01/05/11

Zlhaçar l die





Zlhaço l die no sereno de la purmanhana mirando l sol antrando pula jinela apuis de me saludares. L sossego alentejano tan parecido a nuosso praino. La primabera mostra-se ne l berde i ne l bolo de las andorinas que nun çcansan.

Siempre que puodo falo de nuosso planalto: la posta mirandesa, la nuossa lhéngua... "Conheço bien la buossa zona: ls cheiros....ye todo tan parecido cun l miu alanteijo...Fico triste quando dízan que ls alanteijanos son preguiçosos... esso nun ye berdade.. bonda mirar las casas i las rues, todo tan lhimpico...". Azul i branco de casas terreiras, ancantan nossos mirares.

Cumo ye guapo l nuosso cantico, Pertual! Las tierras i las pessonas son todas tan parecidas. Fico mui triste quando beio l nuosso patrimonho abandonado.
Sabe bien ua scapadela, nien que seia brebe, a nuosso Pertugal perfundo i quando ainda nun se conhece...ls uolhos fican mais chenos.

Nunca tenie bisto un ouleiro trabalhar. Un troncho de barro, manos de mestre, dous minutos i... un baso. "Son trinta i seis anhos a fazer esto... Tene que se ter mui gusto ne l que se fai... Cun siete anhos ya mostraba a mius colegas de scuola cumo se fazie... Siempre que podie benie para eiqui para junto de l Mestre...olhe i eique stou...tengo muita proua...tengo cousas feitas por mi un to l mundo, inté na China... por esso solo tengo la quarta classe mas agora ando a fazer l nono anho a la nuite...". Quien faç cousas tan guapas ten l mestrado de la ounibersidade...melhor, l doutoramiento!

A mi tamien me gustou de star eilhi: Mora, Avis, Brotas...