10/02/11

Saberes i Sabores - paladares de la Lhéngua



L home de la gaita ampeça hooooooooooo, refunfeinha ls purmeiros sonidos, agarra ls mirares de todo mundo sparbado pulas barraquitas alredror de l Pabilhon. L home de la caixa çprende las danças debagarico, apuis entra l home de l bombo. Debagarico marca l cumpasso sien ferir la piel de l bombo, mas apuis bai çcarregando sue batida i l grupo fai ua antrada triunfal. A modo gaiteiros i tocadores porfissionales que por ende s’amóstran.... solo falta l sonido para nun pensardes que stou a dezir algua mintira, mas pula cierta bai a haber nuobas atuaçones i apuis bereis.
Cumo eiqui fui anunciado, die 6, la lhéngua mirandesa amostrou-se ne l Centro Cultural e Recreativo do Alto do Moinho-Corroios.
La lhéngua mirandesa staba cun cumpanha. Podeis ber pula mesa: l scritor, poeta i músico, Manuel Fernandes ancantou la plateia cun sous cantares; Maria Amália, cantou fado i dixo un poema de l sou lhibro; Amadeu Ferreira, scusa de apresentaçones; l’apersentadora, Madalena, que stubo mui bien; apuis las nuossas scritoras mirandesas, Bina i Delaide i la scritora Maria Celeste Torres.
Amadeu, mais ua beç prendou-mos i prendiu-mos cun sue anterbençon. Foi falando de la lhéngua mirandesa, sou anquadramiento stórico i cumo se mantubo até hoije. Ua lhéngua ye l’eidentidade de un puobo i mesmo que seia scamugida, la giente, l pobo, consigue dezir: eiqui stamos, tenemos proua de tener ua pátria i dues lhénguas i ua nun se anraiba cula outra. Las dues son armanas i bíben mui bien ua cun la outra.
Moçambique stubo persente i cantou Angola. A talho de fouce, Amadeu falou de l pintor Moçambicano, Malangatana. Eiqui queda l retrato de la tie, chamada Olga.
Adelaide dixo poemas de sou lhibrico; Fonso Rouxo, poeta popular mirandés, fui dezido cun boç bien timbrada por Bina Cangueiro. Camões, na boç de Amadeu Ferreira, dou-se a conhecer na lhéngua mirandesa.
A cerrar, nuoba actuaçon de ls tocadores. Quedai cun ls sous nomes que inda habeis de oubir falar muito deilhes: gaiteiro - José Galvão; Caixa - Armando Cangueiro; Bombo - Amadeu Ferreira.
Fui la grandura de saberes i sabores que stubírun persentes, que s’acunchegórun i l Clube Receativo do Alto do Moinho stá de parabines por mais esta einiciatiba.






8 comentários:

Adelaide Monteiro disse...

Sós baliente Antonho; nun se te scapa nada!

Beisicos

leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...

Buonas nuites Antnho Cangueiro,

Gustei deste guapo bídeo i de la reportaige subre l'amostra de la lhéngua mirandesa ne l Alto de l Molino. Çculpai-me por tener passado alhá tan rapidamente, mas coincidiu cula nuossa fiesta de la Senhora de las Candenas.

Parabines Antonho, i a todos ls partecipantes nesta eniciatiba, que cuntribuístes, ua beç mais, pa la dibulgaçon i l'angrandecimiento de la lhéngua i cultura mirandesas.

Un abraço,
Leonardo

franciscobelharino disse...

Quien dirie que habie mais estes músicos an Lisboua i inda nun se habien mostrado.
Parabienes Antonho pul testo, pul bídeo i pula dibulgaçon de mais ua jornada de l mirandés.
Un abraço,
Francisco

José Ventura disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
José Ventura disse...

Sinto grande tristeza por astanho nun poder tener colaborado i me tener juntado als ampulsionadores de la Léngua Mirandesa, ne l'eibento de l Club Recreatibo de l Alto de l Molino. San cousas de la bida que marcan cun triteza aqueilhes que gustan de dibulgar aqueilho que ye nuosso. Oubrigado António Cangueiro. Gustei de ber l Bidio gaiteiro, caixeiro i bumbeiro.

leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...

Buonas nuites José Ventura:

Inda bien que faziste este comentairo, pus you, ne l miu anriba, tenie feito esta pregunta:
Porquei nun apareciu João (filho de Zé Bintura) ó l'outra gaiteira de l grupo de ls pauliteiros de Miranda (an Lisboua, Corroios) ?
Apaguei-la, porque admiti que, a essa hora, stabades acupados cun outro cumpromisso.

Qualquiera die, spero ber-bos eiqui nas bandas de Campolide, a dar un pouco de cunsulo als belhinhos de las "Irmãzinhas dos Pobres".

Un abraço
Leonardo