar muito tempo a mirar un ls olhos de l outro i fai quelubrinas na spinha. Mas cumo las outras eimoçones hai que l gerir, anque pareça ua cousa sein jeito, autocuntrolar ua cousa tan buona. Ye este autocuntrole que torna l Amor ua de las eimoçones mais amportantes de la nuossa bida. Sien Amor nun se bibe , subrebibe-se.
L amor ne l die em que mos casamos ten ua medida. You comparo-la a un copo de quartilho, chenico de auga lhimpa i sabor a mosto. Quaije naide mira bien para l copo, que ten un defeitico por baixo, un buraco pequeinho por adonde todos ls dies deixa arramar ua pinga. Ye obrigaçon de quien se casou ”por amor” acrecentá-lo todos los dies, mas quaije siempre mos squecemos.
I quando mos ben a la lhembrança?
Ne l die an que la amor ampeça a tembrar de las piernas, hai que anchir l copo, mas cun receita, se arrama ua pinga ponemos trés. Se furmos capazes de l bulber a anchir todo bien, l amor benciu. Se por causo nun tubirmos coraige i fourça para esso, anton l concho de l copo ampeça a tener cousas malas: rábia, sufrimiento, çprézio.
L amor puro ye l que sentimos puls filhos. Ye dua antrega total i ancundicional. Ua MAI, un PAI puoden pensar que stan cun raiba dun filho, mas bonda un chi coração, um beisico i lhougo l carambelo de la raiba se derretiu.
L amor puls Pais deberie ser tambien assi, mas muitas son las bezes que aqueilhes que mos amórun tan zantressadamente i que nos dórun todo l que tenien, son na fin de la bidsa un strobilho pa ls filhos. Na berdade, l que eilhes son ye ua fuonte de saber benida cun la spriéncia de bida, lhibros screbidos solo an sues cabeças (achegai-bos, filhos i nietos, hoije, scuitai que manhana yá puode ser tarde).
Nun ye preciso andar a to la hora a dezir “Amo-te” ou “Gusto muito de ti” mas se calhar dezir-lo todas las semanas yá era buono. Cumo an todo, las falas nun berbales son fundamentales, la fala “gestual” ye de todo l mundo,”ounibersal”. Quereis ber? Se stás na praia, apanha ua charrasca, abre la mano de l tou amor i debagarico pousa-la alhá. Se stás ne l Praino apanha ua flor de mango ou de patalhobos ou ua de xara, partilha l cheiro de la flor que apanheste cun quien amas. Si, i apuis? Quedemos tranquilos, l demais benirá sien demoras.

“L amor ye grande i cabe nesta jinela subre l mar.
L mar ye grande i cabe na cama i ne l xaragon de amar.
L amor ye grande i cabe ne l cúrtio spácio de beisar”.
(Traduzido de Carlos Drummond de Andrade)

12 de Setembro de 2009.
Francisca Carvalhal




7 comentários:

"Scacição" disse...

Francisca,que testo guapo mos deixas eiqui:)Falar de l'amor ye algo tan sublime i faziste-lo tan bien.

Tiégui disse...

Haaaa ! Mas inda não sou Deus para reinar nos olhos teus !

José Esteves disse...

Tie Fracisca you dirie que l amor ye cumo un paixarico nua mano se l apertamos muito afogamos-lo i se abrimos un pouco el scapassemos de la mano por esso hai que l apertar cun cunta i medida.
Un beisico I ante outra beç.

José António Esteves

Fir disse...

Buonas tardes, cara Francisco.
Um texto bonito, mas não concordo com a ideia de que só vemos os defeitos das pessoas quando o amor desaparece. Isso talvez aconteça com a paixão. Mas o amor começa no momento em que passamos a amar a pessoa pelas qualidades, mas também pelos defeitos.
E isso passa por todos os tipos de amor. Não há filho que não saiba que os pais têm defeitos, nem pai que o não saiba sobre os filhos e podemos estender isso a irmã(os), amigos(as), companheiros(as).
Besos.

francisca carvalhal disse...

Oubrigado Scacição,inda bien que gusteste.Abraço
Francisca

francisca carvalhal disse...

Si Tiégui yés nuobo i ya ibas a ser Dius. Abraço
Francisca

francisca carvalhal disse...

Buonas nuites tiu Jantonho teneis razon, para mi o paixarico d l amor ye un "beija-flor".
Un beisico.
Francisca