16/01/09

Liçon subre la auga



Este líquido ye auga.
Quando pura
ye einodora, ansípida i ancolor.
Reduzida a oupor,
an tension i a alta tempratura,
mexe ls émbolos de las máquinas que, por esso,
se cháman máquinas de oupor.

Ye un buono dissolbente.
Anque cun eiceçones mas dun modo giral,
dissuolbe todo bien, bases i sales.
Ancarambela a zero graus centesimales
i ferbe a 100, quando stá a pression normal.

Fui neste líquido que nua nuite caliente de Biran,
ambaixo un lhunar peganhento i branco de camélia,
apareciu a boiar l cadabre de Oufélia
cun un nenúfar na mano.

António Gedeão




[An pertués:

Lição sobre a Água

Este líquido é água.
Quando pura
é inodora, insípida e incolor.
Reduzida a vapor,
sob tensão e a alta temperatura,
move os êmbolos das máquinas que, por isso,
se denominam máquinas de vapor.

É um bom dissolvente.
Embora com excepções mas de um modo geral,
dissolve tudo bem, bases e sais.
Congela a zero graus centesimais
e ferve a 100, quando à pressão normal.

Foi neste líquido que numa noite cálida de Verão,
sob um luar gomoso e branco de camélia,
apareceu a boiar o cadáver de Ofélia
com um nenúfar na mão.

António Gedeão]


2 comentários:

Ana disse...

Oulá Fir,
Gustei de ler mais este poema de António Gedeão, tamien agora an Mirandés.
La personaige de Oufélia faç pensar tamien ne l quadro de l británico John Everett Millais que data de 1852 mas tamien nun guapo poema de l poeta francés Arthur Rimbaud
antitulado “Ophélie" i que data por sue beçnde 1870. Antre las nuobe quadras adonde esse poeta amenta tamien nessa heroína shakesperiana de la afamada pieça “Hamlet”, aqueilha de que you gusto mais talbeç seia esta:

Ô pâle Ophélia, belle comme la neige!
Oui tu mourus, enfant, par un fleuve emporté!
- C'est que les vents tombant des grands monts de Norvège
T'avaient parlé tout bas de l'âpre liberté;

Traduçon mie que bal l que bal...
( Á pálida Oufélia, guapa cumo la niebe !
Morriste, si, nina, porque un riu te lhebou !
Ye que ls bientos assoprando de las sierras de la Noruega
Te habien falado baixico na dura lhibardade; )

I agora, tornai a ler an francés! Cun rimas i bersos alexandrinos !

Fir disse...

Buonas tardes, Ana.
Oubrigado pul comentairo.
You gusto de la poesie de António Gedeon, porque cunsegue cumbinar de forma ouriginal las sues facetas de home de las letras i home de las ciéncias.
Quanto a la Ofélia, ye ua de las minhas personaiges preferidas de l Triato Oucidental, la grande heiroína de Shakespeare. I foi tamien la namorada de l nuosso Fernando Pessona.
Un abraço.