05/04/10

Por outros lhugares




Por outros lhugares, outros chamadeiros, outras paraiges, andube nestes trés redadeiros dies, sentindo l sou pulsar cumo siempre l fago quando ando por ende afuora

L pobo cun quien tube la honra i perbileijo de cumbibir ye de la mesma fornada, que aquel adonde me criei, antrega i antrega-se dun jeito pronto a quien ls besita i ben a eilhes doutras paraiges, spitaleiro, modesto, cumbersador, ouferece-mos l melhor lhugar i sien arrecelos cumo se furamos de casa, nun s’ancolhe no dar l que ten, quier saber i cuontar. You quaije dirie que ser de l Norte, ten para este pobo un segneficado balorizatibo, çperta-le muita curjidade, cumo se l cuntato le dirá l’oucasion de salir a la çcubierta de mundos nuobos, questumes i afeiçones

Sien priessas que l die de manhana Dius dirá cumo bai a ser, porque certezas só se ten que mos fai mais bielhos, mas l pobo sabe que ten, i bien debrebe damos por eilha muito saber i coincimiento, las gientes son poços de cuontas i muita stória, que queilho que ls çfrença doutros nun ye nada. Bota ne l que fai i diç muito ampeinho, sabe que marcou l sou lhugar i l respeito cun trabalho i tino.

L que alhá bai alhá bai, mas nun bota nien quier star loinge de l sou passado, cuntá-lo, scribe-lo cun clareza, porque sabe que fui la fuonte i ye repunsable pul que ye hoije.

Stube pa ls lhados de Moura, (que durante l’oucupaçon romana de la Península Eibérica, se chamaba Arucci ou Civitas Aruccitana Nova. Las ambazones muçulmanas demudórun l nome para Al-Manijah. La designaçon de Moura ben lhiado a la lhienda de la Moura Salúquia) las sues gientes áman l ancho de la prainada, aqueilha que tamien a nós besitantes mos anche ls uolhos, ls pulmones i l coraçon, culas sues bariadas i guapas quelores, d’aire lhimpo i puro. Nun fusse todo este cacho de paiç para alhá de l Teijo, que las sues gientes nas mondas i nas camaradas de segadores, quando sacaba la cortiça i barejaba las oulibeiras, colhie ls figos, tomando cuonta de ls ganados de cabras i de canhonas, culas buiadas ou tomando cunta de cochinos, caldiou l sou carátele. Coinhece bien l lhatir de l perro alentejano, l rufo de ls mouchos nas nuites scuras, l cantar de las cotobies na purmabera i la temporada de las ciguonhas, l buolo de l gabilan, alto, cumo alto stá l sou património.

Se yá poucos ándan de çafonas i pelhicas, l capote alentejano stá siempre atrás de la puorta pronto, porque tamien el fai parte dua tradiçon que stá sendo agarrada puls mais nuobos cun muita fuorça, se essas bestes tradeçionales acunchegában l çamarro de las eiriçadas nas lhidas de pastores, buieiros, cabreiros i guardadores de cochinos tamien l capote ye ua referéncia.

L pan, ls anhidos de cochino, ls queijos, la chica de baca, ls temperos, l borrego stufado ou assado, la buida i muito mais, a la par de ls buns caminos i assomadeiros, menumientos, castielhos i oufiertas culturales que por ende ye puosto a la çposicon de quien fai uas pequeinhas bacances, deixa quienquiera rendido.
Somos quaisque lhebados a dezir “porra que bien debrebe s’acabórun”

Mas l que ye buono debrebe se bai cumo to l mundo sabe.




3 comentários:

Adriano Valadar disse...

Muito oubrigado por esse postal tan guapo …un sítio adonde la bida parece correr tan debagarico, cun un passado tan rico que trai paç; nun sei porquei, mas isso fai-me eimaginar outras tierras “culas sues bariadas i guapas quelores, d’aire lhimpo i puro” i cortadas por autostradas para ir cada beç mais depriessa…
Adriano Valadar

faustino.antao disse...

Dius mos deia buonos dies amigo Valadares

-Este Paiç a la borda de l mar ye todo el un paraíso, que se puode sacar un retrato i amostrar-lo al mundo. Dun modo ou doutro, naqueilha prainada Alentejana, siempre que alhá bou ancuontro muita asparcéncia al praino Mirandés (adonde naci).
Cumo s'un die ua panadeira cua baliente staca (pala de sacar l pan de l forno), tubisse agarrado un cacho de termo Alentejano de l tamanho dua grande fogaça i la botasse al aire i caisse cul suolo de l pan (alrobés) pa riba a pie de la raia seca de l lhado d'acá de la Senhora de la Lhuç (you siempre acumparei l praino mirandés al chano de l pan).

-Ua buona sumana son ls miu deseios

Un abraço
Faustino

franciscobelharino disse...

Buonas tardes Faustino,
Parabienes por trazeres eiqui l Praino Alentejano i ls questumes de las sues gientes que cumo dizes son mui aparcidas cun las de l praino Mirandés.You stube an Zenízio i Caçareilhos i inda dou para cumbersar uns cahicos cun tou armano Jesé que anda a sbarrulhar ua casa bielha mesmo an frente de la casa de ls mius suogros, para apuis la componer i quedar cumo nuoba.
Un abraço,
Francisco