15/02/09

Quantos seremos?


Nun sei quantos seremos, mas que amporta?!
Un solo que fusse, i yá balie la pena
Eiqui, ne l mundo, alguien que se cundana
A nun ser conibente
Na farsa de l persente
Puosta an cena!
Nun podemos demudar la hora de la chegada,
Nin talbeç la más cierta,
La de la salida.
Mas podemos fazer la çcubierta
De l que presta
I nun presta
Nesta bida.
I l que nun presta ye esto, esta mintira
Quotidiana.
Esta quemédia zoumana
I triste,
Que cubre de soturna maldiçon
La própia andignaçon
Que le rejiste.

Miguel Torga

[An pertués:

Quantos Seremos?

Não sei quantos seremos, mas que importa?!
Um só que fosse, e já valia a pena
Aqui, no mundo, alguém que se condena
A não ser conivente
Na farsa do presente
Posta em cena!
Não podemos mudar a hora da chegada,
Nem talvez a mais certa,
A da partida.
Mas podemos fazer a descoberta
Do que presta
E não presta
Nesta vida.
E o que não presta é isto, esta mentira
Quotidiana.
Esta comédia desumana
E triste,
Que cobre de soturna maldição
A própria indignação
Que lhe resiste.

Miguel Torga

]

Sem comentários: