10/06/08

Pátrias



Hoije faç-se la fiesta de Pertual, i por muitos modos, por esse mundo afuora. Al menos, faç-se nas cidades que ne ls pequeinhos pobos nun sei, talbeç porque para muitos desses pobos, cumo diç Pessoa, inda «falta cumprir-se Pertual». Arrimada a la palabra Pertual questuma benir la palabra Pátria. You cuido que nun tenemos solo ua pátria: bárias cáben andrento de nós i de bárias pátrias tenemos percison.
La nuossa tierra, ye la nuossa pátria purmeira i ye mátria al mesmo tiempo, nun amporta que seia pequeinha ou quaijeque yá sien giente: ende botemos raízes i stan las refréncias de l nuosso crecer i coincer l mundo; esse ye l sítio adonde siempre bolbemos para sentar l'alma albrotada nien que seia solo an pensamiento, yá que a la fuorça de star longe tamien acabamos por ambentar essa pátria ou cungelá-la ne l tiempo an que alhá bibimos; ende hai piedras, montes, arbles i outras cousicas hounestas que solo de las ber-mos mos fázen benir las lhágrimas als uolhos; ende hai sítios que coicemos até als capilares i ls paixaricos cántan doutra maneira, solo tamien solo ls oubimos cun outros oubidos, cun outra alma, noutro anquadramiento; ende l passado agiganta-se de tal modo que mos custa a caber an nós i nunca tenemos ua bida, por bien lharga, que mos chegue pa l cuntar; nesse cantico stan ls rostros que mos ínchen ls suonhos, que cuntínan bibos inda que muortos, rostros de giente que mos dou de mamar, que mos trouxo al cuolho, que mos fizo arrebentar la risa ou mos arrecolhiu las lhágrimas, que mos dou de comer i mos arrolhou l amerosar de ls suonhos, giente que bimos ir-se arramando por montes i prainadas, buendo an rigueiros i ourrietas, acarinando la tierra an busca de fruito, calhando fames, delores i canseiras, boziando fiestas i feturos, giente que fizo daqueilha ua tierra sagrada para nós; dessa tierra bemos l mundo i nunca eilha mos ampide de ser ounibersales i coincer, antrepretar i gustar de l mundo, pus, cumo diç l dito, «quien bei l sou pobo bei l mundo todo» ou, cumo tamien alguien dixo, «solo l lhocal ye berdadeiramente ounibersal».
L a segunda pátria ye la nuossa lhéngua, cumo diç Fernando Pessoa pula boca de Bernardo Soares ne l Lhibro de l Zassossego. La berdade ye que nós ls mirandeses tenemos dues lhénguas i tamien cada ua deilhas ye ua pátria. Hai quien nun guste de oubir esso, mas ye la pura berdade. Las lhénguas dan-se andrento de cada un de nós de modo defrente, i puoden cumbibir sin porblemas i até sin un tratado de Tordesilhas. Por esso, deixar ua dessas lhénguas ye renegar ua de nuossas pátrias: puode ser solo de anhos a anhos, mas essa pátria-lhéngua renegada ha de benir a bater-mos a la puorta i ye siempre tiempo de se la abrirmos i fazer las pazes cun eilha, que ye l mesmo que dezir, cun nós. Esta puode ser ua buona maneira de celebrar l die de Pertual i de dar sentido a la palabra pátria. A las bezes cuidamos que nun somos capazes, mas retornar a nuossa lhéngua, a la nuossa pátria, a nós mesmos, ye siempre un ato de cunfiança, an nós, na bida i ne l feturo.






3 comentários:

Tiégui disse...

Zgraçado daquel que deixa la casa i l'huorto tamien se squece de la fala.
L die que l furdes a ber, talbeç que steia muorto !

AF disse...

Baliente i bien berdadeira essa fala de Jesé, cumo le chamas (i bien).

Un abraço,
Amadeu

Fir disse...

Só lamento é que a Extrema Direita aproveite este dia para fazer as suas manifestações parolas. E que aproveitem as declarações infelizes do PR que ainda chama ao 10 de Junho o Dia da Raça.