09/01/09

La cisca





Nun çpegaba la mano, agarrado cula fuorça toda que le sobraba daquel sufrimiento atroç. Era mais ua manhana armanica a las redadeiras, anque naqueilha rue la cisca fustigaba, na splanada, essa mesma que ne las manhanas abranadas son muostra de dies atafanhados para quienquiera, i l’araige mos regala de frescor, adonde l mais de las bezes nun cabe mais naide, ne ls assientos i cadeiras ou de pies sperando botar uns tragos para sfriar la gorja, ye lhugar d’eileiçon para quien nun ten nada que fazer i un formieiro pegado para quien ten tiempo i percisa de lo anganhar.
Stá agora lhibre sien naide, zerta cumo se fusse termo coutado, cumo se las campanas de la Sé tubíssen tocado a reculhir, cumo s’esta rue stubisse cundanada a bibir nas puntas de l tiempo. Ne l berano cul rechino de l Eibierno atrecida. L duonho de l Café Central nien l trabalho se daba d’ourdenar las cadeiras que ende quédan atadas al posto de la lhuç, stan ancarrapitadas uas anriba de las outras cumo quien spera pula nuoba de saber que alhá pa ls lhados de Sanábria cerrórun la puorta a esta cisca que fai frente al mais fouto desta cidade.
To l mundo sabe de adonde ben i porque ben frie i áspara, solo nun sabe l mais de las bezes cumo se lhibrar deilha, andeseada cumo son las pragas, bota-se manos de todo para nun la tener cumo cumpanha, nun la deixar tomar cuonta dun de nuite i de die.
L garoto atrecido, nien las polainas androjadas cun baraço nas canielhas atadas als miotes, l las ceroulicas sticadas até l ambelhigo por ambaixo de las calças de cotin ampedien qu'eilha chubisse por ende arriba até las partes. Anroscaba l cachaço c'un tapa-bocas de lhana, bestie ua çamarrica sgodada de ls anhos que recebie la guedeilha que l fadunco gorro de borla nun era capaç d’aguantar anribalas oureilhas.
Assi i todo ls oulhicos salien-le listos cumo dous puntos adonde se bie gana de bencir. La saia de sue mai era cumo siempre l fui l melhor agarradeiro. Perdido nun staba, anrejelado si, que perdidos stan todos aqueilhes que mesmo ne l meio de l melhor de ls cunfuortos nun ténen adonde botar la mano.
Assi ban las mananhas.

1 comentário:

ACangueiro disse...

Buonas palabricas anrodilhadas l lançol de outros tiempos.

Las palabras tamien traien la calor.
Fuorça, stá buono.