06/07/10

ÍNDIOS

(Renato Russo)

Quien me dira, al menos ua beç, tener de buolta to l ouro qu'antreguei a quien cunseguiu cumbencer-me qu'era proba d'amisade s'alguien lhebasse ambora até l qu'you nun tenie.
Quien me dira, al menos ua beç, squecer qu'acraditei qu'era por chalaça que cortaba-se siempre un panho-de-suolo de lino nobre i pura seda.
Quien me dira, al menos ua beç, splicar l que naide cunsegue antender, que l qu'acunteciu inda stá por benir, i l feturo nun ye mais cum'era antigamente.
Quien me dira, al menos ua beç, probar que quien ten mais de l que necita tener quaije siempre cumbence-se que nun ten l bastante, i fala smaziadamente por nun tener nada a dezir.
Quien me dira, al menos ua beç, que l mais simples fusse bisto cumo l mais amportante, mas dórun-mos speilhos i bimos un mundo doliente.
Quien me dira, al menos ua beç, antender cumo un solo Dius al mesmo tiempo ye trés, i esse mesmo Dius fui muorto por bós. Ye solo maldade, anton, deixar un Dius tan triste.

You quijo l peligro i até sangrei solico, antenda!
Assi, pude trazer-te de buolta para mi.
Quando çcubri que sodes siempre solo tu qu'antendes-me de l ampeço al fin.
I ye solo tu que tenes la cura de l miu bício d'ansistir nessa suidade qu'you sinto de todo qu'you inda nun bi.

Quien me dira, al menos ua beç, acraditar por un anstante an todo qu'eisiste i acraditar que l mundo ye purfeito i que todas las pessonas son felizes.
Quien me dira, al menos ua beç, fazer cun que l mundo saba que l tou nome stá an todo i, mesmo assi, naide te diç al menos oubrigado.
Quien me dira, al menos ua beç, cumo la mais guapa tribo, de ls mais guapos índios, nun ser atacado por ser einocente.

You quijo l peligro i até sangrei solico, antenda!
Assi, pude trazer-te de buolta para mi.
Quando çcubri que sodes siempre solo tu qu'antende-me de l ampeço al fin.
I ye solo tu que tenes la cura de l miu bício d'ansistir nessa suidade qu'you sinto de todo qu'you inda nun bi.

Dórun-mos speilhos i bimos un mundo doliente. Tentei chorar i nun cunsegui.

2 comentários:

Amadeu disse...

Caro Daniel,

Bien benido a la quadrilha i bien haias por haberes aceitado l cumbite. Zde agora an delantre l nuosso blogue passa a tener un pie ne l Brasil, nua pessona que, nun sendo mirandesa, muito ten feito pula nuossa lhémgua.
Gustei de l poema cun que ampeceste. El fala de la denidade de ls que pérden, de ls spoliados, i assi i todo quieren cuntinar a acraditar, mantener la denidade an que assenta la bida i la cumbineça antre ls homes. Talbeç mos puodas dezir algo subre la sue ourige.

Cuntinamos a cuntar cuntigo, Daniel.
Un abraço arrochado,
Amadeu

Daniel Sardinha disse...

Muito oubrigado, Amadeu, pula biembenida qu'has-me dado. Pa mi ye un gusto studar i dar ua upa an la dibulgaçon de la lhéngua miradesa.

L poema ye ua cançon brasileira de l grupo Legião Urbana, que tubo cumo lhíder i cumpositor l músico Renato Russo. Peç-me que la música queda mais guapa se lhida i recitada an mirandés, hehe.

Un abraço arrochado,
Daniel.
(Quando tubir un pouco mais de tiempo screbo algo subre las mie ourige).