08/06/08

L purmeiro die de l segundo anho


Papoulas




Para mi la papoula ye la frol mais mirandesa. Puode nun l ser pa ls demais, mas, sendo eilha de la quelor de la sangre, quien me diç qual ye la frol que repersenta l sudor de ls mirandeses?


Hoije ye l purmeiro die de l segundo anho de bida de l Froles Mirandesas, puis fui l que l porsor mos lhembrou onte, que a mi me passaba l die cierto de l sou nacimiento porque, mesmo sabendo que andaba por estes dies, staba bien çtaído. Por mi, cuido que puodo cunfessar-me mesmo un die apuis l sou anibersairo. Anton, assi sendo, ende bai.
L que mais quiero assinalar i marcar ye l’amportáncia que tubo l blogue cumo sítio de dibulgaçon. Fui un porjeto que me dou muita alegrie i sastisfaçon, fui un spácio que me dou l’ouportunidade de dibulgar las mies oupeniones, de coincer outras pessonas i outras eideias, de eiducar l miu modo de star cun outros scritores. Nunca até ende l habie spurmentado cun tanto gusto. Cuntinar a cultibar la scrita, an special l mirandés. Las froles nunca quedórun de fuora, agarrado al nome de batizo serbírun cumo pion d’ounion.
Fúrun muitos ls que eiqui deixórun ls sous scritos cumo raízes dua arble, i la quadrilha ye i quier-se cumo las pítulas dua frol siempre mais fuorte i taluda. Ten que benir acá mais giente, cumo l dixo l sou repunsable.
Apuis que se passou un anho de bida, bieno-me la certeza que me dou bien an quadrilha, quien sabe se este gusto inda stá agarrado zde l tiempo de las camaradas de segadores, de las lhimpas ou de las trilhas.
Este blogue tubo i cuntinará a tener ua grande bertude: sponer als outros las nuossas eideias i oupeniones, que doutro modo nun chegarien. La meda de testos nel deixados puls bários scritores ye la maior proba de que tenemos siempre algue cousa que debe ser amostrada, que tenemos siempre algo que debe ser partilhado.
L miu património ye hoije mais rico que l era dantes: eiqui fiç amigos i amigas, comentei i recebi buonos i respeitosos comentairos, fui grácias a eilhes que muitas bezes quedei a saber que muito tenie que daprender, nun fusse assi, drumindo cumo ando, nien me daba cunta.
Zde la purmeira hora que quemunguei desta einiciatiba de la criaçon dun spácio coletibo, spácio que se rebelou ser un sítio adonde todos dórun la sue oupenion, i l fazírun an mirandés cul respeito que la grande cultura mirandesa merece, seia qual fur l modo de pensar i l credo que se ten na boca, que la quelor, la raça i l modo de pensar i star na bida nun fúrun strobeiros.
Deseio al Froles Mirandesas muitos anhos de bida, muitos testos i retratos.
Muitas besitas a todos.



Sem comentários: