24/01/09

Lhabar roupa ne l riu

Esto de lhabar roupa a la mano
Fui jeito que me quedou
Pus durante muitos anhos
La roupa al riu me lhebou

Anxabonar na piedra de l riu
I poner al sol a quelorar
Depuis na auga corriente
Cun alegrie anxalagar

Cantar para spairecer
Las maugas de l coraçon
Yá que estas nun branqueában
Dado la sue scuridon

Se, se pudíssen lhabar
I mandá -las riu abaixo
Cuncerteza que las pessonas
Nun andában tan ambaixo

Mas pa las maugas de l coraçon
Que tanto mos marterízan
Nun hai auga i nin xabon
Que la sue delor suabizen

Depuis comer la merenda
Anquanto la roupa a quelorar
I se inda houbir tiempo
Ua soneca pegar

Mas cumo l tiempo ye scasso
Ye perciso spubitar
Porque la máquina son ls braços
I estes nun puoden molhengar

Ye perciso fuorça de punho
Para la roupa trocer bien
I quando son lhençoles ó cobertores
Pide-se ajuda a alguien

De buolta al doce lhar
I cun la trouxa a la cabeça
Nun hai rius nin barreiras
Que de caminar mos ampida

Ne ls dies frius, Miu Dius
You nun quiero nin pensar
Nas delores de unhas i nas lhágrimas
Que l friu fazie botar

L passado yá passou
L persente passa a correr
Por esso nun bal la pena, i …
L melhor ye squecer

Por esso pa zanubiar l sprito
Lhabo la roupa a la mano i refilo
Mas sei que ne l final
Queda todo bien cumigo

Por bezes tamien gusto
De ir sgrabatar na tierra
Para acalmar l sprito
Quando este stá an guerra

A la tierra you bou buscar
Einergie positiba
Dende depuis you quedar
Cun maior adrenalina

ArutnevA

3 comentários:

Amadeu disse...

Buonas nuites, Antónia,

Yá muito tiempo que nun bos biemos por acá i als buossos bersos. Bien benida mais ua beç i que nun bos falte l berso, nunca.
Yá l outro die, quando ponistes ls outros bersos era para bos deixar esta mensaige, mas apuis l tiempo fui passando i eiqui stou.
Un abraço,
Amadeu

franciscobelharino disse...

Buonas tardes Antonha,

Guapos bersos subre l lhabar la roupa a la mano. Era assi que las ties de zinolhos ne ls lhabadeiros de l ribeiro ou riu lhabában la roupa. Agora ye todo bien çfrente i inda bien, yá que nesse tiempo esse trabalho era dua dureç grande.
Parabienes.
Un abraço,
Francisco Domingues

Tortulhas disse...

Buonas nuites, Antónia!

Queda la giente cun la alma más branqueada apuis de ls buossos bersos... assi nunca bos duolan las unhas de mos la lhabardes!

Abraço