18/07/10

Zanrascar


La trahison des images - Magritte, 1929

Quadro amblemático de la relaçon antre l oubjeto i la sue repersentaçon


L anho atrasado, un sítio americano, desses de cousas de risa, resolbiu-se a faer la lista de las 10 palabras más porreiras i que más falta le fáien a la lhéngua anglesa.
Scolhírun palabras bien antressantes, cumo tal, bakku-shan, ua palabra japonesa que diç que quier dezir ua rapaza que ye guapa bistas de cuostas, mas feia quando se bira a caras a un; tingo, ua palabra de la Ilha de la Páscoa, que signefica pedir amprestado al amigo anté l deixar sien nada; tatemae, aquilho an que faemos de cuonta que mos fintamos, i honne, aquilho an que berdadeiramente mos fintamos, ambas a dues tamien japonesas, i muita más palabra assi.
Mas l más antressante ye que la palabra que ancabeça la lista, la palabra que ls homes diç que más falta le fai al anglés ye la palabra pertuesa “desenrascanço”, zanrascanço, se tamien la quejirmos pedir amprestada.
An algua cousa habemos de ser ls purmeiros. Dízen eilhes que “zanrascar” ye l’arte de ancuntrar ua salida para un porblema ne l redadeiro minuto, sien planeficar nada i sien tener meios cun quei; i dan cumo eisemplo las halbelidades que l MacGyver, l de la talbison, fazie solo cun ua nabalhica suiça.
I acrecéntan ls tius que l “zanrascanço”, más que ua palabra, ye ua maneira de star na bida; anquanto eilhes son cume ls scoteiros – siempre alerta, siempre purparados – nós somos eisatamiente al cuntrairo, que anté ansinamos a “zanrascar” na ounibersidade i na tropa, l que nun anda loinge de la berdade, a faer fé na boç de pobo, que diç que la tropa ansina a zanrascar. Stan cumbencidos que esta ten sido la chabe para mos aguantarmos durante tanto seclo. I acában cun un abiso als leitores: nun bos deia la risa, an tiempos tubírun un ampério que se standie de l Brasil a las Felipinas.
Buono, isto hai que le dar un çcunto, que ye un sítio de cousas para rir; assi i todo, inda hai quien ande más loinge de la berdade.
Nós, ls mirandeses, tenemos ua bantaige subre ls americanos: nun percisamos de le pedir la palabra amprestada al pertués, al menos you yá tube que oubir muita beç “Anda, zambleinha-te! (ó zambreinha-te, an buona berdade yá oubi las dues)” cul santido de “zanrascar”. I nun stou mi cierto de poder dezir que nun tengo fazido disso ua maneira de star na bida.

7 comentários:

Fir disse...

Buonas nuites, Tortulhas.

Eu acho que o desenrascanço é a melhor qualidade do povo português e é, ao mesmo tempo, o seu pior defeito.

Por um lado, é boa a capacidade que temos de resolver problemas. Além disso, somos um povo ousado, precisamente por sabermos que quando vier um problema, havemos de sacar do canivete suíço e havemos de nos desenrascar.


Por outro lado, esta lógica do desenrascanço tem coisas negativas.
Estudar para o teste? Não. Faz-se umas cábulas para desenrascar. O presidente da Câmara tem um amigo desempregado? Desenrasca-se já uma vaga. O desempregado sabe fazer bem isto? Não, mas desenrasca-se.

Desenrascar é bom. Mas devia haver mais equilíbrio.

Abraço,
F.

Abelhon disse...

Buonos dies a todo mundo

I los outros pobos nun se zambleinhan tamien? Poderán nun tener la palabra mas ténen outras manhas inda más refinadas.
Cada beç dou más rezon a quien dixo que "las personas nun son recursos, eilhas ténen recursos". Cabe anton al Coordenador / Gestor / Xefe / Capataç / Presidente / Menistro / Regidor ... ou l que seia, poner esses recursos a bien de la quemunidade: fazer dessa "amenaça" ua "ouportunidade".

Abraço

Amadeu disse...

buonos dies a todo mundo, an special a Tortulhas que muito gusto de l ber a acampar porqui.
Mira la palabra que you siempre oubi i digo ye outra que nun le queda atrás i por esso podemos dezir que l mirandeses ténen bárias palabras pa l pertués «zanrascar». La palabra you uso ye «spabilar». Ye mesmo guapa.

abraço,
A.

Fir disse...

Buonas tardes.
Tenes rezon, Abelhon.
You nun gusto nada de la spresson "Recursos Houmanos", que ye ua spresson que ten ua eidiologie feia por trás: las pessonas son recursos a outelizar i quando yá nun sirben para aqueilho que queremos, deitan-se fuora.
Abraço,
F.

Ana disse...

Custou-le muito a Magritte ser ambíguo ?

Nó !

Tortulhas disse...

Buonas nuites a tod'mundo!

Nun hai quien mos afronte, ora ye berdade!? Bamos-mos "zanrascando" ó zamblenhando ó spertando la trocida de la bela, anda que apuis lhougo se bei... "ye la bida!", cume dezie l outro!
Abraços

franciscobelharino disse...

Buonas tardes Tortulhas,

You oubi alguas bezes la spresson «zambreinha-te», mas la mais ousada yera sien dúbeda «spabila-te» de spabilar, mui ousado para quien yera zanrrascado i spierto.
Un abraço,
Francisco