28/05/11

Pequeinhos géstos




Para alhá de l anredo dua cuonta cuntada nun l filme, seia ne l cinema seia na telbison, para mi queda cumpleta se tubir ua buona música(ua buona banda sonora), anton si, i se me atrecir l coraçonito até l húmado me chega al cantico de l uolho.

Buono, mas hoije nun stou eiqui para bos falar de fitas, stou eiqui para falar de géstios, de pequeinhos géstios cumo l dixe ne l títalo. I ampeço por un dito, que s’oube muito assi a modos de frase feita “ua de las cousas que lhieba un home a nun tomar decisones, ye porque nun sabe de l que ye capaç”. I you acredito, porque assi ye.
L mais de las bezes , se un home sabisse de l que ye capaç, las cousas nunca chegában a amalinar, porque son muitas las cousas que serien defrentes, porque son muitas las cousas que se puoden demudar sien sfuorço nanhun, porque se fázen, mas fázen-se mal i cuntínan-se a fazer. Bundaba demudar l sentido, pequeinhos géstios, i l mundo era bien defrente i se l sou mundo fusse menos perberso, menos çacana, tamien era l mundo de ls outros.
A fazer fé ne l que dízen muitos studiosos, solo ua pequeinha parte ye que ben cun nós agarrado a la nacença, l genético, l demais ye acá ye que s’agarra, se fai. Anton se assi ye, porquei l mais de las bezes andamos cun lhamúrias i choradeiras que nun lhíeban a lhado nanhun, quando l que ye perciso ye un agarrar-se al que la bida le ansinou i a la spríencia.
Para dezir se l que fizo até hoije stá mal, nun presta ye demudar.
Porque nunca ye tarde para ua buona refleçon, cumo nunca ye tarde para demudar quando se chega a ua cuncluson de que s’andaba pul camino eirrado.
You puodie dezir que só ls burros ye que nun demúdan, mas esso quedaba mal, nun hai naide burro (cun to l respeito por esses guapos i balientes asnos).
Perfiro cuontar la cuonta de l studante que studaba a las scuras porque la bumbilha staba pocha (fundida).
L que daba muita cunsumiçon a sou pai.
Ua nuite anchiu-se de fuorças i percurou-le:
Porque stás a studar a las scuras?
L que el arrespundiu:
Porque la bumbilha nun da lhuç i ir por outra da muito trabalho.
L pai fui-se por outra bumbilha buona.
Mas el cuntinaba a las scuras.
Bolbiu a percurar-le
Porque cuntinas a las scuras
Porque da muito trabalho, ir por ua cadeira i zroscar la outra.
L pai bendo esta fita dixo-le:
Chobe-te eiqui ne ls mius ombros.
L que l studante fizo.
A las cuostas de l pai, alhá staba el de braços sticados cumo fai un pecador quando pide perdon a Dius.
Mas de lhuç nada.
Até que l pai le percura se el tardaba muito
L quel respundiu:
Tardo muito porque pai nun anda a las buoltas para anroscar la bumbilha.
Que naide se fie, nien to l mundo ten un pai para siempre cumo tubo l studante, para dar clareio a las cousas.
Ye a nós que cabe l deber de clariar las cousas, stá nas nuossas manos.

Sem comentários: