19/12/07

Metro

Hoije spertei sin grande gana de salir de la cama. Quedar-me alhi na calentura a oubir la chuiba a bater na calçada parecie-me ua eideia purfeita. Mas l spertador nun cuncurdou. Ne l rádio, falaba-se de l alhargamiento de la rede de l Metro de Lisboua. Mário Lino zbalorizaba las críticas de falta de sigurança i dezie que se houbir un terramoto an Lisboua, bai a refugiar-se na staçon de metro de Santa Apolónia. Ri-me i lhebantei-me. Parecendo que nó, ampeçar l die a oubir boubadas, dá lhougo otro ánimo.
Parece que hoije, andar de metro ye de grácia. Yera isso que dezien las notícias i de fato, las puortas staban abiertas. Claro que para quien ten passe, como you, bai dar al mesmo, que yá paguei ne l prencípio de l més. L Metro de Lisboua yá me dou muitas alegries cumo por eisemplo la reçcubierta de un nuobo género de scrita: la scrita an lhibros de reclamaçones. Ye anteressante i até recebimos ua carta cun agradecimentos i çculpas mal amanhadas.
Spurmentai. Las rezones son muitas: ls malfadados camboios de trés bagones que mos ansínan cumo se sínten las pitas nos abiários, ls chips de cartones que nun funcionan, l andar debagaroso (specialmente a la nuite i a las fins de sumana), ls précios, la falta de simpatie de alguns funcionários, la falta de lhimpeza nalguas staçones, ls atrasos i las arrebalamentos financeiras nas obras (motibos de proua de l Ministro de Las Obras Públicas), etc. Isto yá para nun falar nas horas de punta, an que me dá la gana de spalhar cartazes a incentibar las pessonas a andar mais de carro.
Mas hai que admitir: assi i todo, l metro cuntina a ser un de ls meios de streporte mais práticos nas grandes cidades. Deixai-los anton festejar la einouguraçon de las staçones de l Terreiro do Paço i de Santa Apolónia. A mi ye que nun m'agárran alhá. Nin an caso de terramoto.

Sem comentários: