13/02/11

Sonidos de l siléncio

Nubre sien aire
L sentir de l bater de l coraçon
I de l resfolgar.
Gota de auga que se sgúbia
I que me molha ls senos znudos.
Ls castelhanos de l lhume a almiar
L chano adonde suspiro
Las fuolhas que biras i rebiras
I tornas a rebirar
De l lhibro que sabes de cor
Çfolhar.
L ribeiro adonde te banhas
Çpido de cambraias
Manos albelidosas
Amerosas.
Ls castelhanos almiando
Calcendo
I l ribeiro znougando
Bulhiçioso
Ne l mar.

2 comentários:

leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...

Buonas nuites Adelaide,

Ye guapo scuitar estes tous “Sonidos de l siléncio” an special “l sentir de l bater de l coraçon i l ribeiro znougando bulhiçioso ne l mar”.

Todos somos atacados diariamente por cientos de sonidos i bruídos “de ls outomobles, de la telebison, de l telifone, de l'anterneta, de la tagarelice mundana, de ls bezinos, …) que mos çtraien i mos ansurdecen ls nuossos dies i anté las nuites.

Ye l siléncio de la nuite, cumo stá a acuntecer agora, que me anspira l que debo pensar, l que debo dezir, l que debo calhar i l que debo screbir als amigos.

Parabienes Adelaide por estes tous guapos “Sonidos de l siléncio” que me dórun l gusto de quedar un cibico an siléncio cuntigo.

Un beisico,
Leonardo