Ancuontro de ls Boubielhos

Yá meimundo oubiu falar n’Associaçon Cultural i Recreatiba “Nial de la Boubielha”, que ten cumo associados pessonas de Zenízio, sous familiares tamien alguns cunterráneos i até amigos que bíben na ária de Lisboua i sous alredores, cun çtaque pa l’aria de Corroios-Seixal adonde bibe la maiorie (nun sei splicar porquei).

Puis esta Associaçon pormuobe ancuontros yá bien dantes, un deilhes stubo n’ourige de la sue criaçon, un magosto ne l Die de Todos ls Santos (1º de Nobembre) hai trinta i quatro anhos. Todos eilhes nun sprito abierto i fraterno, adonde cáben ls jogos tradecionales, almuorços, cultura porque adonde stá un stamuntano stá un poço de saber i un lhibro abierto, l mirandés falado i çcutido por bias de la sue eiboluçon andrento de l’Associaçon i na sociadade an giral, porque mui ralos seran ls momientos adonde s’ajúntan tantos falantes i scritores de la lhéngua mirandesa fuora de l praino mirandés, cáben tamien atos religiosos an mimória de ls nuossos familiares i amigos que yá mos deixórun, todos eilhes son referéncias ne l feturo que queremos custruir.

I fui l que acunteciu ne l redadeiro 1º de Maio, mais un cumbíbio i ua atebidade çportiba, que a abono de la berdade nun quedou a deber nada als redadeiros anhos, stubo cumpuosto de giente, to l mundo, pequeinhos i crecidos, nuobos i bielhos dou ua mano, ne la purparaçon de las mesas i cadeiras, ne ls assadores i assando las sardinas i la chica i ne l zambaraço de ls jogos.

La bida ten-mos ansinado que ye siempre buono trabalhar quando se fai sien ambiçon i nun se quier cobrar la jeira, i se fur a fabor dun coletibo i por un eideal nobre que ye l associatibismo, anton stamos ne l camino cierto. Cuido que siempre fui l que acunteciu na nuossa Associaçon, la buntade de la Direçon que todos se síntan bien eiqui, que las cousas nestes dies sálan dreitas i las upas de ls associados mais la çponiblidade de l’Outarquie ten premitido mantener estes juntouros que son cachicos d’ouro.

Berdadeiros manadeiros de spráncia, joldas deseadas, cumbersas animadas i refuorço d’amisade, estes ancuontros son un atar de lhaços que la çtáncia, la grande cidade, la globalizaçon quier zatar.
Quemido i spácio para traier al de riba las lhembráncias de ls tiempos d’anfáncia acachadas ne l fondo de nós, nun fússen estes ancuontros i quaije todos habiemos perdido la maior parte de l’eidentidade de aldeanos adonde naciemos i medremos agarrados al mandil de nuossas mais, robendo l rascanho i lhimpando la monca a la manga, até l cantar de la Boubielha nun seriemos capazes de recoincer.
I esso ye un bun cacho de nós.
La Direçon de l’Associaçon i ls associados stán de parabienes, esso rebelórun ls que alhá stubírun, la sastisfaçon i cuntentamiento bie-se nas sues caras i essas son l spleilho de sues almas.