27/07/10

PIRUETAS




L outro die, yá nun sei adonde ye que fui, an que tipo de « média » (ye assi que nós dezimos an francés), na telbison ou na rádio (You sou ua que oubo mais la rádio que la telbison porque apurbeito para fazer outras cousas, até cerrar ls uolhos por eisemplo quando inda nun cunsegui ou nun quiero acordar totalmente)... L outro die, dezie you, oubi un quementador ou talbeç até ua quementadora dezir aqui an França que ousar sacos de plástico yá nun era « tendéncia »; « old fashioned » derien ls Angleses, quier dezir : fuora de moda, banal i sien antresse. Mas tamien por ua rezon : hoije, quien nun stá sensibelizado a la nececidade de reduzir las cuntidades de todo l que un puode çpejar nas « pubelas » (palabra tamien d’ourige francesa para quien inda nun sabe) passa por un eirrespunsable, un incunciente, un çleixado, un eignorante ou un eigoísta até an ciertos casos...
Quando oubi esse quementairo quedei assi i todo cun la cunciéncia tranquila. Lhembrei-me por eisemplo que yá uas sumanas tengo ua proua cumo nun podeis eimaginar cun un saquito cun quelores mesmo a la mie moda i feito – i ye esso l mais amportante – cun un panho legeiro mas resistente, scolhido de perpósito para transportar alguns quilos de mercadories i que se dobra mui facelemente de tal maneira que até entra, ua beç dobrado, nun saquito inda mais pequeinho que puode tamien serbir de puorta-chabes...
Claro que cun esse tipo de saco que lhiebo siempre quando salo para fazer compras, yá nun preciso que ls comerciantes me déien sacos de plástico cumo dantes era l caso inda nun hai muito.
Mas nun ye só desta maneira que bou cuntribuindo para reduzir las cuntidades de todo l que acaba nas pubelas para ser queimado ou çtruído. Yá hai muito que mos aquestumemos a fazer, you i ls mius, l que hoije cháman i chamamos « cumpostaige » i que nun ye outra cousa senó fazer stierco cun todos ls begetales, cascas de patatas i sobras de outros legumes ou de fruta que un nun quier i deita fuora.
Reciclo, i reciclamos todos, l que ye possible reciclar : papel, latas, garrafas de bidro ou até de plástico anque yá haba poucas destas hoije an die an nuossa casa porque yá uns anhos que acabemos por mos cumbencer que tamien nun era ua soluçon eicológica buber auga çtribuida i comercializada an garrafas ...

Buono esto ye só ua antroduçon para l que inda bos quiero cuntar mas yá debeis de haber percebido que l tema eissencial desta mie anterbençon de hoije ye ua chamada de atençon subre ls problemas ambientales ligados al cunsumo eisagerado particularmente de ciertos perdutos que muitas bezes nien siempre son fáceles ou son quaije ampossibles de reciclar sien que esso tamien tenga un cierto ampacto negatibo subre l nuosso meio ambiente.

An Sendin, neste fin de sumana, houbo puls bistos un ancontro de « motards » (mais ua palabra francesa) ; digo puls bistos porque fúrun eimages que bi aqui na Anternete, eimages que dában a antender que ye eissencialmente la mocidade, i mais ls moços que las moças, que gústan desse tipo d’acuntecimiento… Nun ye que you yá me sinta bielha, yá « old fashioned »; na mie antroduçon até tentei probar l cuntrairo. Sinto-me até bien nuoba i sprimentada para dezir claramente que l’ourganizaçon desse tipo d’acuntecimiento nun se faç cun uns poucos d’euros. Ua mota custa siempre mais que ua simpres bicicleta por eisemplo i l cumbustible que sirbe para fazer funcionar essas maquinetas, « bombas » dízen alguns !, acaba tamien por tener l sou peso i ancidéncia na carteira… Ua carteira que tamien mos oubriga a todos a pagar dua maneira ou doutra las cunsequéncias de las bárias catástrofes eicológicas debidas al cunsumo eilebado i talbeç tamien eisagerado de petróleo ne l mundo, catástrofes a que yá assistimos muitas bezes i cuntinamos a assistir todos ls dies anfeliçmente cumo essa de que tanto se fala agora i que ten cumo respunsable ua cumpanhie cumo la BP que nun ye çcunhecida para naide...

Bi alguas de las eimages de l ancontro de ls motards que fui ourganizado neste fin de sumana an Sendin,
Bi alguas de las piruetas (palabra d’ourige eitaliana i griega tamien) que cunseguien fazer alguns…
Quedei ampressionada ? Chenica d’admiraçon ?
Nó ! Essas eimages deixórum-me andefrente !

Mas nun sei porquei (talbeç por ber a cierta altura antre ls sendineses que habien salido pa la rue i stában delantre de la puorta para ber passar la comitiba essa, un primo miu que ten quaije la mesma eidade que you, só un anho mais bielho), recunheci Eiliseu al lhado de Leliana i lhembrei-me que hai quaije quarenta anhos, mais de trinta, durante l Berano quando íbamos a passar las « bacanças » an Pertual, un més anteiro na altura, an Sendin , un die, na fin dua tarde, yá era quaije de nuite… Puso-se Eiliseu a amostrar-me a mi i a la armana Eirene, talbeç tamien a mie armana de trés anhos mais nuoba, a nós que íbamos anriba duas burras mesmo al lhado del, delantre de ls nuossos uolhos ancandilados de rapazicas que tenien uns onze, treze, catorze anhos ou algo mais, i cul coraçon a bater, fuorte, fuorte… l que el, Eiliseu, era capaç de fazer anriba dua mula ou até l macho de que l pai se serbie para arar; béstias cun las quales habiemos ido an Agosto até ua huorta que pertencie als mius tios, ls pais desses mius dous primos, ne l termo de Sendin, de que hoije yá me squeci l nome, talbeç para regar uas oulibeiras inda nuobas ou que habien sido plantadas recentemiente … i amostrou-mos, Eiliseu, saltando de mil i ua maneira anriba de la sue béstia, melhor inda que se stubíssemos nun circo, todas las piruetas i acrobacies que habie daprendido a fazer, siempre anriba de l animal manso i paciente que cuntinaba a andar l mais çcansadamente de l mundo ...
« Á tonto qu’inda t’aleijas ! Sabes bien que mai nun quier que fagas esso ! Pára mas ye i ten juízo que sós mais bielho que nós ! »
Era Eirene cul miedo que le acuntecisse algua cousa al armano i que tentaba cumbencé-lo de parar. Mas nada nien naide fui capaç de fazer mudar d’eideia a Eiliseu que cuntinou l sou spetaclo amprobisado cheno d’ancanto i d’eimoçon i cun toda l’agilidade de l mundo durante mais alguns minutos sien que nada de mal , feliçmente, le acuntecisse..

Zde esse die soube que habie an Sendin rapazes i rapazicos, rapazas i rapazicas tamien pula cierta, cumo esse miu primo Eiliseu, berdadeiros acrobatas i artistas potenciales chenos de agilidade, habilidade i mestrie... cumo ne ls melhores circos de l mundo... cumo nas stepes de la Mongólia...
Un die al çponer de l sol, hai mais de trinta anhos, cun uns garoticos que regressában de la huorta anriba duas burras i duas mulas para las lhebar até uns poucos quilómetros dalhi, pal palheiro que quedaba al lhado de casa dentro de Sendin que na altura inda era ua aldé... Anriba duas mulas i duas béstias que respirában cumo nós respiramos...

Ye essa la defrença cun las motas que uns gústan de amostrar hoije an die tentando fazer piruetas eilhes tamien quaijeque cumo l miu primo Eiliseu, hai mais de trinta anhos, anriba de la sue mulica, porque se furmos a ber nunca me lhembro, nunca, de oubir alguien dezir que ua mota tamien ye capaç de respirar, ou se ye capaç eilha tamien a la sue maneira, ye capaç mas nun ye cumo nós ls homes, nós i ls outros seres bibos de l nuosso planeta que todos ls dies i a cada segundo precísan, porque ye ua nececidade bital, de respirar talbeç tal i qual cumo nós respiramos.

Sem comentários: